Aflevering Nadia Fadil: Niet Elk Debat Is Een Beschavingsoorlog

Misschien, misschien (!) hebben we dankzij Nadia Fadil de oorsprong van het menselijk leed gevonden: Betekenis. Ons menselijk leven mag niet zomaar een leven zijn, nee nee nee, het moet een betékenisvol leven zijn. Alles moet betekenis! Wanneer iemand ons zonet complimenteert op onze outfit (gebeurt zelden) nemen we dat niet zomaar aan. Hoezo zouden we? We vragen ons af waarom hij dat doet. Net zo met hoofddoeken, juwelen, schoenen en tattoo's. Allen roepen ze een resem associaties op die al snel veel luider klinken dan de woorden van wie ze draagt. "Ik vind dat belangrijk." JA MAAR WAAROM DAN? Betekenisgevende wezens, noemt Nadia ons. We zien de realiteit, classificeren de realiteit, en we proberen er vervolgens een hiërarchie in aan te brengen. In Jip en Janneke taal: we fabriceren kotjes en discussiëren vervolgens over de volgorde waarin ze gezet moeten worden. En zo wordt een concrete vraag van iemand die wil bidden op het werk een "aanval op onze beschaving". Net zo goed kon het een discussie zijn over wie waarvoor 5 minuten pauze mag nemen. (Roken wel bidden niet. Raar.) We moeten ons die neiging niet kwalijk nemen. Kotjes en volgordes, ze liggen ons te na aan het hart en leveren ons te veel op om ze bij het groot vuil te gooien. En het is ook hoopvol te beseffen dat zowel de kotjes als de volgorde door mensen werden bepaald en dus ook door mensen veranderd kunnen worden. Maar het is dringend. Want die kotjes en die volgordes zijn niet zomaar gekozen. Ze bepalen wiens woord wat waard is. Wie we geloven en wie niet. We verdelen onszelf in groepen en rangschikken die groepen naar hun waarde. Niet zelden om de meest machtigen te dienen. Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/nadia-fadil Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken Hoofdstuk 1: Europese Identiteit Nadia praat over een hoofddoekendebat dat ze in de lagere school al voerde. En over hoe er eigenlijk weinig veranderd is sindsdien. Over de Islam in het publieke debat en de voortdurende framing die haar onderzoek moet ondergaan. Over hoe de Europese identiteit grotendeels tot stand kwam door zich af te zetten van de andere, de moslim en hoe dat vandaag nog altijd gebeurt. Hoofdstuk 2 : Ik ben een doorgeefluik Over een alternatief model om naar identiteit te kijken. We bestaan niet in een vacuüm als losstaand individu. Neen, we bestaan omdat we afhankelijk zijn van anderen. We zijn onlosmakelijk verbonden met de andere. Over hoe en wanneer en waarom we het individu uitgevonden hebben en welk doel dat dient. Hoofdstuk 3: De praktische pragmatische dimensie Over de Westerse bril en de illusie van de neutraliteit. Over de publieke ruimte en hoe we ze werkelijk van iedereen kunnen maken. Over de beschavingsoorlog die gevoerd wordt en die eigenlijk niet nodig is als je gewoon pragmatisch naar de dingen kijkt. Hoofdstuk 4: Kottekes en volgorde Over het heersende Westerse paradigma als een voortdurend opdelen van de werkelijkheid in kottekes en in een volgorde. Over wat dat mogelijk maakt en wat dat kapot maakt. Over ons evolutiedenken en de angst om te verliezen wat we hebben. Over onze eigen rol in het scheppen van die angst. Hoofdstuk 5: Gemoedsrust voor nen euro of 10 Over een gebrek aan zingeving en de verschillende antwoorden daarop die vandaag bestaan. Over oude religies en over het liberalisme als religie. Over een mogelijk antwoord vanuit de kwantummechanica en hoe ons dat eigenlijk gewoon terugbrengt tot de epistemologische bescheidenheid. We don’t know.