Aflevering Ps: We Hebben Altijd Een Bril Op

't Is paradoxaal: om de wereld te veranderen hebben we overtuiging nodig. De overtuiging dat we de problemen zien zoals ze zijn. De overtuiging het begin van een oplossing te kennen. Want overtuiging geeft energie. Maar om iets te veranderen hebben we ook andere mensen nodig. En andere mensen kijken op andere manieren naar dezelfde werkelijkheid. We kunnen wachten tot "zij" hun bril afzetten en "onze waarheid" zien. Of. Of of of. We kunnen onszelf trainen. Trainen in het herkennen van onze eigen bril en wisselen met die van een ander. In onze PS-afleveringen praten we na over voorbije gesprekken. We leggen linken en zoeken metaforen die meer inzicht geven. Het is een heel kwetsbaar format, waarin we luidop proberen formuleren wat in ons hoofd nog niet helemaal afgelijnd is. Omwille van die kwetsbaarheid zijn onze PS afleveringen enkel toegankelijk voor onze mecenassen. Zij waren echter zo enthousiast over deze aflevering dat we ze voor het eerst met de wereld durven delen. We hopen dat jullie er van genieten. Lees hier meer over het gesprek: zwijgenisgeenoptie.be/ps-we-hebben-altijd-een-bril-op/ Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken: Hoofdstuk 1: Kwantumtaal Over tovenaars en profeten en hoe we eigenlijk allemaal een beetje van beiden in ons hebben. Over een meer genuanceerde blik op technologie en hoe die tot een interessanter debat kan leiden. Over een kwantumtaal die ons uit de loopgraven haalt. Hoofdstuk 2: Wij zijn de pudding Over een brillencollectie die je de mogelijkheid geeft om op veel verschillende manieren naar de werkelijkheid te kijken. Over de crazy shit die je dan ziet. Over dat zonder bril kijken onmogelijk is en dat wie denkt brilloos door het leven te gaan moet overtuigd worden dat hij of zij een bril aan heeft. Over engagement binnen dat relativistisch kader. Hoofdstuk 3: Met hersenen en handen Over een nieuwe visie (uit de jaren ’70) op werk en handenarbeid. Over productiviteit versus werkvreugde. Over het fordisme en een utopische wereld waarin we cumbaya zingend met onze ouderen en kinderen op een veld staan.