Aflevering Wim Claeys: Dat Zijn Onze Woorden

De tijdsgeest is niet mild voor zij die van mening veranderen. Wel, tijdsgeest: De papa van Wim zat bij de SS, dat klopt. En Wim heeft zelf lange tijd doorgebracht bij het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, ook waar. En ja, hij tooide zich daar met Nazi parafernalia. Maar Wim kwam door muziek op een heel ander pad terecht. Een confronterend pad. Een pad dat de wij-zij tegenstelling, de kern van zijn overtuiging toen, met de grond gelijk maakte. Het vraagt een moedig mens om dat te laten gebeuren en er openlijk over te vertellen. Zodat wij ervan kunnen leren. Maar nog moediger is het hoe Wim vandaag muziek gebruikt om van erfgoed iets inclusief te maken. Hoe hij met het hyper-populaire Boombal woorden zoals volksdans openbreekt, zodat 'Volk' niet langer aan de nauwe definitie van zijn vroegere vrienden beantwoordt maar aan de zijne. En aan die van ons. Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/wim-claeys Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken: Hoofdstuk 1: Nooit meer oorlog Over de geschiedenis van de Vlaamsche beweging en hoe die tussen de twee wereldoorlogen vervelde richting facisme. Het verhaal van Wim's vader die uiteindelijk naar het Oostfront vertrok met het idee dat hij de Vlaamse strijd aan het voeren was. Hoofdstuk 2: Het voordeel van de duidelijkheid De morele consequenties van de collaboratie en de impact op een jonge Wim. Over het contrast tussen het beeld dat hij van zijn papa had en hoe de geschiedenis oordeelt over de Oostfronters. Over de holocaust en de eerste barstjes in zijn wereldbeeld. Hoofdstuk 3: Het was maar om te lachen Wim vertelt over zijn tijd bij het VNJ en het sluimerende racisme dat altijd aanwezig was, maar nooit expliciet werd. Over hoe je onder het mom van 'het was maar om te lachen' heel ver kan gaan, zonder ooit echt vragen te stellen bij het wereldbeeld dat achter die grappen zit. Over de parallel met Schild en vrienden. Hoofdstuk 4: De deradicalisering van Wim Claeys Over de 5 jaar waarin Wim nog bij extreem rechts bleef en steeds meer worstelde met het gedachtengoed. Over zijn uiteindelijke breuk en wat ertoe leidde. Hoofdstuk 5: Onze woorden Over traditie en het belang van een nieuw verhaal vertellen vanuit oude verhalen. Over woorden, zinnen, liedjes, dansen en kleuren die we associëren met foute ideeën, maar die we moeten terugclaimen. Hoofdstuk 6: Ik geloof hem Over Wim's liefde voor zijn vader en hoe hij vandaag, 20 jaar na de dood van zijn vader, het beeld van de SS'er verenigt met dat van de lieve papa.