Aflevering Abortus

Ik las dat zaterdag in een Nederlandse krant, een kwaliteitscourant zelfs, opgetekend uit de mond van een gelauwerde Britse historicus. Ik las het een keer, twee keer, drie keer, maar het stond er echt. Ik keek een beetje schichtig om me heen, net zoals ik vroeger deed bij de columns van Pim Fortuyn in Elsevier. Want we leven in een van de meest vrije landen ter wereld maar gedragen ons alsof we existeren in het 1984 van Harry Jekkers: waar je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan. Waar een nieuw Kamerlid door het stof moet voor flauwe grapjes die hij tien jaar geleden, als negentienjarige jongen, twitterde. Omdat hij gefileerd werd in de media. Waar een VVD-minister die over de multi-etnische samenleving zegt wat de achterban van de drie grootste partijen in Nederland ook vindt zijn woorden terugneemt, met excuses. Omdat hij werd gefileerd in de media. Waar we als aasgieren wachten op het aftreden van de D66-voorman omdat hij precies deed waar zijn partij voor staat: vrije seks gevolgd door abortus. Waarvoor hij wordt gefileerd in de media. Dezelfde media die nog niet eens in 1984 zijn aangekomen maar bleven steken in de jaren 50. En de door Pechtold bezwangerde vrouw behandelen alsof ze een veertienjarig verkrachtingsslachtoffer van de bijbelbelt is in plaats van een volwassen vrouw, gemeenteraadslid in een stad. Een vrouw die al vijf kinderen baarde dus enigszins op de hoogte zou moeten zijn van de gevolgen van onbeschermde seks. Maar vrouwtjes zijn altijd zielig dus moeten in bescherming worden genomen, in de media. In 2018. Minister Arie Slob van media zei vorige week in de Tweede Kamer dat het tijd wordt voor een ander omroepbestel omdat het huidige model gebouwd is op het verleden. Maar hij wil vooralsnog wel vasthouden aan het systeem van ledenomroepen want dat zegt iets over het maatschappelijk draagvlak. Nou Arie, hoeveel voorbeelden wil je nog horen over wat er allemaal misgaat tussen de media en de echte wereld? See omnystudio.com/listener for privacy information.