Aflevering 19 Vervorming

Vervorming van het geluid. Ik hoor het geluid anders dan op andere dagen. Hoe komt dat toch? Fluctuerend gehoorverlies is bekend bij de ziekte van Meniere. Wat betekent dat voor mij?  Volledig transcript Welkom bij podcast Evenwicht, je leven.  Seizoen 2 - aflevering 19 Vervorming. Ik heb deze aflevering 'vervorming' genoemd en dan ga ik het hebben over de vervorming van het geluid. De vervorming van het geluid in mijn oren. Ik ben pasgeleden naar het VUmc geweest in Amsterdam en daar deed ik mee aan een ‘real hearing’ -een luister-inspanningstest- onderzoek. Dat is een wetenschappelijk onderzoek door de afdeling van ‘real hearing’. En daar hebben ze allerlei hoortesten gedaan, allerlei testen waarbij ook mijn luisterinspanning -hoeveel moeite die ik moet doen om goed te kunnen luisteren- hebben ze gemeten. Waaronder de pupilgrootte ook, dus mijn pupillen werden gemeten tijdens dus het luisteren naar wat er gezegd werd. Dan was er een mannenstem die een heel verhaal vertelde en daar tussenin zei een vrouw iets. En dan stopte het geluidsfragment en dan moest ik onthouden wat die vrouw had gezegd in dat verhaal, binnen dat verhaal van die man. En ik vond dat moeilijk! En nou ging het er niet om dat ik het dan allemaal foutloos zou moeten doen, want het gaat niet om een of ander examen maar het gaat erom, hoe ik mij inspan, hoe mijn lichaam zich inspant, om toch te blijven volgen wat er gezegd wordt. Zo werd dus mijn hartslag gemeten, de bloeddruk werd gemeten, het zweet van mijn huid en dus ook die pupilgrootte. Ik heb er nog geen uitslag van dus ik weet ook niet hoe dat verder gegaan is. Ik krijg daar nog wel iets over te horen later. Wat er ook op die ochtend is gebeurd, is een hoortest waar een audiogram van is gemaakt. En het grappige is dat, ik heb dus die, dat audiogram heb ik meegekregen en dat heb ik gelegd naast het oudere audiogram dat gemaakt is in september 2022. Dus een paar maanden geleden. Nog niet eens zo heel lang geleden en als je kijkt naar die audiogrammen naast elkaar, dan zie je dat daar gewoon best verschillen in zitten! Ik sta daar zo verbaasd van, hoe groot het verschil kan zijn tussen de ene dag en de andere dag. En ik weet dat het geluid wat ik opvang, dat dat steeds fluctueert. En nou had ik er van de week ook weer een heel bijzondere ...ehm... ervaring mee. Ik zat zelf in de studio, een radiostudio om met twee gasten te praten over, nou ja, waar zij mee bezig zijn. En het gekke is dat ik zelf mijn eigen geluid, helemaal niet goed hoorde. Het geluid kwam zo vervormd binnen! Ik vond dat aan de ene kant dus heel vervelend en aan de andere kant heb ik het een beetje naast me neergelegd, zo van: ik ben nu bezig met een radio-opname, met een interview en ik ben met anderen aan het praten dus daar gaat mijn aandacht naar toe, maar ondertussen merkte ik dat mijn eigen geluid, dat wat ik binnenkreeg aan geluid, dat dat heel raar klonk! Alsof ik in een soort blik zat, een beetje een blikkerig geluid. En toen ik eenmaal thuis was 's avonds, opname was 's middags, toen hoorde ik ook zelf aan m'n eigen stem ook, het klinkt allemaal nét even een beetje anders en toen begon ik 's avonds wat te hoesten en misschien hoor je het nu ook wel aan mijn stem, ik ben wat verkouden aan het worden. Dus waarschijnlijk is die vervorming van het geluid al een soort, ja, een voor… iets wat van te voren al gebeurt, aanleiding of zo, nou ja, dat ik verkouden ga worden! En dat zou natuurlijk best kunnen zijn dat ik nu ook anders klink. En ik heb net mijn hoorapparaten ingedaan, en ik denk: hé ja, nu klinkt het wel weer gewoon maar