Aflevering 16 Alles Op Zijn Tijd

Heb ik er vertrouwen in dat alles op zijn tijd komt? Geldt dat ook voor moeilijke dingen die mij overkomen? En neem ik dan de juiste beslissingen op het juiste moment?  Ik wil dat alles op zijn tijd komt. Hoe zit het dan met het creatief zijn? Dat wil ik namelijk zo graag, want ik zit zo vol ideeën. Of creëer ik iets altijd op het juiste moment?   Een aflevering over de tijd en creatie. (eigen foto) Volledig transcript: Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Je luistert naar Paula Hijne en ik vertel over het evenwicht, zowel het fysieke als het psychische evenwicht. Dit is seizoen 7, aflevering 16: Alles op zijn tijd. Als je me al een tijdje volgt dan heb je al begrepen dat ik een beetje op zo'n kantelpunt sta. Dat ik nog niet zo helemaal precies weet waar ik naartoe ga. En nu maak een podcast met de titel: Alles op zijn tijd. Hoe kom ik daar dan aan? Ik was pasgeleden op een training: Vrouwen op de radio. Dat wordt georganiseerd door de NLPO. Dat is voor mensen die bij de lokale omroep werken en dan kun je een soort training volgen. Allerlei verschillende trainingen die ze hebben. En ik vond deze wel interessant. Vrouwen op de radio. En dan gaat het om de techniek. We hebben dus op een eenvoudige manier de techniek geleerd, wat nodig is tijdens het maken van een radioprogramma. We moesten daar een nummer aankondigen en afkondigen en dan tegelijkertijd de juiste schuifjes open en dicht en de microfoon open en dicht en zo. En ik koos toen het lied van Stef Bos: Alles op zijn tijd. En als ik daar dan over nadenk, dan is het niet zo raar dat ik dat gekozen heb. Ik koos het puur intuïtief, zo van, dat vind ik mooi om het iets over de tijd te gaan hebben. Want Stef Bos die zingt in dat liedje: Alles op zijn tijd, ik wil alles op zijn tijd. Mijn geluk heeft geen agenda, liever alles op zijn tijd. Je leert jezelf kennen, je raakt de ballast kwijt, alles komt ooit samen op een kruispunt in de tijd. Alleen die tekst al maakt dat ik echt heb van: wat bedoel ik daar nou precies mee dat het mij zo raakt? Dat 'alles op zijn tijd'? Daar wil ik het in deze aflevering met je over gaan hebben. Want, heb ik er wel alle vertrouwen in dat alles op zijn tijd komt? Dat ik de stappen op het juiste moment zet? Dat ik net iets leer op het moment dat ik het goed kan gebruiken! Alles op zijn tijd! Dan geldt dat ook voor de moeilijke dingen? Voor de moeilijke acties, de vervelende zaken? Geldt dat ook ziekte? En dan denk ik: nee, dat overkomt je, om wat voor reden dan ook en welke oorzaken het dan ook heeft. En er zijn zo veel dingen waar ik helemaal geen controle over heb, wat ik niet in de hand heb, ja en misschien hoeft dat ook helemaal niet. Als ik maar op het moment dat het nodig is, op de juiste manier reageer. Dat wil ik heel graag, de juiste actie ondernemen. Op dat moment de juiste actie. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik later, dat het dan duidelijk wordt dat het geen handige actie was, of dat het niet helemaal de juiste beslissing was, maar op dat moment is het wel de juiste actie. Alles op zijn tijd, waar komt die uitdrukking vandaan? En ik kan me ook niet voorstellen dat iedereen het ermee eens is, met die woorden. Want als je een ramp overkomt of een ongeluk, daar is toch eigenlijk nooit de juiste tijd voor? Dat overkomt je, dat komt van buitenaf. En soms is iets wel te voorzien, maar vaak weet je het helemaal niet. En aan de ene kant is dat natuurlijk maar goed ook, want anders ben je er al heel druk mee bezig. Dan zou ik me heel erg druk maken om van alles en nog wat en dan weet ik nóg niet of ik het juiste doe op het juiste moment. En aan de andere kant, als je weet dat er iets heel onheilspellends aan komt, dan kun je je er wel op voorbereiden, en dat wellicht vermijden. Misschien kun je er ook voor vluchten, dat weet ik niet. Of voorzorgsmaatregelen nemen. Dan ben ik actief iets aan het doen, aan dat onvermijdelijke. Maar liever ben ik onwetend en dan zie ik wel wat er op dat moment nodig is. Op dat moment ja, weet ik dan hoe mijn lijf reageert, welke emoties er zijn en hoe anderen mij kunnen helpen en wat ik nodig heb. En eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet weten. Ik wil niet nadenken over dreigingen, omdat het toch vaak weer helemaal anders gaat en soms zelfs heel onvoorstelbaar anders, dat als je je al hebt voorbereid, dat het helemaal voor niets zou zijn geweest. Nou ja, dan heb ik liever al die dingen waar ik me wél op kan voorbereiden en die dan ook heel goed te doen zijn. Bijvoorbeeld al zo'n presentatie. Een presentatie geven, dat vind ik heel leuk. Ik vind het spannend leuk, daar kan ik heel erg naar uitkijken. En dat kan ik heel erg voorbereiden en ook op het moment dat ik mijn tekst even kwijt ben, dan is er altijd wel een draad die ik kan oppakken aan de hand van korte teksten ..ehm.. aan beelden, aan voorwerpen van wat ik mee heb. Het is soms ook de blik in de ogen