Aflevering 15 Uit Evenwicht

Ik sta evenwichtig in het leven. Pfff, dat kan ik op dit moment niet echt zeggen. Ik voel me verre van evenwichtig. eigen foto Volledig transcript  Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Je luistert naar Paula Hijne en ik maak deze podcast naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering', want er is nog heel veel meer te vertellen over ons evenwicht. En dit is seizoen 7, aflevering 15: Uit evenwicht. En dan begin ik even met een citaat. Een citaat van Dagelijkse Gedachte: ‘Lopen, fietsen, leven... je leert het niet zonder te vallen’. Het is een eigen gedachte van Telina Treels. Ik vind dat een hele mooie uitspraak. Ik had het eigenlijk zo kunnen gebruiken in het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. En zo blijf ik eigenlijk elke keer zoeken naar teksten rondom het evenwicht. En dat kan zowel de evenwichtsaandoening zijn, het zintuig 'evenwicht' zelf, als ook het psychische evenwicht, oftewel het mentale evenwicht. Ja, en dan mentaal? Mentaal, ik vind dat best een moeilijk woord. Dus ik heb het even opgezocht, op internet dan. Mentaal is een ander woord voor ‘psychisch of geestelijk, refererend aan de menselijke geestvermogens zoals denken, voelen, waarnemen. Maar tegenwoordig refereert mentaal vooral aan het cognitieve vermogen zoals denken, onthouden, herinneren en interpreteren’. En een andere uitleg is: ‘mentaal is alles wat niet fysiek is, maar met de psyche te maken heeft. Dit zijn die dingen die we denken en voelen. Iets wat mentaal is, is abstract. Je kunt het niet aanraken, omdat het puur geestelijk is’. Ja en dan in die uitspraak hebben ze het over dingen die we denken en voelen. Vooral dat ‘voelen’, bedoelen we hier met voelen, de emoties die benoemd worden met het hoofd, met het denken? Voelen zelf is heel fysiek! We voelen iets in ons lichaam en we willen dat duiden met een uitleg, met een verhaal, met een veronderstelling. We willen er een woord op leggen. Ik heb het wel eens eerder gehad over emoties. Maar dat is allemaal denkwerk als je er een woord op legt. Hoewel het voelen zelf, een hele fysieke gewaarwording is. En zonder verhaal, alleen ‘voelen’ dat is zó ontzettend moeilijk voor ons. Ja en dan kom je dus toch wel uit op dat dat voelen een mentale kwestie is, want we denken er heel veel over. En het is ook wel wat ik vaak met cliënten bespreek, het komt bijna in elk traject wel voor. Is het durven voelen van de emoties zonder oordelen, zonder woorden, zonder een verhaal erbij te maken, is dat een mogelijkheid, lukt dat? En bijzonder is het dat het eigenlijk altijd wel een issue is. Het is, het gaat niet vanzelf bij de mensen. Of komt dat omdat dit eigenlijk het allergrootste struikelblok is van de mens? We denken namelijk veel te veel! Ik inclusief hè! Ik denk ook veel te veel! Want we willen van alles duiden. We willen snappen wat we voelen. En als we er dan een woord aan geven, dan kunnen we het uitleggen aan de ander. Alleen, wat iemand onder het woord van een emotie vindt vallen? Bijvoorbeeld ‘je down voelen’, dat is voor iedereen anders! Dat is in gradatie anders, in vorm, in het niet tot actie komen, maar welke acties dan? En wat jij voelt en denkt bij een bepaalde emotie kan compleet anders zijn dan wat ik voel en denk! Alleen ja, deze aflevering heet: uit evenwicht. Hoe kom ik hier dan op? Ja, dat heeft dan ook weer te maken met de uitspraak die ik mezelf heb gegeven ook, die bij mijzelf past: ‘ik sta evenwichtig in het leven’. En in seizoen 2, aflevering 4, heb ik het al een keer gehad over evenwichtig zijn. Evenwichtig zijn, dat is voor mij een werkwoord. Het is een dynamisch proces. Het is niet zo dat het altijd in balans is, het leven. Dat het op en neer gaat, dynamisch dus is. En dan jaren geleden, sprak ik over mijzelf van: ik heb gehoorverlies én ik ben professioneel luisteraar. En ook: ik heb evenwichtsverlies, maar ik sta heel evenwichtig in het leven. Dat zijn twee van die uitspraken die ik jaren geleden gedaan heb. En er komt nu een kentering in. Dat gehoorverlies, ja zonder hoortoestellen, dan lukt het nauwelijks om een goed gesprek te voeren en het spraakverstaan zonder hoortoestellen in kost dan zó veel energie, dan kan ik zelfs met moeite de vragen stellen die op dat moment nodig zijn. Omdat het luisteren zélf al zo veel vraagt. Dus ik ben heel blij met de hoortoestellen, want dan wordt dat toch nog een beetje makkelijker. En nu zit ik met die vraag voor mezelf, het werk als professioneel luisteraar, wat wil ik daarmee? Is het nu het juiste moment om te stoppen als coach? Om niet meer die professionele luisteraar te zijn. En dan mijn evenwicht! Ik zei al, ik sta evenwichtig in het leven. Door allerlei klachten raak ik op dit moment zowel fysiek als psychisch uit evenwicht. En dat merk ik al aan mijn lopen, dat als ik loop dan moet ik dat met nóg meer aandacht doen dan dat ik het anders deed. En ook als ik opsta uit een stoel, dan moet ik