Aflevering Voor Dga's #18 Cor Spronk In Gesprek Met Remco Cuiper Van Saylus - Over Keihard Werken, Kameleon Zijn, Management Buy Out, Boekenkastprincipe En Gelukkig Huwelijk

JE MOET ELKAAR DINGEN (FINANCIEEL) GUNNEN Vandaag ben ik in gesprek met Remco Cuiper, 52 jaar en sinds 6 jaar trotse eigenaar van Saylus, samen met tegenpool Gradus van der Wal. Met hem heeft hij al jaren een gelukkig ondernemershuwelijk, omdat ze elkaar dingen gunnen en open, eerlijk en transparant naar elkaar zijn. Dat is dan ook zijn ultieme ondernemerstip. KEIHARD WERKEN Na zijn loopbaan bij KPN en NXP Semiconductors kwam hij naar Epe werken bij het toenmalige bedrijf VRC Telecom. Remco: “Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt”. KAMELEON ZIJN Remco begon bij VRC Telecom, die hij later overnam, als manager en had te dealen met twee oud-eigenaren, waarmee hij goed om kon gaan. Remco: “Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. Daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan”. MANAGEMENT BUY OUT In 2009 deden Remco en Gradus de eerste poging om het bedrijf over te nemen, maar uiteindelijk lukte het via een management buy out in 2014. Het had even wat voeten in aarde om zijn vrouw over te halen, maar na haar goedkeuring ging Remco op basis van fifty-fifty aandelen met Gradus het avontuur aan. Gradus al techneut en Remco als perfecte interne klant. Na de overname begonnen ze weer te investeren en veranderden ze de bedrijfsnaam naar Saylus maar bleven de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie. In 2019 verhuisden ze naar Apeldoorn, waar ze nu nog gevestigd zijn. Daarnaast hebben ze bedrijven in Malta en Duitsland wat zowel hij als Gradus een mooie toevoeging geeft aan hun bedrijf, mede door hun internationale klantenkring. BOEKENKAST PRINCIPE Remco heeft het over het boekenkastprincipe in het kader van focus houden en klanten bedienen. Dit en veel meer kun je horen in deze podcast. Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview. Meer over Remco Cuiper en Saylus vind je op: https://www.linkedin.com/in/remcocuiper/ https://www.linkedin.com/company/saylus-b-v-/ https://www.saylus.com/ VERDER PRATEN? Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo solide wil zijn als Remco met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel. PROGRAMMA VOOR JOU Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina. KENNISMAKEN? Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd. Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda. Ik kijk uit naar onze afspraak. #podcast #interview #remcocuiper #Saylus #mentor #inspirator   Volledige tekst Podcast #18: Remco Cuiper, we zijn hier bij jou op het bedrijf in De Linie in Apeldoorn. Je bent mededirecteur en eigenaar van Saylus, komen we straks zeker op terug. We kennen elkaar van de bedrijven in de gemeente Epe, toen we allebei ons bedrijf in Epe hadden. Hans Maris is, zag ik, een bekende van ons. Een paar quotes over jou, van jou: je maakt je alleen druk om zaken die je kunt beïnvloeden, daar zullen we het nog wel over hebben en: ik hou niet van gedoe, ik wil alleen maar leuke dingen doen. Iedereen die dat waar kan maken, dat is mooi. Volgens mij ben je tweeënvijftig jaar?   Remco Klopt.   Cor Op drieëntwintig november geboren in Amsterdam, woont nu in Arnhem, getrouwd met Kim? Op achttien november en je hebt twee zoons, Daan en Bram, negentien en zeventien jaar. Super. Hobby’s? Hockey, bowlen?   Remco Dat vinden we leuk om te doen inderdaad als familie, bowlen doen we nog wel eens met een vriend van ons waar we goede contacten mee hebben. Vakantie is natuurlijk een soort van hobby, alhoewel die op dit moment natuurlijk een beetje stil staat. Skiën vind ik zelf persoonlijk heel erg leuk en mijn oudste zoon ook. Mijn vrouw en de jongste wat minder. Ja, dat zijn wel een beetje de hobby’s.   Cor Dus je wisselt de vakanties af, deels in een skigebied en deels in een warm gebied, zoals Spanje zag ik voorbij komen?   Remco Bij voorkeur in de buurt van Marbella, ja. Dat vinden we heel erg leuk, Spanje, we zijn er eigenlijk vaker geweest, dan dat – sommigen zeggen we gaan iedere keer naar dezelfde plek, ja, anders dan anders, wil je niet een keer wat anders? Klopt. Dat is ook zo, alleen komen we toch iedere keer op dezelfde plek terug en mogen daar ook dankbaar gebruik maken van een appartement van een van mijn gewaardeerde vrienden, zo niet een van de beste.   Cor Benahavís zag ik?   Remco Ja, dat is een beetje gemeente Benahavís, op een golfresort ligt het, net iets daarbuiten.   Cor Heb je een favoriete voetbalclub?   Remco Nee, ik houd niet van voetballen.   Cor Dan slaan we die gelijk over. Muziek? En wat mag het dan zijn?   Remco Muziek is een beetje gevarieerd, ik heb niet echt specifiek een band, als ik iets specifieks zou moeten noemen dan is het voor mij Andrea Bocelli. Andrea Bocelli heeft voor mij een speciale betekenis en dat vind ik, ja dat vind ik leuk, dat vind ik mooi, ik heb hem ooit in het Ziggo Dome mogen zien, dat was al uniek, want die kaarten zijn vrij schaars en best kostbaar. Daar ben ik ook heen geweest met een vriend van me, samen met beide dames.   Cor En wat is dat dan, raakt het je hart?   Remco Ja, dat heeft te maken met vroeger, met het overlijden van mijn oma, toen kwam ik voor het eerst in aanraking met Andrea Bocelli en sinds die tijd ben ik daar eigenlijk door, zoals de Duitsers dat zeggen: begeistert geraakt. Maar daarnaast heb ik een breed spectrum, ik bedoel Andre Hazes, Racoon vind ik mooi, eigenlijk best een breed spectrum. Ik heb niet echt een artiest waar ik de hele plank van vol heb liggen, en ik luister in de auto eigenlijk op de radio altijd Radio 538, eigenlijk hoef ik maar een zender erin te hebben en dat is die zender die ik dan beluister. En heel af en toe BNR, dat vind ik ook nog wel interessant.   Cor En vanaf volgende week natuurlijk de podcasts voor DGA’s.   Remco Ja, dat lijkt me evident.   Cor Wat voor auto rijd je?   Remco Een elektrische Audi e-tron.   Cor Ben je autofanaat of autoliefhebber?   Remco Ja, ik ben wel liefhebber van auto’s. Ik heb eigenlijk altijd Audi gereden, af en toe een uitstapje gemaakt. Ik kreeg vorig jaar de kans op een mooie Audi e-tron te kopen, ja en ik moet zeggen: ik ben er zeer tevreden over. Heeft wel zijn onhebbelijkheden, anders nadenken, je moet ook nadenken over continu laden, je moet anders plannen, ja, dat is op dit moment in de coronaperiode natuurlijk relatief makkelijk, want ja, klanten bezoeken, dan wel leveranciers bezoeken of familie, dat zit er relatief weinig in. Maar normaal gesproken moet je met een elektrische auto er wel voor zorgen dat die goed geladen is.   