Aflevering Gerbert Bakx En Arne Vanhaecke Over Opvoeding, Spellen En Spelletjes En Over Hypnose En Bevrijding

OUDERS VERGETEN DOORGAANS HUN KINDEREN WEER TE BEVRIJDEN Ouders, onderwijs en de samenleving leren kinderen het competitie-, consumptie- en concurrentiespel te spelen: “Ik ben groter, sneller, sterker, mooier, machtiger, rijker, slimmer, geestiger, aantrekkelijker gelukkiger,, meer sexy … dan jij,” of: “Ik heb een beter diploma, een betere carrière, meer succes, meer aanzien, meer vrienden, een beter loon, een mooier huis, een grotere wagen, betere kinderen, een betere partner, meer vakanties … dan jij”. En het beoordelingsspel: “goede versus slechte mensen, daders versus slachtoffers, gekwetste versus niet-gekwetste mensen, diepe versus oppervlakkige mensen, echte versus niet-echte mensen, spirituele versus niet-spirituele mensen, gevoelsmensen versus verstandsmensen, vrienden versus vijanden, wij versus de anderen, mijn club versus andere clubs.” Evenals het voorwaardelijke-aanvaardingsspel: “Ik ben minder goed, niet zo slim, niet zo mooi, niet zo aantrekkelijk, niet zo welbespraakt, minder waard… dan de anderen,” maar: "als ik echt mijn best doe en mezelf wegcijfer om het mijn ouders, mijn kinderen, de anderen (of God) naar de zin te maken, zal ik misschien toch aanvaard worden". Vaak aangevuld met het slachtofferspel: "Ik ben slachtoffer van mijn opvoeding, mijn verleden, de samenleving, bepaalde gebeurtenissen, relaties..." En met als sluitstuk de ultieme hypnotische suggestie: “Dit is geen spel, dit is het leven, dit is echt!” Kinderen hebben uiteraard geen keuze en wat hen door ouders en ouderen gezegd wordt (de ‘opvoeding’, de 'wijze raad'), worden hun hypnotische suggesties, hun interne stemmetjes, hun 'indrukken', hun 'intuïties', hun 'gevoel', hun ‘waarheden’ als volwassene, waardoor het spel verdergaat. Ook Poetin volgt alleen maar zijn ‘gevoel’, zijn ‘stemmetjes’ en gaat krijsen en stampvoeten als hij niet krijgt wat hij wil… Dat deden natuurlijk ook Hitler, Stalin, Mao en alle anderen. Want ouders en de samenleving vergeten doorgaans kinderen weer uit de hypnose te bevrijden! Zij vergeten te zeggen dat het maar een experiment was, een probeersel, een grap, geen levenslange veroordeling of gevangenisstraf! Glimlachen mag! Dan kan de samenleving helaas alleen nog maar machteloos en niet zelden verbijsterd getuige zijn van de vele manieren waarop kinderen en volwassenen moeizaam proberen zichzelf te bevrijden. In het beste geval wordt dat een klus voor therapeuten of psychiaters, in het slechtste geval eindigt het spel in de kliniek, in de gevangenis of op het kerkhof. Op grotere schaal leidt het tot machtsvertoon, dominantie, uitbuiting, wapengekletter en oorlog. Maar na het spel gaan alle stukken, arm en rijk, vriend en vijand, daders en slachtoffers, Poetin en zijn soldaten, de koning en het paard, gewoon weer in dezelfde doos. Was het allemaal een kosmische grap?