Aflevering 5 Kamperen

Mijn hele leven ga ik tijdens de zomervakantie kamperen. Dat is zo heerlijk. Ook het lopen naar het toilet, zelfs 's nachts! Tegenwoordig gaat dat wel wat moeilijker, door het verminderde evenwicht. Foto Onze tent op de camping ergens in de jaren negentig Volledig transcript: Welkom bij de podcast Evenwicht, je leven, de podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. En dit is seizoen 4, aflevering 5: Kamperen. Ik kampeer mijn hele leven bijna al. Nou, eigenlijk ook al van kleins af aan, de allereerste vakanties zijn in een huisje geweest in Renesse met mijn ouders natuurlijk, 'k was een klein meisje en daarna zijn we naar een camping gegaan aan het Brielse Meer. En daar hebben we jarenlang gekampeerd met een caravan en wij sliepen dan in de voortent. We hadden een dubbele grote voortent. En daarna zijn we met de caravan gaan reizen. We zijn een paar keer naar het buitenland geweest en toen ik eenmaal zelf op vakantie ging ben ik altijd gaan kamperen. Sowieso dus in de zomervakanties. Elke zomervakantie ben ik naar een camping geweest. En in het begin was het eerst met een heel klein tentje, met mijn eerste vriendje was dat, op de fiets mee. Alle spullen mee achter op de fiets. En zo gingen we dus dan kamperen op allerlei campings waar we kwamen, want met de fiets gingen we zo heel Nederland door. Ik heb ook altijd alleen maar gekampeerd in Nederland. Dus, sinds ik, ja met een vriendje of vriendinnen. Eigenlijk altijd in Nederland gebleven. En dat doen we nog steeds. En toen wij zelf eenmaal kinderen hadden, hebben we ook een grote tent gekocht. Een tent voor 6 personen. Altijd met zijn vieren in geslapen, maar omdat we in Nederland kampeerden, vonden we dat ook heel makkelijk dat het een ruime grote tent is. En dat je daar dus ook alle ruimte in hebt, met al die dagen dat het minder goed weer is in Nederland. Kan je bijna niet meer voorstellen dat het in de zomervakantie, dat het de hele zomervakantie regent. Toen was dat nog wel zo! Jaren geleden! Tegenwoordig hoop je dat het niet zo heet wordt en dat het af en toe wél regent, op vakantie. In ieder geval afgelopen 5, 6 jaar hebben we dat gehad: van het mag wel weer eens een keer gaan regenen. Maar voor die tijd had je echt van die weken dat het nou ja, het regende niet dan de hele tijd, maar dat je toch wel veel binnen zat als je niet onderweg was. En dan is een ruime tent wel heel prettig, als je met een heel gezin bent. En nou is het zo dat, een tijdje geleden dat ik het met mijn man weer had over het begin van de ziekte van Ménière, de eerste aanvallen. Toen vertelde die: weet je nog dat we op de camping stonden in de Bongerd, dat is in Domburg, nee niet in Domburg, in Oostkapelle, in Zeeland op Walcheren, dat je daar dus al een hele vakantie -we gaan altijd vier weken op vakantie, binnen de zomervakantie van de... de schoolvakanties van de scholen dus- dat je daar dus vier weken duizelig bent geweest. En ik heb dat toen op dat moment dat ik dat had, altijd geweten aan het feit dat we met ons hoofd te laag lagen, dat we een beetje schuin naar beneden lagen. En het jaar daarop dat we op diezelfde plek weer gingen kamperen, had ik gezegd: laten we andersom gaan liggen, dat we met ons hoofd andersom omhoog gaan liggen. Of dat uitgemaakt heeft weet ik niet, ik heb er in ieder geval toen geen last meer van gehad. Maar daarna, dus dan praat ik ongeveer van zo ...ehm... ja, 2000 en dan 2003, 2004 misschien, heb ik vaker gehad dat ik op vakantie, op die vakantiedagen, dat het toch een paar dagen waren dat ik wat duizelig was. Niet draaierig als een aanval van duizeligheid, want dan kan ik gewoon echt helemaal niets. Maar het was dan wat milder en misschien was het wel zoals ik nu tegenwoordig die wiebeldagen heb. Maar mijn man noemde dat al en we hadden echt zoiets van: het zou kunnen zijn dat die Ménière al veel en veel eerder in mijn lijf zat. Dat het heel langzaamaan is opgekomen, dat het allemaal niet zo goed meer liep daar bij de evenwichtsorganen. Ik heb natuurlijk, in 2000 is dat oorsuizen begonnen en ik wijt dat altijd aan het feit dat ik toen de griep had, heel zwaar de griep en dat het als een soort restverschijnsel overgebleven is. Maar wat nou als het een combinatie is geweest al van het begin van de ziekte van Ménière? Dat zou zo maar kunnen. Ik kan dat natuurlijk niet bewijzen. Ik kan dat niet, ja, niet zeker weten. Het bijzondere is wel dat ik dus in het dossier -van de audioloog van het audiologisch centrum, heb ik allerlei verslagen meegekregen- dat ik al vanaf dus 2000 regelmatig heb gehad -als ik daar dus voor controle kwam, voor een nieuw audiogram maken- dat ik het wel vaak heb gehad over duizeligheid. En eigenlijk was ik dat zelf alweer vergeten of zo. Heel raar! Maar dat heb ik dus altijd wel gehad en dat was dan niet die hele zware aanvallen van duizeligheid. Die heb ik dus maar één keer gehad voordat ik in 2006 in juni dat een keer had. Ik heb