Cor Dat is toch een beetje een terreinwagen, zo’n type, of niet?   Remco Ja, klopt.   Cor Ik ben natuurlijk boven de vijftig, dus dan is een hoge instap, dat begint ook fijner te worden.   Remco Ja, dat is voor mij een stuk prettiger.   Cor We hadden het net in het voorgesprek even over horloges, je bent een horloge fan?   Remco Ja, fan is misschien teveel gezegd, maar ik vind dat wel mooi, ik heb wel wat passie daarvoor. Dat betekent niet dat ik de hele kast vol met horloges heb liggen, maar ik vind dat wel interessant, klokjes, ja. Auto’s, dat vind ik mooi en dan met name bijzondere dingen, zaken. Voor wat betreft horloges ben ik erg gecharmeerd van het horlogemerk Van der Gang, helaas heb ik er nog geen een, maar dat komt voort omdat ik ook wel een beetje, ik weet niet of je dat zo moet noemen, nationalistisch ben, ik ben heel erg voor de Nederlandse producten. Als het even kan koop ik een Nederlands gefabriceerd product. En Van der Gang is een horloge wat gemaakt wordt in Dokkum met de fijnste kennis en kunde en de oud-eigenaar is ooit begonnen in de vliegtuigindustrie en heeft dan ook een serie die heet ‘De Vlieger’. Maar ik vind het mooi om Nederlandse producten te hebben. Gaat helaas niet altijd op natuurlijk.   Cor Donkervoort is dat nog in Nederlandse handen? Dat is geen elektrische.   Remco Nee, nee.   Cor Lees je ook boeken?   Remco Eigenlijk niet. Ik lees, wat heel veel mensen tegenwoordig doen, op de tablet, allerlei digitale informatie die toekomt, echt specifiek boeken lezen, ik heb boeken van Moszkowicz gelezen, ik heb nog wat boeken liggen die ik moet lezen van Johan Cruijff,  maar goed, heel eerlijk, ik ben een slechte lezer. Bij pagina drie of vier val ik in slaap en dat heeft niks te maken met de inhoud, maar dat heeft te maken met mijn manier van relaxen denk ik. Ja, dan denk ik van: het is wel goed zo. Ik ben al heel lang bezit om met een hele dikke pil, die wil ik doorlezen, maar ik worstel daarmee, ik kan even niet op die naam komen, Amerikaan, dat is een boek van vijf- of zeshonderd pagina’s. De oprichter van Apple.   Cor Steve Jobs. De biografie.   Remco Steve Jobs, ik kom er niet doorheen.   Cor We gaan het straks nog even over die periode hebben met corona in het ziekenhuis gelegen, dat was het ultieme moment geweest om dat boek burgemeester te maken, maar goed. Maar vanuit je werk dan wel veel vakliteratuur?   Remco Ja, veel kennis, veel lezen, maar ook digitale informatie tot je laten komen. Veel spreken met je leveranciers, klanten et cetera en op die manier verrijk je ook je kennis en dat lukt mij beter dan het lezen van vakbladen etc. Ik heb daar wat moeite mee, die stof tot me te krijgen en op het moment dat ik met mensen praat, blijft het beter hangen. Daar komt het eigenlijk op neer.   Cor Heb je een idool, heb je ooit een idool in je leven gehad? Bocelli heeft je qua muziek geraakt. Heb je andere mannen of vrouwen waarvan je denkt: ja, dat is voor mij wel echt een voorbeeld?   Remco Nee, niet echt extreem. Ik merk wel dat mensen die autodidactisch zijn, dat ik daar wel veel bewondering voor heb. Ik zie dat ze bij de grote der aarden heel veel kennis zelf hebben opgebouwd, dat kan ik wel waarderen. Dus van scratch af aan een imperium zelf opbouwen, hoe groot of hoe klein maakt dan even niet uit, daar heb ik wel waardering voor. Vaak omdat dat gecombineerd gaat met passie en bevlogenheid en dat vind ik mooi om te zien. En daarin zie je dan ook dat niets verkeerd is, maar veel dingen anders zijn. Maar echt, nee, een specifiek iemand niet.   Cor Pas je dat voor jezelf ook toe?   Remco Hoe bedoel je?   Cor Zie je bij jezelf daar wat van terug, dat je herkenning ziet?   Remco Ik ben natuurlijk bij het bedrijf wat ik samen met mijn compagnon heb gekocht een jaar of zes geleden, zijn wij natuurlijk als werknemer begonnen met een bepaalde passie. Overigens in die periode lagen we in de voorliggende periode best veel uit elkaar, we zijn enorm naar elkaar toegegroeid, eigenlijk top dat dat op die manier gebeurt. We zijn eigenlijk elkaars tegenpolen, toch zoals wij dat dan noemen met zijn tweeën, gaan we iedere dag samen de deur uit en komen we elke ochtend samen weer het kantoor in. In coronaperiode iets minder, maar dat is een beetje de visie en de strategie hierin, dan wordt alles besproken. Ik vind het belangrijk om bij jezelf te blijven. En dat hebben we eigenlijk alle twee wel een beetje, en in de afgelopen jaren hebben wij – die samensmelting is gewoon gegroeid en zeker vanaf zes jaar geleden, toen we voor de keuze stonden om het bedrijf over te nemen, omdat de oud-eigenaar wilde verkopen, ja, hebben we gezegd: we gaan ervoor met zijn twee en dat geeft leuke dingen, maar ook minder leuke dingen uiteraard.   Cor Daar ga ik je zo nog over bevragen, hoe dat tussen jullie werkt. Dat is best leuk, ook voor andere ondernemers om dat te horen. Wat zijn dingen waar je tegenaan loopt, wat zijn de struikelpunten, maar wat zijn ook de successen waardoor het wel nog steeds zo mooi eruit ziet. Nog even, uit wat voor nest kom je?   Remco Eigenlijk zoals ze dat noemen een arbeidersgezin. Mijn vader is ooit in Uithoorn en omstreken groot geworden, in de Amstelhoek, we komen uit een groot gezin, moeder op jonge leeftijd overleden.   Cor Was je de oudste, de jongste?   Remco Nee, mijn vader was de jongste van twaalf of dertien, nu overvraag je me.   Cor En jijzelf?   Remco Ik ben zelf de oudste, ik heb nog een zus, die is twee jaar jonger dan ik ben en mijn moeder en vader kwamen elkaar in Noordwijk tegen en die hebben elkaar niet meer losgelaten en in een jaar tijd werden er drie kaartjes destijds – dat was een verlovingskaartje, een trouwkaartje en een geboortekaartje, niet helemaal in die volgorde, maar over het jaar ’68 heb ik het dan even. Mijn moeder kwam uit Arnhem en uiteindelijk hebben ze besloten om toch vanuit het westen naar Arnhem te gaan verhuizen, daar hebben we tijdelijk gewoond en zijn we in het dorp Elst terecht gekomen, dat ligt tussen Arnhem en Nijmegen in, daar heb ik eigenlijk het grootste deel van mijn jeugd, daar ben ik opgegroeid. Samen met mijn zus, gelukkig gezin, nooit iets tekort gehad, waanzinnige vader en moeder, leven gelukkig ook nog alle twee, goed contact mee en daar ben ik heel dankbaar voor. Inmiddels zijn ze drieënzeventig, best jong nog, dus dat is wel mooi dat ook de kinderen daar nu nog hun profijt van hebben, omdat ze de band met mijn ouders heel goed hebben, dat is gewoon leuk om te zien, omdat ik ook gewoon weet dat dat, ja, er zijn genoeg voorbeelden van waarbij kinderen of kleinkinderen elkaar niet meer zien. Dat is best triest, dat dat gebeurt.   