ja, ik hoor nu met koptelefoon op, terwijl ik sta te praten tegen jou, hoor ik zelf dat het geluid wel heel anders binnenkomt. Alsof er toch een laagje tussen zit. Alsof ik het niet helemaal helder hoor. Dus mijn eigen stem klinkt al niet zo mooi en het komt dan toch, via de koptelefoon anders bij me binnen. Nou, dat is dus die vervorming van het geluid waar ik heel vaak wel mee te maken heb. Dat is ook een gevolg van de ziekte van Ménière, dat hoort daar ook wel bij. Dat het gehoorverlies echt fluctueert. Het is geen dag hetzelfde. En dat er dus dagen zijn dat ik minder goed hoor en dagen dat ik beter hoor. Het vreemde is dat ik echt -als ik kijk dus naar die audiogrammen van dat onderzoek en van september- dat ik van dat onderzoek, afgelopen onderzoek, dat ik beter kon horen, de piepjes dan hè? Het gaat om een piepjes-test dat ik dat beter kon horen dan dus in september! En dat ik, ik heb er geen idee van waarom het dan beter gaat, want ik doe ontzettend mijn best tijdens zo'n luistertest om goed te luisteren of ik dus ...ehm... die pieptoon hoor, want ik heb natuurlijk mijn eigen geluid altijd mee. De tinnitus en het geluid van die tinnitus is zó aanwezig, dat geluid van die piepjes, dat zit daar wel eens tegenaan of lijkt erop en dan weet ik niet wat hoor ik nou? Hoor ik nou mezelf of hoor ik het geluid van buitenaf? En dat is zó moeilijk om te bepalen. En ik merk al van de audioloog die tegenover me zat, dan doen ze het geluid, het laatste geluid wat ik wel gehoord heb, doen ze nog een keer als een scoort check en die hoor ik dan en het vervolggeluidje wat een heel stuk zachter is, dat hoor ik dan niet. Het wordt weer even gecheckt, dus het laatste geluid hoor ik wel 2x op hetzelfde niveau, hetzelfde aantal decibellen. En dan sta ik dus verbaasd dat ik bepaalde geluiden beter hoorde, maar ook wel andere geluiden -vooral in de hoge tonen- die hoorde ik juist weer minder goed. Wetend dat de ziekte van Ménière altijd zorgt voor vervorming van geluid, is het natuurlijk ook logisch dat dan ook een audiogram eigenlijk een momentopname is. Dat dat elke dag weer anders is en zelfs op een dag! Als je dat steeds zou meten dat je dan steeds andere metingen krijgt en het zou kunnen zijn dat het bij heel veel mensen zo is... Alleen, ik vind de verschillen nog bij mij best wel groot! En ook omdat het geluid bij mij ook af en toe écht heel anders binnenkomt. Dat ik het heel anders hoor. En ik heb nu dus ook een beetje een aanleiding dat ik denk van: oké, ik ging gisteren verkouden worden en zodoende was dat geluid ook zo vervormd. Dat ik het allemaal anders even hoorde. Dus dat is dan niet anders. Waarschijnlijk dat ik dan een volgende keer al, als ik het geluid zo vervormd binnen hoor komen dat ik dan echt heb van: oeh, wat staat er weer te gebeuren?! Misschien is het wel een signaal van mijn lichaam, dat zegt: ik ga hard aan het werk want er is weer wat te repareren of nou ja, zoiets! Dus ik kan ook dat als een soort signaalfunctie gaan zien. En dan kijken of me dat kan helpen om ja, het niet erg te vinden dat het gebeurt. Kan er toch niets aan doen. Ik kan het niet veranderen. Zelfs niet, het maakt niet uit of ik mijn hoorapparaten in heb of uit heb. Het geluid komt dan toch heel anders binnen met hoorapparaten in of met hoorapparaten uit. Want toen ik ze gisteren uitdeed, klonk het nog steeds zo raar. Dus ik heb er gewoon mee te leven! Het is niet anders! Vervorming van geluid... Ja! Het hoort er dan bij. Bij dit gehoorverlies. Dank je wel voor het luisteren naar deze aflevering, aflevering 19 van de podcast: Evenwicht, je leven. En tot de volgende keer.