Aflevering Welke Gedachte Houd Jou Op De Benen Als Je Het Niet Meer Ziet Zitten? Als Je Denkt Dat Je Niet Meer Verder Wilt In Dit Leven?

Dit zijn een aantal redenen van mij buiten mijn nummer 1 reden van het niet willen achterlaten van mijn familie. Hen niet het verdriet willen aandoen. De liefde voor mijn familie en vrienden staat bovenaan. Maar dit zijn een aantal andere redenen. Misschien herken je jezelf erin of misschien heb je er wat aan.  Voor mij is het soms de gedachte van wat ik allemaal ga missen als ik eruit stap. Want eruit stappen (weten we allemaal) is definitief. En de nieuwsgierigheid die ik dan heb voor wat de toekomst kan brengen is dan toch groter. De hoop dat mijn leven beter mag worden, wat ik allemaal nog kan doen, wat ik allemaal nog moet gaan meemaken. En dat ga ik missen als ik besluit te stoppen. De nieuwsgierigheid die ik heb voor wat er in de toekomst op mij ligt te wachten is groter dan de definitieve oplossing voor een probleem dat wellicht niet mijn hele leven blijft.  Soms is de gedachte dat ik mensen die mij pijn hebben gedaan wil laten zien dat mijn beter is geworden sinds hun eruit zijn. Dat ik ze niet nodig heb. Het geeft mij een bepaalde kracht en drijfveer dat no mater what, zij gaan mij niet zien falen in het leven. Zij krijgen niet de kans om te zeggen, "Ik zei het je toch, of ik wist het wel". Ik ga ze laten zien dat ik ze niet nodig heb om gelukkig te zijn, dat ik ze niet nodig heb om mijn leven te leiden. Ik ga ze laten zien we ik ben, wat ik kan, en wat ze hebben laten gaan.  Soms is het de gedachte dat het leven maar tijdelijk is. En dat het toch echt voor iedereen een keertje ophoud. Wat voor leven je ook leid, een carrière, gezin, status, geld. Of juist helemaal het tegenovergestelde. Zoals ik, niet wetende wat ik wil in mijn leven, maar wat aanmodderen, overleven in plaats van leven. Uiteindelijk houd het leven voor iedereen op. Dus wat maakt het nou uit wat voor leven je leid of wat je achterlaat. Iedereen komt met niks en gaat met niks. Het leven is tijdelijk en dat geeft mij soms de kracht maar ook de rust om verder te gaan. No pressure, het leven houd toch echt voor iedereen een keer op.  Ik ben niet persé gelovig maar soms is het de gedachte van mij hopelijk blij mijn geliefde mag voegen als mijn tijd op is. Dat ik iedereen weer mag zien die ons al verlaten hebben en dat we altijd samen blijven. Dat ik dit leven met verdriet, pijn, leegte en een gemis leef opdat ik ze hierna allemaal weer mag zien. Dat ik mijn leven leid en pas wanner mijn tijd op is (wanneer dat ook mag zijn) ik met voldoening en welverdiende rust me bij mijn geliefde mag voegen die ik zo graag terug wil zien. Soms denk ik, als ik dan niet leef voor mezelf dan leef ik voor degene die al boven zijn.