Cor Ik zie, je studieloopbaan is begonnen bij de mavo. Lorenzcollege.   Remco Moeten we het daar over hebben, Cor?   Cor Ik zie wat hikjes en op een gegeven moment zie ik in een keer vijf jaar niks en dan zie ik de meao voorbij komen. Als je het er niet over wilt hebben, dan doen we dat natuurlijk niet.   Remco Nee, nee.   Cor Heb je wat liggen zwerven, of –   Remco Nee, ik was geen beste student kan ik je vertellen. Mede ook dat ik soms tegen beter weten in de verkeerde keus maakte. Ik was altijd wel iemand die de zweep nodig had op school, om tot prestaties te komen. Overigens, de tijdlijn waaraan jij refereert die heb ik ooit een keer ingevuld, nooit meer gecorrigeerd, ook niet met het behalen van mijn diploma’s, dus daar komt het vertekende beeld vandaan.   Cor Daar kunnen we geen rechten aan ontlenen.   Remco Nee, absoluut niet. Dus ik ben op de mavo begonnen inderdaad, heb ik vijf jaar over gedaan. In de eerste klas blijven zitten, fantastische leuke school, leuke tijd gehad. Daarna naar de meao, ondanks het advies van een vader van een goede vriend van me die zei: je moet niet naar de meao, je moet naar een andere , want daar zijn ze wat strenger, die andere is wat vrijpostiger. Toch gekozen voor die vrijpostige opleiding, ja en dan zie je dat dat niet lukt, of niet lukt, op dat moment niet, uiteindelijk heb ik de meao gewoon gehaald, maar dat is wel iets wat mijn leven lang beklijft, want mijn kinderen kennen dat natuurlijk, die opmerkingen van: Remco, die heeft zijn school nooit afgemaakt, dat is wel waar, dat is een beetje het geintje.   Cor Het is natuurlijk mooi om over je pa wat te zeggen te hebben. Ik zag inderdaad wel een wat commerciële richting, zat dat commerciële er al vroeg in?   Remco Ja, dat denk ik wel ja. Maar ja, commercieel, wat is commercieel. Als je dan toch wilt segmenteren dan is het commercieel inderdaad. Ik ben wel een relatiebouwer, commerciële relatiebouwer. Dat vind ik wel handig en leuk.   Cor Was het dan handig om met de mensen bezig te zijn, of was de handel dan het leukst?   Remco Misschien wel een combinatie van beide. Ik had ooit de ambitie om ook in de autobranche verder te gaan, ik ben bij toeval in de telecombranche terecht gekomen, ik ben ooit bij KPN begonnen, zoals heel veel telecom vakbroeders in die periode, want KPN was de enige aanbieder in die tijd, en dan praat ik over dertig jaar geleden. Heb ik veel plezier, echt leuke tijden gehad in het business center in Nijmegen, daar heb ik gewerkt met een leuk team, groot team.   Cor Altijd wel business to business?   Remco Ja, dat was toen echt nog gesegmenteerd door KPN. Business deed je in het business center en privé deed je in de Primafoons. Het was altijd de businessmarkt en ik zeg altijd gekscherend: ik had het liefst klanten die liepen te klagen, dat vond ik leuk, een uitdaging om die zover te krijgen dat die weer tevreden het pand verlaten. Je moet je voorstellen dat je in een winkel werkt, toen was er nog een fantastische benaming: baliemedewerker, degene die dat verzonnen heeft heeft denk ik ook zijn school niet afgemaakt destijds, maar oké. En dat was zo’n leuke tijd, daar stonden mensen soms twee of drie uur in de rij om een doosje faxrollen te kopen. En dan was er een beetje gemopper, maar als je dat dan zou kunnen afzetten tegen de huidige tijd, dan is er geen mens meer die zo lang in de rij gaat staan. Dat is bizar eigenlijk als je dat vergelijkt. Toen deden we echt leuke zaken, leuke business, het was de komst van de mobiele telefoon, dat werd beschikbaar voor de zakelijke markt en latere periode wat meer richting particulieren, dat vertroebelde binnen KPN, alleen ja, de business center tijd was voorbij en ik zocht een nieuwe uitdaging en toen ben ik uiteindelijk toch in de telecom gebleven, maar dan in een soort beheerdersrol bij NXP Semiconducters in Nijmegen, ook een leuke tijd gehad, met een leuk team, maar toen was het voor mij klaar. De organisatie veranderde, ik werd eigenlijk, zoals ik dat altijd omschrijf, een veredeld administrateur. In de eerste periode kon je zelf zaken kopen, inkopen, regelen voor de klant en dat gaf je flexibiliteit en een soort van semi ondernemerschap en uiteindelijk werd dat gedirigeerd op hoofdlijnen van: waar je wat moest inkopen. Tegen condities en dan ben je meer dozenschuiver aan het worden. Dat voelde niet lekker. Dus voor mij was de tijd rijp om verder te kijken en bij toeval kwam ik toen in Epe terecht. Of all places, Cor.   Cor Vanuit Nijmegen naar Epe. Dus Apeldoorn voorbij, in de bossen van Epe.   Remco Ja, klopt, dat was fantastisch. Dat was ook het eerste jaar heel spannend, omdat ik in een bedrijf terecht kwam waar echt wel een beetje een scheiding tussen techniek en commercie lag, zoals dat bij best wel veel bedrijven gebeurt. Er moest een soort van samensmelting komen.   Cor Waren de klantgroepen ook anders, waren het ander soort klanten dan in de tijd van KPN?   Remco Nee, dat denk ik niet. Klein, groot, het was wel een booming periode. Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar dat viel best tegen kan ik je vertellen, dat was best een dingetje, gewoon ook omdat je tussen twee directeuren inzat die soms ook wel tegenstrijdige belangen hadden dan wel andere visies, maar ik kreeg gelukkig de vrijheid om dat zelf, naar eigen inzicht op te lossen. Maar ik merkte toen heel goed, dat als je in een klein bedrijf werkt, dan is niet alles geregeld. Bij een groot bedrijf als KPN had je een HRM afdeling, je had een juridische afdeling, je had een inkoop, je had technische mannen, voor iedere discipline kon je iemand binnenhalen en ik merkte dat ik dat regelneef-gebeuren fantastisch vind, maar in Epe stond ik er min of meer toch alleen voor, want ik moest alles zelf doen. HRM? Geen ondersteuning, ook geen opleiding voor gehad. Financiën? Gelukkig goede financiële dames die alles onder controle hadden, er moesten wel wat dingen gebeuren, dan zie je dat een succesvol bedrijf ook hun debiteurenbeheer niet goed op orde had, daar moet je dan allerlei dingen doen. Automatisering, pensioenplan, auto’s, mobiele telefoons, verzin het maar. Dat heeft best wel langer geduurd dan ik had gedacht en daar heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt.   Cor Wat is dan het cruciale verschil?   Remco Als je bij een grote onderneming werkt, kent men de naam. Verzin het maar. Vodafone, KPN, VGZ, Ohra, Mercedes, BMW. Als je die namen hoort, Coca Cola.   