Aflevering 10. Vive Ma Liberté!

Ongelooflijk, maar dit is de tiende aflevering en het is ook de laatste. We made it. Le temps passe si vite, zong Marcel Mouloudji en zeker in Parijs is dat zo. Maar de verhalen houden nooit op en nadat we al hoorden dat er rechtvaardige misdaden gepleegd werden, doen we er in dit einde nog een schepje bovenop. Met nieuwe rechtvaardige misdaden. Om tenslotte nog één vrouw recht te doen. Een vrouw die in New York staat, maar die in Parijs gemaakt werd. Vive ma liberté. Knallende pistolen en karabijnen, gierende motoren en schurende banden, bevelen van schutters, gekerm van gewonden en gereutel van stervenden. In Parijs luidt een orgie van geweld de heropstanding in van een fenomeen waarvan iedereen dacht dat het uitgestorven was: de rechtvaardige misdadigers. Ze zijn terug. In de laatste dagen voor Kerstmis 1911 ontbinden de anarchistische bandits tragiques al hun duivels. Met extreem geweld houden ze de stad vier maanden in hun greep. Met een innovatief wapen ook: de automobiel. Aan het stuur: Jules Bonnot. Aan de trekker: zijn bende, La Bande à Bonnot. De rue de Chazelles, begin jaren 1880. In tegenstelling tot wat men zou denken, ergeren de inwoners zich niet aan het oorverdovend kloppen en slaan. Integendeel, het vervult hen met trots. In hun quartier, La Plaine Monceau, tussen Les Ternes en Batignolles, rijst uit de Ateliers Gaget et Gauthier, aan de overkant van het parc Monceau, een gedaante ten hemel. Hoger en hoger. Door de stellingen heen kijkt weldra een reusachtige vrouw over de daken van Parijs. Op haar hoofd draagt ze een kroon met zeven pinnen. Tegen haar hart houdt ze een tablet waarin een datum is gegrift: 4 juli 1776 – the Fourth of July – de dag van de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring. Hoog boven haar hoofd houdt ze een fakkel. Om de wereld te verlichten. Zoals de Eiffeltoren in 1889 het symbool wordt van Frankrijk, zo wordt zes jaar eerder het Vrijheidsbeeld, een cadeau van de Fransen aan de Amerikanen, het symbool van een heel continent. Noord-Amerika. Stemmen: Dirk Velghe en Rik Van Puymbroeck Scenario en regie: Karel Dierickx Montage: Stef Lenaerts Mix en muziek: Jordan Hudson Alle originele muziek werd gecomponeerd en gearrangeerd door Jordan Hudson. In deze aflevering horen we ook fragmenten uit: - 'Suite Bergamasque, L.75_III_Clair De Lune', Claude Debussy - 'Waltz No. 3 in A Minor Op 23 No 2', Frédéric Chopin - 'Foster Favourites Medly', Stephen Foster - 'Apres un Reve Op 7 No 1', Gabriel Fauré - 'Requiem For 3 Cellos and Piano, Op 66', Frédéric Chopin - 'Give Me Your Tired, Your Poor', Tekst: Emma Lazarus, Muziek: Irving Berlin See omnystudio.com/listener for privacy information.