Aflevering Mohamed Barrie: Ik Kies Ervoor Mens Te Zijn

Wij zijn kleurenblind grootgebracht. Met Benetton posters op de achtergrond. "Ik zie geen verschil, we zijn toch allemaal mensen." En hoe ouder we werden, hoe duurder de woorden waarmee dat beeld verankerd werd. Humanisme. Universalisme. Liberalisme. Woorden die muren leken af te breken om een wereld van gelijke kansen te scheppen. Mensen zoals Mohamed zijn vanuit dat kader moeilijk te begrijpen. Want waarom zou je evenementen organiseren die zich exclusief richten op de zwarte gemeenschap? Of organisaties opzetten die proberen zwarte jongeren te ondersteunen in hun hogere studies? Is dat geen "omgekeerd racisme"? Draagt hij niet bij tot de segregatie die wij met onze kleurenblindheid proberen op te lossen? Nee. Wij waren verkeerd. Wij zijn al lang verkeerd. En het zou ons goed doen, dat te erkennen. Elk gesprek dat we eerder over dit thema hebben gehad, was een voorbereiding op dit moment. Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/mohamed-barrie Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken Hoofdstuk 1: Wie bepaalt? Mohamed praat over modellenwerk en over hoe moeilijk dat is als je je bewust bent van beeldtaal en hoe die historisch gebruikt werd. Over de vermoeiende afleiding die racisme is en over de onmogelijkheid om uit het kader dat voor jou gecreëerd werd te ontsnappen. Hoofdstuk 2: In jullie ogen ben ik zwart Het migratieverhaal van Mohamed. Op zijn 12 jaar komt hij in België terecht. Enkele jaren later verlaat hij de veilige cocon van zijn ouders en begint hij door te hebben hoe ons systeem in elkaar zit en hoe het niet-witte mensen behandelt. Hoofdstuk 3: Van Grinta naar Zamzam Over het verzet dat bij Mohamed ontstond in het vijfde leerjaar. De Grinta die hem energie geeft om zich tegen het systeem te verzetten. Maar na het wegduwen van dat systeem ontstaat er ruimte en in die ruimte kon hij zichzelf terugvinden. Over de zelfliefde en de creatie als centrale concepten in Mohamed's leven. Hoofdstuk 4: Hoe veel generaties nog? Over het belang van gemeenschap. Over de kritiek dat je dan verdeelt in de plaats van verbindt. Over het relletje tussen Mohamed en Walter Zinzen en over het grotere falen van progressief België. Hoofdstuk 5: Compassie Over onze onderdrukte compassie en de maatschappij die systematisch ons gevoel wegduwt. Mohamed verbindt ruziemakende kindjes met hamsteraars in de supermarkt en met belastingontduikende miljardairs. Hoofdstuk 6: Schaarste wordt in uw ziel gedropt Over de geldbedragen die mensen met migratieroots elke maand terugsturen naar hun land van herkomst. Over wat dat zegt over onze en andere culturen. Wij zien onszelf als een losstaand project dat al zijn successen en al zijn falen te danken heeft aan zichzelf. Wat als we onze kinderen iets anders zouden leren? Hoofdstuk 7: Waar zijn we bang voor? Over onze traditie van kleurenblindheid. Over hoe dat zwarte mensen onzichtbaar maakt in de statistieken en het onmogelijk wordt om iets aan hun positie te veranderen. Over de ultieme vraag: waarom heeft het witte systeem zwarte mensen nodig?