Cor Hoef je niet meer te verkopen.   Remco Niet meer te verkopen, dat klinkt zo rot, maar de introductie is dan meteen op orde. Als je binnenkomt bij een bedrijf en je zegt: ik ben van Saylus, of destijds VRC Telecom, dan moest je het bedrijf nog zien te verkopen. En dat is best lastig. Als je bij een grote onderneming werkt, dan komt het over je bureau en dan moet je het verstouwen. En daar ben je druk mee.   Dat zie je ook duidelijk bij heel veel accountmanagers die bij grote bedrijven voorbij komen, heel succesvol zijn en bij een klein bedrijf niet renderen, omdat ze dan veel meer discipline zelf moeten ondervinden. En zijn ze ineens belast met het maken van een offerte. Bij heel veel grote bedrijven hebben ze daar een verkoop binnendienst voor binnen zitten. Niet alles is zwart-wit uiteraard, maar dat is voor mij kenmerkend geweest. Ik zeg altijd: binnen een klein bedrijf moet je keihard werken voor je geld, met zijn allen, van a tot z en bij een groot bedrijf moet je over het algemeen werk verstouwen. En dat wil niet zeggen dat het makkelijker is, het een en het ander, maar dat is voor mij een significant verschil.   Cor Is het ook zo dat bij een klein bedrijf, is het meer dat het op persoonlijke gunning aankomt, dan op naam van het product, dus dat het meer is: ze doen zaken met Mercedes omdat jij het bent, of noem het maar, dat er een persoonlijke gunning in zit, dat het vertrouwen er is dat je het zult oplossen, wat ze nodig hebben.   Remco Je bent veel bereikbaarder in de breedste zin van het woord.   Cor En aanspreekbaarder.   Remco En aanspreekbaarder. Als er iets verkeerd gaat, dan lossen de mannen en vrouwen het zelf op en als ze er niet uitkomen komen ze bij ons terecht. Maar die klant kent ons ook, dus die komen ook vrij directer bij jou. Als je bij een heel groot bedrijf werkt kom je als eerste bij de klantenservice terecht aan de telefoon en die dames en heren willen altijd alles voor je doen, maar daarna moet het de organisatie in. Ik zeg altijd, bij KPN direct contact met de klanten dat was het makkelijkste. Maar daarna moest je het nog intern naar je organisatie zien te verkopen en dat was topsport op sommige momenten. En dat is best lastig. Ja, dat vind ik ook wel belangrijk dat je die discipline in een klein bedrijf, dat geeft misschien ook aan waarom ik me in een klein bedrijf ook beter voel, ik vind dat we het met zijn allen doen. Van de dame die aan de telefoon zit en de schoonmaakster tot aan de directeur. Dat maakt niet uit, het is een team en dat moet ook als een geoliede machine lopen en dat betekent ook, bij ons ook, bij ons gaat het echt wel eens verkeerd, ik maak ook verkeerde keuzes en dan moeten we het erover hebben, moet je van leren en soms gaat dat heel snel en soms verval je toch in het oude patroon. Dat geeft niet, maar daar moet je wel open voor staan. En als je dat doet, dan bereik je ook veel meer met elkaar.   Cor Mag ik je vragen, in die tijd bij VRC, toen was je manager, dus je had ook de relatiemanager, eigenaren, is daar een speciale vaardigheid voor nodig om die positie goed te kunnen vervullen? Volgens mij heb je dat heel goed gedaan, maar wat was dan waardoor je dat lukte?   Remco Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. En daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan. Althans, voor zover je dat van jezelf kunt of mag zeggen. Ik denk dat ik dat wel beheers, dat spelletje. En soms niet, dat zijn dan de buitenwaardes die je soms voor je kiezen krijgt, ja en dan ontstaat er een vorm van discussie. Daartussen, laveren, dat is me gelukt, maar dat heeft misschien ook wel te maken met het feit hoe de twee eigenaren erin stonden destijds, ze hebben mij ook de kans gegeven om dat op die manier te kunnen doen.   Cor Het feit dat je het kunt heb je laten zien in het feit dat het bedrijf nu nog steeds succesvol bestaat, dat is daar ook een bewijs van. We gaan even een korte break nemen en daarna ga ik je overhoren: hoe is dan de overgang geweest van de oud-eigenaren naar jou en Gradus. Hoe houden jullie het met elkaar uit, hebben jullie een fifty fifty verdeling?   Remco Yes, qua aandeelhouderschap bedoel je? Vijftig vijftig.   Cor En wat doen jullie als jullie het niet met elkaar eens zijn. Dus dat zijn wat onderwerpen voor na de pauze.   Remco Prima, tot dan.   Korte break   Cor Nu denk ik, hoe lang geleden, een vijf jaar, zes jaar geleden? Toen was het punt dat jij en Gradus zeiden: kom maar op. Of hoe liep dat, al jaren daarvoor? Wat was het moment dat jij zei: nu wil ik het wel zelf doen?   Remco De eerste aanzet is al een keertje in 2009 geweest, dat was kort nadat een van de andere eigenaren uitstapte bij de toenmalige, want die waren ook met zijn tweeën. Dat was een slechte tijd, 2009, begin einde crisis, noem het maar even het begin denk ik, dus dat was een slechte timing. Daar hebben we vervolgens wel een poging voor gegeven om tot elkaar te komen om voor de helft van de tent mezelf in te kopen, dat is niet gelukt door allerlei omstandigheden. Financiën, onzekere zaken, wat gaat deze crisis ons brengen, de timing was op dat moment gewoon niet goed en gelukkig hebben we toen gezegd: we zetten het weer terug in de ijskast, en wie weet komt het ooit wel weer een keer naar boven.   Cor Wel knap, want vaak als je een keer de keuze hebt gemaakt dat je in de fuik stapt, zowel voor de verkoper van: ik wil mijn bedrijf verkopen, merkte ik vaak in het verleden als je eenmaal achter zo’n haakje zit, is het best moeilijk om terug te gaan, zoals het misschien voor een buitenstaander lijkt.   Remco Maar dat is misschien dat kameleongevoel wat je hebt.   Cor Dus je kon het nog wel gewoon elke dag opbrengen om er gewoon weer voor te gaan?   Remco Ja, absoluut. Dat was geen discussie, daar heb ik ook nooit over getwijfeld. Waarom niet? Ik vond de materie nog steeds leuk, ik verveelde me nog steeds niet met het werk, de klanten en de collega’s waren nog steeds erg leuk, alleen de exercitie om voor vijftig procent de aandelen te verkrijgen is gewoon niet gelukt. Dat is misschien hoe je erin staat, ik weet het niet.       Cor En dat lukte drie, vier jaar later wel? Zijn dat lange trajecten geweest?   