het daarvoor één keer eerder gehad dat ik 's ochtends opstond en dus nauwelijks kon lopen en dat mijn man toen, mij geholpen heeft naar het toilet en weer terug, 's morgens heel vroeg om een uur of vijf denk ik. Toen ben ik weer gaan slapen en met het wakker worden om een uur of acht, negen, was het toen weer over! Dus het kan best zijn dat ik toen al vaker aanvallen 's nachts heb gehad en dat helemaal niet in de gaten heb gehad. Maar oké, dat kamperen, want daar begon ik natuurlijk over. Dat kamperen doen we dus al heel lang en omdat we altijd met de tent gaan, betekent dat je dus ook altijd naar het toiletgebouw moet lopen en dat doe je overdag, maar natuurlijk ook 's nachts. We hebben een periode gehad dat we een emmer bij ons hadden en dan mochten we op de emmer plassen en dan ging mijn man 's morgens vroeg weer met de emmer naar het toiletgebouw waar een speciale bak is waar je dat dan leeg kan gooien. Maar naarmate de kinderen veel groter waren, hebben we dat losgelaten, zo van ‘je gaat 's nachts maar gewoon lopen, naar het toiletgebouw!’ We hebben ook nog een tijdje de luxe gehad dat we privé-sanitair hadden. Dat was heel makkelijk, dat stond gewoon op je eigen plekje, kon je er zo naartoe en ha, dat was echt super! Op een gegeven moment hebben we dat weer losgelaten. Toen de kinderen niet meer mee gingen hebben we geen privé- sanitair genomen en zijn wij dus weer gewoon ouderwets elke keer gaan lopen naar het toiletgebouw. Vroeger moest je de wc-rol meenemen. Dat hoeft tegenwoordig niet meer, overal is gewoon toiletpapier, er is ook zeep, je kan je handen er drogen. Dat is écht heel prettig. We zijn nu ook op een camping, we zitten een beetje, ja op een heuvel, het heet ook de Bovenberg en we zitten dus bijna ook bovenaan, op het hoogste punt ongeveer van de camping. Kijken we een beetje zo laag naar beneden naar de rest van de camping. En we moeten daar dus altijd een stukje naar beneden lopen ook naar het toiletgebouw. En we hebben weliswaar tegenwoordig een caravan, maar als het even kan ga ik 's nachts altijd naar het toiletgebouw. We hebben een wc in de caravan, maar die gebruiken we, nou het liefst niet, dus zolang dat goed gaat willen we gewoon dat we lopend naar het toiletgebouw gaan. Dus ik loop dan heel vaak heen en weer en met name ook 's nachts. En dat is nog wel het moeilijkst, 's nachts. Eén voordeel is dat het dan heel rustig is verder. ...ehm... niemand ziet mij verder lopen. Als ik dan een beetje loop te zwabberen, maakt dat helemaal niet zo veel uit. Aan de andere kant, er zijn ook 's nachts ook heel veel konijntjes op het veld, dus dan ja, voor je gevoel moet je bijna tussen de konijntjes door lopen. Dat is niet zo, want op het moment dat je aan komt lopen, rennen zij wel weer weg. En toch moet je altijd wel natuurlijk opletten. En in het donker, is het veel moeilijker lopen voor mij dan overdag. Want dan heb ik mijn bril niet op en dat is misschien wel een goeie dat ik dat dit jaar wel ga doen, dat als ik 's nachts naar buitenloop dat ik eerst mijn bril even opzet, dan heb ik toch beter zicht! En dan gaat het lopen toch wat makkelijker. Ik zorg wel altijd dat ik goed schoeisel aan heb, niet zomaar losse slippers die zo van mijn voeten af kunnen vallen. Liefst toch een beetje wat vast zit, een soort klomp of van die plastic klompen. Dat zit dan veel steviger en dan loop ik dus ja, best wel vaak heen en weer, ook 's nachts. Want 's nachts ga ik toch één of twee keer wel naar de wc! Zolang dat ook mooi weer is buiten is het ook helemaal niet erg, zolang het droog is. Als het regent zal ik dan toch mijn regenjas ook aan moeten doen. Of gewoon lekker nat worden. kan ook! Moet ik alleen wel iets anders aan doen, dat als ik terugkom in bed dat ik dat weer even uitdoe en niet met natte kleding mijn bed weer in ga. Dat lijkt me niet heel handig. Maar dat lopen, dat is ook wel weer ontzettend goed voor me om elke keer mijn evenwicht te blijven triggeren en dat merk ik ook als ik op de camping ben. En ik loop zo heel vaak heen en weer, dat me dat wel sterker maakt. Dan merk je ook dat je in huis veel minder heen en weer loopt, ook al heb ik hier een trap en ga ik op en neer. Maar als ik de afstand van de caravan naar het toiletgebouw, als je dat meet hoeveel meter dat is en je doet dat 10 keer op een dag, misschien nog wel vaker. Want je gaat ook nog een keer de afwas doen en nog een keer naar de douche. Tandenpoetsen 's avonds. Je loopt zo vaak heen en weer, dan maak je heel wat meters! Dus, omdat we dus daar in dit geval, daar op die Bovenberg op het hoogste puntje zitten, is het dus altijd dus een stukje naar beneden lopen en terug is het altijd een stukje omhoog lopen -ha!- en dat voel je op een gegeven moment echt in je benen en kuiten. Ik vind dat helemaal oké, ik vind dat prima, ja! Dat heeft ook wel wat! Wat ook mooi is 's nachts, als je dan toch buiten bent en het is een heldere hemel, dat je dan gewoon even een tijdje...