Aflevering Country

Lang voordat ik wist dat ik zelf ooit een American Quarter Horse inclusief cowboyzadel zou bezitten, was ik verslingerd aan countrymuziek. Ik woonde alleen in het verkeerde land als het gaat om plattelandsmuziek, maar toen ging de hemel open en brachten YouTube en Spotify de nieuwste countrynummers naar mijn speakers. Toch was zelfs daarna country nog een veilig hoekje waarin je ongestoord kon ronddolen zonder iemand lastig te vallen met je slechte muzieksmaak. Want van countrymuziek houden is niet iets wat je adverteert. Ik schrok dan ook toen ik gisteren op de voorpagina van de Volkskrant las dat country in Nederland een revival beleeft. Country schijnt weer hot te zijn. Volgens de Volkskrant omdat we in deze snelle mediatijden ook wat minder oppervlakkige verhalen nodig hebben. Iemand zei eens tegen me: ieder countrylied vertelt een roman van drie minuten. En wat is er nou mooier dan een goed verhaal? Mogelijk is dat verklaring, in lijn met de opkomende populariteit van de podcast, waarin ook ruimte is voor uitgesponnen verhalen en gesprekken die niet in de hijgerige formats geperst hoeven worden die de standaard zijn geworden op radio en tv. Toch denk ik dat er een andere reden is. Countrymuziek is een bitterzoete mix van weemoed, verlangen en een vleugje hoop. Verhalen over dorpjes waar het kerkje altijd wit is en de tractor groen. Waar je altijd welkom bent. Waar je met weinig gelukkig bent omdat je allemaal niet zo veel hebt. Dorpjes die al lang niet meer bestaan, niet in Amerika en niet in Nederland. Op het countryfestival dat dit weekend in Amsterdam werd gehouden liepen dan ook voornamelijk witte mensen van zekere leeftijd rond, vertelde de cultuurredacteur van BNNVARA op de radio. We weten wat er gebeurt als BNNVARA en de Volkskrant de spotlights zetten op evenementen waar witte mensen van zekere leeftijd gelukkig van worden. Die revival kan wel eens dezelfde dood sterven als de Marlboro Man. En dat is maar beter ook. Op weemoed bouwen we geen toekomst. De kerk staat allang naast een witte moskee en de trekker werd in het straatbeeld net zo zeldzaam als een sigaret in een volle kroeg. See omnystudio.com/listener for privacy information.