Remco Op zich valt dat nog wel mee, in 2014 hebben we de aanzet gedaan, hebben we het er gewoon over gehad, toen uiteraard ook met mijn huidige compagnon Gradus van: wat gaan we doen? We stonden aan de vooravond om verkocht te worden aan een ander bedrijf of gaan we het zelf doen. Dus natuurlijk moet je dan je collega’s mee hebben, daar kun je niet in eerste instantie direct mee gaan praten, want dat geeft onrust en uiteindelijk moet je natuurlijk ook de middelen zien te gaan vinden, ja de banken stonden daarin niet te springen, toch hebben we een goede constructie gevonden waarbij we een aantal zaken in eenmalige sfeer konden aftikken en management by buy out in vijf jaar, dat is allemaal keurig verlopen gelukkig en dat is onszelf gelukt. Dus Gradus en ik hebben dat gewoon keurig met elkaar geregeld allemaal.   Cor Hebben jullie dat allemaal samen gedaan? Wat zei je vrouw bijvoorbeeld toen je thuiskwam: ik word ondernemer?   Remco Ja, dat was wel een dingetje. Mijn vrouw kwam zelf ook uit een ondernemersgezin en wist dus ook de nadelen daarvan. Mijn schoonouders hebben er keihard voor moeten werken altijd, dat heeft ook wel een paar wonden, zeg ik dan maar even, waardoor die keuze voor mijn vrouw echt wel een dingetje was. Je hebt een stabiele baan, inkomen, huis en je gaat een groot risico aan. Dat was een serieus bedrag wat er ook op tafel moest komen, met een stuk onzekerheid, want slaag je wel als ondernemer? Daar heb je geen ervaring mee, dat kun je maar op een ding doen, door het te doen. Dus die stond niet meteen te trappelen kan ik je vertellen. Maar gelukkig heeft mijn schoonvader, en ook een hele goede vriend van me, die zelfstandig ondernemer is, ook al jaren, zelfs vanuit zijn kinderschoenen noem ik het dan maar even, heeft ons daarbij geholpen en uiteindelijk zei mijn vrouw ook van: oké, prima. Laten we het maar doen en dan zien we het wel.   Cor En kunnen jij en Gradus en de partners, kunnen die het ook goed met elkaar vinden? Doen jullie ook dingen, naast –   Remco Nee, we doen geen dingen samen – we hebben zakelijk en privé gescheiden van elkaar, dat is een keuze van ons beide. Dat heeft niks te maken met het niet willen of zo, maar ja, zo is dat gelopen eigenlijk in de afgelopen jaren. En natuurlijk normaal gesproken hebben we een a twee keer per jaar een bijeenkomst met elkaar, met het personeel en vrouw en kinderen noem maar op en dan zien we elkaar en spreken we elkaar en tussentijds hebben de dames onderling met elkaar geen contact. Maar dat heeft niet een specifieke reden, dus ja, noem het maar: zo gelopen eigenlijk.   Cor En wat had Gradus wat jij niet had en andersom?   Remco Gradus is technisch heel goed onderlegd, breed. Ik absoluut niet, in hoofdlijnen weet ik wel waar het over gaat natuurlijk.   Cor Hij moet werken.   Remco Eigenlijk wel. Ik zeg altijd: ik ben de beste klant intern. Als ik het snap, dan snappen de meeste klanten het ook. Dat is eigenlijk wel het motto ook een beetje, ik probeer me van de techniek weg te houden, gewoon op dat ik dat op sommige momenten gewoon niet begrijp.   Cor Had je het overgenomen als Gradus niet mee was gegaan?   Remco Nee, ik denk het niet. Nee, nee. We hebben elkaar echt nodig daarin. Gelukkig nog steeds ook. Daarom hebben we ook bewust gekozen om met elkaar op kantoor te zitten. Wij hoeven zelden iets aan elkaar over te dragen. Juist omdat we bij elkaar op kantoor zitten krijg je toch zijdelings heel veel van elkaar mee en lopen de dingen zoals ze lopen. We vinden het ook belangrijk dat de medewerkers om ons heen in staat zijn om zelfstandig keuzes te maken. Dat is niet altijd even handig, maar dat geeft je wel een mate van bepaalde vrijheid. Ik word altijd – ik vind het eigenlijk bijna gênant en zielig als ik zie hoe sommige ondernemers tijdens hun vakantie met hun gezin de hele dag met een telefoon aan hun oor zitten. Ik kan je een ding beloven: ik heb mijn telefoon niet bij me aan het zwembad. Ik heb mijn telefoon ook niet bij me als ik ’s avonds uit eten ga, die ligt gewoon fijn thuis, of in de kluis, of wat dan ook. Dat heeft te maken met hoe je in de materie staat en dat geldt voor ons beiden. Als we elkaar nodig hebben tijdens vakantieperiode, dan weten we elkaar te vinden, maar doordat we dus ook veel met elkaar op een plek zitten en toch ook gewoon dagelijks telefonisch contact hebben, zeker nu in coronaperiode, ja, veel met elkaar delen, dan kun je ook veel makkelijker afstand nemen op sommige momenten en loopt dat toch best soepel kan ik best zeggen. Cor Maar het is natuurlijk zo, als je met zijn twee bent dan kun je het ook in de vakantie overgeven aan een ander.   Remco Dat is ook heel belangrijk.   Cor Ben je alleen, dan is dat soms ook moeilijk?   Remco Dan gaat het niet, de situatie leent zich misschien ook wel daarvoor om er zo in te staan.   Cor Wat zijn, als je twee dingen moet noemen: wat hebben jullie echt veranderd, jullie zijn aandeelhouder geworden, de oud-eigenaar is nog vijf jaar een beetje verbonden, maar waarvan hebben jullie gezegd: nu wij het met zijn twee voor het zeggen hebben gaan wij dit veranderen? Niet dat er iets per se fout is, maar wat is echt een stempel van jullie?   Remco We hebben gelukkig vanaf dag een waar we de boel overnamen, waren we beslissingsbevoegd in de volle breedte, we hadden het bedrijf overgenomen, de oud-eigenaar had daar geen enkele zeggenschap meer in, een ding wat we cruciaal gedaan hebben is, dat is wel een leuk verhaal op zich, de oud-eigenaar wilde in een aantal zaken niet investeren. En dat begrijp ik wel. Als je aan het einde van je loopbaan zit, laten we het zo maar even noemen, dan ga je in sommige dingen die goed zijn geweest de afgelopen jaren, ga je niet veranderen. Dingen waarvan wij beiden vonden, maar ook de collega’s, zoals de website. Dat was look and feel. Dat waren allerlei dingen die je naar buiten draagt als bedrijf zijnde. Daar wilden we wat mee doen en dat gingen we doen. Ik zal nooit vergeten dat ik onderweg was naar, ik meen Eindhoven en dat we dat bespraken met een marketing bureau et cetera om dat allemaal jeu te geven, er moesten mood boards gemaakt worden, weet ik veel wat, in een wat later stadium en toen belde de broer van Gradus, die belde op en die zegt: Cuiper, waarom verander je ook niet de naam? En toen kon ik in no time vijf redenen opnoemen waarom ik dat niet zou doen. Gevestigde orde et cetera. En toen was ik op de plek van bestemming en heb ik dat marketing bureau gebeld en Gradus uiteraard ook, die broer van jou dat is een mooie, maar die heeft me nu alweer aan het werk gezet. We gaan de naam toch ook veranderen. Dan komt er een spel, over mood boards maken met marketing, interviews et cetera en daar is de naam Saylus in ontstaan. Daar dacht ik wel van: dat wordt best een lastige, want je moet alles veranderen. Je naam staat in de markt bekend, hoe ga je dat weer opnieuw laten landen, wat doen klanten ermee?   Cor Want Saylus, staat dat ergens voor?   