van een ander dat je denkt: oh ja dit is het volgende wat ik ga vertellen. En er zijn dus mensen die (ha) vinden het echt vreselijk om te presenteren. Die vinden het doodeng. Die blijven daar liever heel ver van weg. Wat dat betreft ga ik dat soort uitdagingen graag aan. En helemaal natuurlijk als mijn expertise er ligt en als ik er heel blij van word, of als ik het heel graag voor het voetlicht wil stellen, dat ik dat heel graag wil uitdragen. Ja, dan wil ik dat heel graag doen en dan ook, zo'n lezing, nou, kom maar op! Maar ja, alles op zijn tijd! Noemde ik het net al hè! Ik heb het ook de afgelopen tijd gehad over dat ik heel graag weer wil creëren, creatief zijn. Ik heb daar ooit wel eens eerder iets over gezegd, dat het vooral het creatief schrijven en zo, creatief denken, creatie, creëren, creatief zijn, het zijn hele mooie woorden. Twintig jaar geleden had ik dat nooit zelf gezegd over mezelf! Dat ik creatief ben, dat vond ik helemaal niet. Daar dacht ik eigenlijk ook niet over na. Toch zal ik waarschijnlijk m'n hele leven al creatief zijn geweest. En dan niet specifiek op het kunstzinnige vlak, maar meer in het bedenken van ideeën, oplossingen. Zoals ik vroeger als heel klein meisje al deed, dat ik hele programma's maakte voor de verjaardagsfeestjes van mij en van mijn zusjes. En dan ging ik spullen klaarleggen. En dan ging ik een programmaatje maken met tijden wanneer we wat gingen doen. En dan ging ik het eerst even oefenen. En dan, als de kinderen allemaal kwamen, dan ging ik dat regelen dat we dat allemaal op tijd gingen doen! Later ging ik naar de Scouting, daar was ik leidster bij de kabouters. En elke opkomst -dat is dan ook de bijeenkomst van de kabouters, van de scoutingleden en zo- elke opkomst die we hadden gingen we iets anders doen. Maar dat bedenken elke keer weer van verschillende dingen doen, zingen, knutselen, een spelletje doen, een spelletje buiten, binnen, zó veel mogelijkheden, ik vond dat heerlijk om te doen. En daarna op de pedagogische academie. Ja, daar leerde je lessen bedenken en hoe je dan een onderwerp leuk en enthousiast kon brengen en hoe je daar ook verschillende werkvormen voor kon gebruiken. Dat deed ik natuurlijk altijd al bij de scouting, dus ik vond het ook helemaal niet moeilijk om het op de pedagogische academie te doen. En toen, elke dag op school, toen ik eenmaal ging werken, voor de klas, in de klas, vond ik het heerlijk ook om dan aan dat werk steeds weer iets nieuws te ontdekken. Ook al doe je dat jaar in, jaar uit, dezelfde leeftijd kinderen, dezelfde klas, dezelfde methodes, vond ik het toch altijd heel leuk om nieuwe dingen daarin te ontdekken. En je mocht natuurlijk alles doen! In het basisonderwijs, dan ben je allround juf, knutselen, tekenen, zingen, ..ehm.. dansen, de gymlessen doen en natuurlijk gewoon alles wat ze moesten leren aan schrijven, rekenen, taal, lezen. En ik denk dat geen enkele les ooit hetzelfde is geweest! Ook al gebruikte ik dezelfde methode, deed ik dezelfde opdracht, het was altijd weer anders, omdat je andere kinderen om je heen hebt. Dus die hele dynamiek van de klas waar je dan in meebeweegt. En de ene keer ging dat heel makkelijk en de andere dag vond ik dat best wat lastiger. Je ziet die kinderen groeien in een heel jaar tijd dat ze bij je zijn. Dus ook al wordt een liedje bijvoorbeeld 100x per schooljaar gezongen, het zal nooit precies hetzelfde geklonken hebben. En zo geldt het natuurlijk voor al die dingen die we deden op school, geen dag was hetzelfde! Toen we eenmaal in Zeewolde kwamen wonen, heb ik verjaardagprogramma's gemaakt. En dan ging ik bij kinderen op bezoek met een scala aan materialen, aan spulletjes en dan ging ik daar een kinderfeestje houden, omdat een van de kinderen dan jarig was. Dat bedrijf heette Fèstéro, 'k vind het nog steeds een leuke naam. Ik heb daar uitgebreid over verteld in seizoen 5, aflevering 19: 'Vooruit denken'. Toen heb ik uitgebreid over dat Fèstéro, dat bedrijf, verteld. Ik heb toen ook een logo daarvoor gemaakt. Behalve de kabouterfeesten die ik gaf, ging ik ook andere feestje houden. Nou als je het leuk vindt kan je daar nog een keer naar luisteren. Maar wat er ook in die periode gebeurde, is dat ik bij het Oogstfeest-cabaret ging, hier in Zeewolde. Dat werd één keer in het jaar gehouden, zo ongeveer in november. En daar maakte ik teksten voor. Op een gegeven moment heb ik daaraan meegedaan, stond ik daar op dat podium mee te zingen. En toen werd ik gevraagd voor het jaar daarop, om de regie te gaan doen. En die regie doen, dat heb ik samen met een man ook gedaan, we deden dat samen, we hadden daar een duidelijke taakverdeling in. En elk jaar was dat wel weer een nieuw feestje om dat te organiseren! En ik voelde me een beetje de spin in het web. Ja ik hield alles in de gaten! Ik was zelfs bezig met het maken van het lichtplan! Wat ik dan bij de mannen die het licht deden daar kon neerleggen. En ik hield me ook bezig met de wiss...