eerst stevig gaan staan en dan pas gaan lopen. En ik heb een hele periode gehad dat ik zó lekker in mijn vel zat, dat het allemaal veel soepeler ging, veel makkelijker ging, dan kon ik wél meteen opstaan en lopen en zo en dat gaat op dit moment allemaal minder. En dan heb ik nu op dit moment geen wiebeldagen, en ook de afgelopen periode niet gehad, toch zijn er allerlei andere lichamelijke klachten die mij toch uit evenwicht brengen. En dat voelt dus zeker niet als evenwichtig in het leven staan. Of evenwichtig in het leven ‘lopen’. Of evenwichtig in het leven ‘fietsen’. En al helemaal niet evenwichtig in het leven ‘denken’! En dat komt ook, ja, pas geleden ben ik geïnterviewd, ben ik zelf geïnterviewd in een radioprogramma. Dat ging over gebarentaal, maar daar was ook de technicus bij. En de technicus van dat radioprogramma die helpt ook heel veel bij mij, in mijn programma. Dus die kent me al een beetje. Die heeft al heel veel van mij gehoord. Hij is ook wel wat ouder, hij heeft dus heel wat meer levenservaring en hij hoorde in dat gesprek, in dat interview, dat ik iets deed wat hij nog helemaal niet wist en toen zei hij: maar jij doet zo veel! Is dat niet te veel wat je doet? En toen zei die van: ‘maak eens een lijstje van de dingen die je doet, zodat je dat even ja, op een rijtje hebt en dan kijken wat dat nou allemaal is’. En dat komt ook omdat ik regelmatig last heb van hartkloppingen, en had ik in september 2024 daar extra last van had, dat hij écht zo zei: ‘jij moet echt wat rustiger aan gaan doen’. Ik vind al dat ik niet zo veel doe. En toch ja, ik verveel me nooit. Ik ben altijd ergens wel mee bezig. Ik merk ook dat ik op een kantelpunt sta. Met het oog eigenlijk op de toekomst, want dat is... het is niet op dit moment dat ik dat allemaal dan anders doe, het is écht naar de toekomst toe. Wat wil ik dan anders doen? Wat ga ik niet meer doen? En wat wil ik wel graag blijven doen? Maar ja, omdat dus fysiek, ja, vraag ik me af, geeft mijn lijf dan nu toch allerlei signalen aan om het écht anders te gaan doen? Ja en dat is een beetje een dilemma, ik sta een beetje op een kantelpunt. Ik voel me nog veel te jong om volledig te stoppen met mijn bedrijf. En nou ja, door toch met anderen te praten, merk ik dat er wel een tussenweg is. Ik zou kunnen gaan in de Kleine Ondernemers Regeling, ik denk er steeds meer over om dat te gaan doen. Dat betekent dan dat alle netwerkbijeenkomsten die kan ik dan skippen.Intervisie en nascholing, dat is helemaal niet meer nodig! Reclame maken voor mijn bedrijf kan ik dan laten en dat ik ervoor zorg dat er artikelen komen in kranten en tijdschriften over het werk wat ik doe, dat kan ik allemaal overslaan. Als er een coach-aanvraag is voor een traject dan kan ik 'nee' zeggen en doorverwijzen naar andere Hoorcoaches. En de hele administratie bijhouden, dat hoeft dan niet meer. Nou ja, als ik dan naar het lijstje ga kijken, als ik dat er allemaal afhaal en dan het lijstje, dus op een rijtje, heb staan van al die dingen die ik dan wél doe en wel kan blijven doen, dan ja, dan schrik ik toch eigenlijk wel (ha), want daar staan nog zó veel activiteiten op. Inclusief ook het huishouden, moet ik niet vergeten. Die kan ik zeker meetellen, want het huishouden zelf is een fysiek iets, wat altijd ook met mijn evenwicht te maken heeft. Dus dat is heel goed om dat ook in kleine stappen te doen, dat ik niet het huishouden doe op één dag héél veel tegelijk, maar dat ik dat ja, verdeel over verschillende dagen. Maar dan met al die andere activiteiten erbij, ja hoe kan ik daar dan een keuze uitmaken? Wat kan ik wél doen? En wat kan ik dan beter laten? En zolang ik niet weet waar mijn klachten vandaan komen, ja, voel ik me heel onzeker. Ook onzeker in wat nou de juiste weg is. Nou komt er wel een vervolgonderzoek naar de hartklachten en dat is nog even afwachten dus, wat er nou aan de hand is. Want als ik dat weet, dan weet ik ook of ik me toch volledig mag blijven inspannen of dat ik dat op een andere manier moet gaan doen. Ik weet alleen wel dat wat er nu aan de hand is, dat het me wel in de weg zit! En dan ja, vraag ik mezelf wel af: kan ik dan beter nu al veranderingen in zetten? Of kan ik beter even nog ermee wachten totdat ik meer weet over wat die klachten nou zijn en waar het vandaan komt? Durf ik het onrustige gevoel volledig toe te laten, zonder verhaal? Want ik merk dat ik heel gauw weer in het verhaal kom, dat ik heel gauw ga denken waardoor dat allemaal kan komen en en ja... durf ik alleen te voelen? Durf ik ‘uit evenwicht’ te zijn? ..Ehm.. me even niet evenwichtig te voelen? En dan heb ik het eigenlijk ook alleen maar over mezelf, en ik heb het niet over al die heftige toestanden in de wereld. Ik merk dat dat ook aan me trekt, dat dat ook invloed heeft op hoe ik me voel. Dus ja, moet ik dat ook mee laten wegen? Sta ik mezelf toe om even uit evenwicht te zijn? Nou, dat is een vraag die nog openligt. Dat is een vraag waar ik de...