Remco Saylus staat eigenlijk, komt voort uit Zeus, God van strijdvaardigheid en Us komt van ons. Die samensmelting, say is zeggen in het Engels en us en toen moest er nog iets tussen om het aan elkaar te koppelen, dat heeft het marketing bureau heel knap gedaan en daar is Saylus uit voortgekomen. En de keuze was bewust om niet iets met telecom erbij te doen, dat zou te weinig zijn, zeker met de plannen die we hadden, dus daar is Saylus BV uit voorgekomen. Achteraf had dat wellicht Saylus ICT moeten zijn, maar oké, we dachten van: de naam moet voldoende zijn en zo moeten we in de markt komen. Dat is aardig gelukt gelukkig, tuurlijk, je verlies wel eens klanten, maar de meeste klanten zijn allemaal aan boord gekomen, we hebben met elkaar een waanzinnige prestatie neergezet om tot die naam te komen. We hebben dat gepresenteerd in de Apenheul in Apeldoorn, dat was echt leuk om te doen, alleen het hele lastige daarbij was, we hadden een select team van vier mensen die hieraan werkten en als klein clubje waarin je eigenlijk gewend bent om alles met elkaar te delen, bijna echt letterlijk en figuurlijk alles, moest je continu zeggen: nee, ga ik je niet vertellen. En dat voelt best raar. Je moest tot op de laatste dag van de presentatie moest je dat voor je houden.   Cor Was net alsof je meedeed aan Wie Is de Mol?   Remco Ja, maar dan ook echt wel een half jaar lang. Dat is voor mij echt ongekend. Ik ben af en toe iets te veel een open boek. Ja, zo ben ik nu eenmaal, daar moeten we het mee doen met zijn allen zeg ik dan altijd. Toen hebben we de dag ervoor iedereen uitgenodigd, destijds nog in Epe, om op de zaak te komen, hebben we een presentatie gedaan, we hebben ook een bedrijf uit Malta overgenomen, dat was part of the deal. Die eigenaar was er ook met zijn vrouw of mede-bedrijfsleider noem ik het maar even, en toen hebben wij de presentatie aan het personeel en hun vrouw gegeven. Dat was heel erg leuk om te doen, dat ging echt op zijn janboerenfluitjes. Niet hoogdravend, maar wel functioneel zeg ik dan.   Cor Ik las op de website: Saylus is de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie, telefonie blijft ondanks alles, van alle vormen van communicatie de belangrijkste schakel tussen u en uw klant. In 2019 dus verhuisd hier naar Apeldoorn, De Linie. En je hebt nu Saylus International, VRC Telecom ltd. nog op Malta en Saylus ICT Embh, richting Duitsland. Is het nodig internationaal te gaan in een bedrijf als jullie, of is dat zo gegroeid?   Remco Deels zo gegroeid, maar Gradus en ik hebben allebei ook wel een beetje - dat internationale vinden we allebei heel leuk om te doen.   Cor Wat is daar leuk aan?   Remco Je ontmoet veel mensen in andere talen, min of meer andere culturen. Wij zeggen altijd gekscherend: het kan ons niet raar genoeg zijn, als de klant matcht en als wij een behoefte hebben die wij kunnen invullen en we kunnen er ook nog een goede boterham aan verdienen, waarom niet? Plan technisch is dat soms best lastig, zeker omdat we nog steeds een relatief klein bedrijf zijn. Onze kennis en kunde wordt alom gewaardeerd en zo komen wij aan al die internationale contacten.   Cor En wat is dan bijvoorbeeld een typische Saylus klant, maar ik wil ook nog horen: wat is een typische Saylus en Remco klant?   Remco Jemig, ja, een typische Saylus klant.   Cor Ik zie ziekenhuizen voorbij komen, wat is -?   Remco We hebben echt een paar hele grote namen, klanten, die ook al heel lang bij ons zijn, omdat wij zijn wie we zijn. Wij leggen altijd een keurige prijs neer, we onderhandelen nooit over de prijs, maar ik vind wel dat de service en dienstverlening op orde moet zijn. Dat is een gevoel. Het nadeel is en dat is ook waarom wij niet aan aanbestedingen doen, of zelden, daar komt een enorm pak papier, daar komt een wirwar aan documenten en men kijkt alleen naar de laatste pagina en dat is de prijs. En je kunt niet je gevoel erin leggen. En wij vinden het belangrijk om ons gevoel erin te leggen. De klanten die wij op internationaal gebied hebben gewonnen, hebben wij gevonden vanuit onze prestatie van werken en de naamsbekendheid die dan voortborduurt. Ik noemde dat altijd, je moet ook in staat zijn om al die klanten te kunnen bedienen, noem ik het boekenplank principe. Je hebt een boekenplank, daar kunnen twintig boeken op. Als er achttien boeken op staan, kan er nog een negentiende bij, een twintigste misschien nog, een eenentwintigste maar bij de tweeëntwintigste dondert de hele handel eraf. Dat moet je zien te voorkomen, dan kun je twee dingen doen: je kunt er een boekenplank bijmaken en dan kun je nog meer boeken kwijt in de vorm van personeel et cetera en anders moet je het niet doen. Focus is heel belangrijk voor ons. Wij focussen ons op een speciaal merk, NIC, sommigen typeren dat als een oubollig gebeuren, ik typeer het als een betrouwbaar telecomplatform. Noem het maar de Rolls-Royce onder de telecomplatforms. Kennis en kunde is niet veel meer aanwezig in Nederland, maar die apparaten staan nog overal ter wereld en we kunnen er nog steeds van alles daarmee in het huidige tijdperk en dat is voor ons belangrijk en daardoor worden we ook internationaal gevraagd en zitten we nu aan tafel bij een ziekenhuis in Berlijn. Zo hebben we in Munster het grootste ziekenhuis, een van de grootste ziekenhuizen, misschien wel de grootste in Duitsland, waarom? Omdat we doen wat we zeggen en we het ook kunnen. Vorig jaar hebben we een paar cruiseschepen gedaan van Tui, komen we via via achter. Ja, daar lopen we niet veel mee te koop, marketing-gewijs zou dat slim zijn om te doen, maar we focussen ons op die technieken van dat merk en daar zijn we goed in, daar hebben we een grote voorraad aan spare onderdelen, de jongens zijn daar echt in bevlogen en dat is wel wat anders dan tegenwoordig. Alles is hosted, dat doen we natuurlijk ook, maar daarnaast doen we met name de grotere trajecten bij hotels, ziekenhuizen, industrieën, doen we veel met NIC. Cor En wat is dan de typische Remco-klant?   Remco Ja, wat –   Cor Tuurlijk, ik weet het, je mag geen klant voortrekken natuurlijk.   