Aflevering Huurlingen

Het plan heeft een naam: kostprijs plus 50. Dus: de gastlanden moeten de volledige kosten van de stationering gaan betalen, en daar bovenop 50 procent. Over korting valt te praten, maar in feite worden de Amerikaanse soldaten huurlingen, in Qatar, Bahrein, Djibouti, Turkije, Italië, Duitsland, Japan en ga zo maar door we praten over 800 bases in 80 landen. Sommige landen, zoals Duitsland, Zuid-Korea en Japan, betalen nu al miljarden. Als je, zoals Trump, op het punt staat een defensiebegroting te presenteren van 750 miljard dollar, dan telt elke miljard aan de debet kant, en er zijn twee groepen die het prachtig vinden: links Amerika, dat al die buitenlandse bases ouderwets imperialisme vindt, en rechts, dat het met Trump eens is dat Washington niet s werelds beschermengel is. Klein detail: het verhaal klopt niet . In 1823 ontwikkelde president Monroe een doctrine waarmee Amerika het recht claimde militair in te mogen grijpen op het eigen halfrond, als de veiligheid van de Verenigde Staten in gevaar was. Die doctrine is in de loop van de eeuwen uitgebreid, voor het laatst door George Bush, als argumentatie om Afghanistan en Irak binnen te vallen. Om snel en efficiënt militair te kunnen toeslaan, moet je binnen schootsafstand, zogezegd vliegtuigen, soldaten, startbanen en woonruimte ter beschikking hebben. Vanuit Turkije val je Syrië aan, vanuit Qatar en Bahrein Irak. En mocht er oorlog met Iran komen, dan is een basis in Irak handig. Dat zegt Trump zelf. En bij de basis in Duitsland staat het fenomenaal goede Amerikaanse ziekenhuis waar gewonde of getraumatiseerde Amerikaanse soldaten worden opgevangen. Veel bondgenoten beschouwen kostprijs plus 50 als afpersing. Sommige landen, zoals Qatar en Bahrein, zwemmen in het oliegeld en zullen er hun schouders over ophalen. Maar of Duitsland, Zuid-Korea en Japan het lef hebben om het concept van huurlingen af te wijzen dat moet ik nog zien. See omnystudio.com/listener for privacy information.