Remco Ik vind, een typische Remco-klant is een klant waarbij je elkaar uitdaagt en elkaar toch weet te vinden. En dan ga ik niet een specifieke naam zeggen, maar er zijn een aantal klanten waar ik lekker mee schakel en wat eigenlijk helemaal niks met zakelijkheid te maken heeft. Dat heeft te maken met passie, met gunning, dat heeft te maken met wederzijds respect, al die componenten die bijvoorbeeld in een aanbesteding never nooit naar voren komen en dat is de feeling die je met elkaar hebt en dat betekent dat als er een keer shit is, of gezeik of gedonderd dat je elkaar kunt bellen en het erover hebt, dat je dan handjeklap doet en eruit komt. En dat zijn wel typische klanten waar ik me senang bij voel. Ik heb niks aan klanten die bij wijze van spreken het contract uit de la trekken en: op paragraaf drie punt vier staat bla, dat zijn niet de klanten die wij zoeken. Dat is waarom het Nederlands Kankerinstituut al bijna twintig klant bij ons is, dat is waarom het Sint Jansdalziekenhuis in Harderwijk ook, ik denk net zo lang klant bij ons is. Klanten die bij ons vertrekken hebben over het algemeen, zijn dat klanten die op corporate niveau andere beslissingen maken, waarbij je geen direct contact hebt met de mensen, maar dat hoger in de boom bij grote ondernemingen de beslissing wordt genomen, dat is dan niet anders.   Cor Wel mooi, want jij straalt wel loyaliteit uit en trouw en als je al zolang samen in een onderneming zit-   Remco Vind ik ook heel belangrijk.   Cor Hebben Gradus en jij, hebben jullie wel eens ruzie gehad? Hebben jullie wel eens onenigheid gehad dat iemand van buitenaf of een personeelslid – we zijn het niet eens, help ons?   Remco Nee, we hebben wel eens stevige discussies, daar roepen we soms ook wel een collega bij, soms ook onderling met elkaar, maar wat ik al zei aan het begin ook van ons interview, aan het eind van de dag gaan we samen de deur uit. En de volgende dag komen we samen binnen. Dus die discussies die misschien getypeerd kunnen worden als ruzie, worden beslecht voor de klok van vijf a zes uur. Onderaan de streep zijn we samen ingestapt.   Cor Een echtpaar zegt: we gaan niet slapen voordat we de ruzie hebben bijgelegd, jullie zeggen: we gaan niet naar huis voordat het – Heeft Gradus of jij dan een veto?   Remco Ja, veto, ik weet niet hoe je dat wil zeggen eigenlijk?   Cor Is er iemand die bij het niet eens zijn een doorslaggevende stem heeft?   Remco Wij vragen nog wel eens een keer aan een collega van: hoe kijk jij daarnaar, laten we daar – maken we on the run een beslissing en daarnaast is Gradus scheidsrechter van de voetballerij en heeft hij een scheidsrechtermuntje en het klinkt echt bizar voor woorden, maar dan doen we gewoon kop of munt. En dan legt de een of ander zich bij die beslissing neer. En dan gaan we later ook niet zeggen van, dat alsnog blijkt dat de ander gelijk heeft gehad of iets verkeerds heeft gedaan van: na na na, als een stel kleine kinderen van: zie je nou wel. Nee, dan zeggen we gewoon –   Cor Dan draag je het als man.   Remco Ja, bal op tafel, muntje is de verkeerde kant uit gevallen, gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar zo moet je ook met elkaar verder, anders lukt het gewoon niet. Dan krijg je hele rare exercities die het bedrijf niet ten goede komen, dan wel de medewerkers. En we hebben, beiden, de zorgplicht van de veertien mensen die van ons mee-eten. De gezinnen met de kinderen, de schoolgaanden die erachter zitten.   Cor Want hoe het met die loyaliteit, ben je bevriend met je personeel, of hou je met Gradus een gepaste afstand?   Remco Nee, ik denk dat wij daar allemaal misschien en dat maakt soms het sturen lastig, wij zitten meer bij elkaar dan eigenlijk zakelijk gepast zou zijn, maar dat is hoe wij als organisatie zijn, dat is ook de bevlogenheid die wij als team hebben. Als een klant een probleem heeft, of uitdaging of wat dan ook, dan gaan we niet kijken van: dat moet jij toch doen? Nee, dat moeten we samen oppakken. Dat geeft soms wel lastige – als je een conflictsituatie hebt met een medewerker, omdat je soms iets te zijn positie begrijpt, maar ja, Cor, dat is het nu eenmaal. Dat is wie we zijn en als dat niet past, heb je hier niets te zoeken.   Cor Hebben jij of Gradus de afgelopen jaren wel eens een cruciale fout gemaakt dat je zegt: dat hadden we gewoon anders moeten doen?   Remco Nee, nee. Niet dat ik me zo kan herinneren.   Cor Dat is wel lekker om dat te kunnen zeggen.   Remco Ik zou echt heel goed moeten nadenken, nee, nee echt niet.   Cor Ik wil nog even stilstaan bij corona, je hebt corona gehad.   Remco Nee, ik heb geen corona gehad.   Cor O nee, je moest naar het ziekenhuis voor –   Remco Nierstenen.   Cor Och ja, dat was het. Nierstenen, maar wel in het ziekenhuis geweest.   Remco Dat klopt, en uiteindelijk via de natuurlijke weg verdwenen. Dat is op zich wel bijzonder, want je wordt eigenlijk naar huis gestuurd omdat er vanwege corona geen capaciteit is om jou te opereren, lees: normaal gesproken zou je binnen een uur daar aan geholpen worden, operatief. Nu werd ik naar huis gestuurd in afwachting van en vier, vijf dagen later gaat hij via de natuurlijke weg, dat steentje, van twee bij vier millimeter de gewone weg uit. Dus eigenlijk een operatie bespaart. Dat is ook een aparte, want normaal gesproken zou ik onder niet-coronaperiode geopereerd zijn van een nacht op maandag op dinsdag volgens mij.   Cor En je zei als je op vakantie gaat, dan leg je je telefoon neer, maar als je in zo’n ziekenhuis bent, dan werkt dat anders. Dan heb je niet de rust om het even los te laten, dan gaat het door, of had je gewoon dingen te doen dat je zei: dat moet gewoon gebeuren?   Remco Nee, ik heb gemerkt, de betrokkenheid van de mensen om je heen, zowel zakelijk als privé jou in een keer heel veel druk gaven in de vorm van telefoontjes plegen. Maar ik lag natuurlijk niet alleen op een kamer. Mijn kamergenoten zeiden van: jeetje, moet dat nu de hele tijd? Toen heb ik op een gegeven moment ook gezegd: oké, ik stop ermee, maar ja. Ik hoefde mij niet druk te maken over de zaak. Het loopt gewoon. Het is puur even snel schakelen van: denk hieraan, wil je dat voor me regelen, dat regelen, dan krijg je te horen: Cuiper, don’t worry, we regelen het voor je. Dat geeft wel een lekkere rust hoor. Ik heb niet met zorgen in het ziekenhuisbed gelegen. En dat heeft natuurlijk ook wel te maken met hoe je als bedrijf nu financieel in de wedstrijd staat. Kijk, er zijn heel veel ondernemers die onder water staan op dit moment, die het heel lastig hebben, die serieuze problemen hebben, ik ben heel dankbaar dat wij dat niet hebben. En dat geeft natuurlijk ook wel een bepaalde rust, anders lig je echt anders in zo’n ziekenhuisbed.   Cor Heb je nog een droom als ondernemer dat je zegt: dit zou ik nog graag willen bereiken? Je had het net over dat horloge, Van der Gang. Heb je nog een zakelijk doel waarvan je denkt: als we dit bereiken met Saylus dan -   Remco Ja, ik zou nog wel een bepaalde groei willen realiseren, samen met Gradus niet per se, het is geen must, maar een bepaalde groei waarbij ik zeg: dat ik ’s ochtends weet wanneer een collega nog jarig is. Die groei wil ik realiseren. In aantallen is dat misschien vijfentwintig, dertig man nog, dus dat betekent een verdubbeling van het personeel, dat is voor mij niet het uitgangspunt. Uitgangspunt is dat de klanten tevreden moeten zijn over onze dienstverlening, als we die groei zouden kunnen realiseren is dat prima, als dat gepaard gaat met een aantal mensen, alleen die zienswijze kan tussentijds ook veranderen. Als je deze vraag zou stellen over tien jaar en wij misschien, weet ik veel een bedrijf hebben van honderd man, dan sta je er anders in. Dat kan.   Cor Ik kan me niet voorstellen dat jouw klantgerichtheid en de wens om het goed te doen, dat die verandert. Zeker niet ten koste van het geld.   Remco Nee, nee. Van nature inderdaad, moet het gebeuren, maar dan moeten wel alle parameters kloppen. En daarom zeg ik ook: autonome groei is de mooiste groei, want die kun je vaak behelzen. En als je, ik heb wel eens een gesprek gehad met een marketingman die liep te hunten om in een televisieprogramma te komen van Harry Mens en die marketingman die zei van: ja, een dag later word je enorm gebeld en iedereen die wil dan zaken met je doen. Ik zeg: dat is een reden om het niet te doen? Hoezo niet? Ik zeg: dat kan ik niet aan. Ik kan geen duizend telefoontjes op een dag aan naar aanleiding van een tv-programma of niet waarin je succesvol wordt neergezet en er komt een of andere groei aan, dan moet ik in eens boekenplanken erbij gaan maken. Ja, ik ben helemaal niet technisch, Cor, dus je moet mij geen boekenplanken laten maken hoor. Groei, normaal, rustig, prima. Heerlijk, gecontroleerd. Dat betekent ook dat de drive is niet de financiën, we hebben natuurlijk in de afgelopen vijf jaar een uitdaging gehad. Gradus en ik hadden we duidelijk: we willen in vijf jaar af van de schuldenpositie die we hebben en financieel helemaal vrij zijn en dat betekent: heel veel consequenties. Dat betekent: geen gekke dingen doen, dat betekent consolideren, dat betekent dat je voorzichtig moet zijn met wat je doet. 2017 is echt een zeer catastrofaal jaar voor ons geweest, hebben we gelukkig gemanaged dat te overleven, dat was eigenlijk een van de weinige boekjaren in het afgelopen bestaan dat het bedrijf verlies heeft gedraaid, dat doet wel wat met je. Ik heb daarin wel heel duidelijk voor mezelf een plan op gemaakt waarbij ik denk van: dit wil ik dus niet nog een keer.   Cor Dan zal je vrouw het op dat moment ook moeilijker hebben gehad. Wat heb je gedaan?   Remco Uiteraard. Maar ook thuis, weet je. Ik zeg altijd, ik ben vanaf mijn geboorte, heb ik nooit problemen gekend. Niet in financiële zin, in ziekte et cetera, eigenlijk ging het me altijd voor de wind en dan gebeuren er toch, omdat je wat ouder wordt wat dingen die je in een keer terugzetten, die je aan het denken zetten, dus 2017 is voor mij echt een significant jaar waarin ik heb nagedacht van: oké, dit kan mij dus ook gewoon gebeuren, maar nu ben ik ondernemer. En dan heb je geen vang. Banken doen niet met je mee op het moment dat je het goed hebt en banken doen niet met je mee op het moment dat je het slecht hebt. Ik vraag me dan af: wat is de functie van banken dan? We hebben het zelf gered omdat we creatief zijn kennelijk, maar ook omdat we betrouwbare mensen om ons heen hebben in de vorm van medewerkers en leveranciers. Waarbij je van tevoren moet aangeven dat je bepaalde dingen niet kan nakomen, ondanks dat je het graag zou willen. Dat is ook waarom het belangrijk is om communicatie te blijven houden met mensen en communiceren, het is op dit moment in deze wereld dramatisch slecht. Communiceren is wat je doet met elkaar, praten. Via de telefoon, dat is wel lekker voor mijn business trouwens, of face to face. Daarom, het is goed dat we de huidige techniek hebben, Teams et cetera, het werkt allemaal, allerlei middelen, maar vraag maar eens aan iedereen: niemand vindt het prettig.   Cor Heeft het je nederig gemaakt, zo’n jaar als ondernemer om misschien er ook achter te komen: wat heb je eigenlijk als ondernemer, je zit erbij, maar als het niet goed gaat, dan hebben we elkaar heel hard nodig. We gaan richting het eind van het uur. Ik vraag altijd aan iedereen een ultieme tip. Ik zat zelf te denken, ik vind zoals jij en Gradus dat samen dus nu al zo lang flikken, zo lang doen, zou je andere ondernemers, misschien ondernemers die overwegen om iets samen te doen met een ander, wat voor tip zou je dan geven?   Remco Je moet elkaar dingen kunnen gunnen. In de breedste zin van het woord, niet alles op een weegschaal leggen. Die weegschaal moet altijd in balans zijn en die slaat de ene keer naar links door, de andere keer naar rechts en je moet zeker nooit liegen. Liegen is echt funest, dat moet je gewoon nooit doen. Je kunt beter zeggen: dit heb ik verkeer gedaan, het spijt me, dan kun je het erover hebben en dan kun je weer verder. En dat is lastig, dat raakt je inborst. En de een is daar beter toe in staat dan de ander. Maar je moet open, eerlijk en transparant zijn. Alles met elkaar delen. Dat is gewoon, anders gaat het niet lukken en vaak zie je dat op basis van financiën samenwerkingen mislukken en dat heeft vaak te maken met gunning. Waarom moet de een net een nieuwe iPhone of Apple of een nieuwe laptop en de ander dan ook. Dat speelt bij ons niet. Ik heb een Audi en Gradus rijdt in een Lexus. Niks mis mee in beide gevallen, in nieuwprijs zit er echt wel een verschil in en daarin heeft Gradus mij dat gewoon gegund. En op andere momenten is er weer een andere gunning vanuit mijn positie. Je hoeft het niet altijd af te wegen.   Cor Het hoeft niet altijd gelijk te zijn.   Remco Ja, maar het moet wel in balans zijn. De rode draad moet zijn dat het in balans is en dat kun je alleen maar bereiken door open en eerlijk met elkaar te communiceren, als je dat niet kan en als je de kaarten voor de borst houdt en niet open en transparant bent, dan ben je gedoemd te mislukken. En tot nog toe zijn wij daar redelijk succesvol in gebleken, want we hebben een bedrijf in coronatijd overgenomen in Aalsmeer, we zijn in juli in Duitsland een bedrijf gestart, dat is minder succesvol op dit moment vanwege allerlei maatregelen, dat geeft niet, is niet anders, ja, en Malta draait gewoon lekker door. Ik ben heel blij.   Cor Ik weet nu waarom je destijds commercieel, want het commerciële hart dat draait weer. Super bedankt voor dit interview, mooi om hier bij het succesvolle bedrijf te zijn en om jou als ondernemer te spreken. Dank je wel.