Aflevering Een Trap In De Zak Door Amerika

Het kost mij meestal geen moeite om mijn werk niet mee naar huis te nemen. Maar ik moet eerlijk zeggen, die enorme trap in de zak die Europa kreeg van Amerika bij mij behoorlijk binnenkwam. In een paar dagen tijd veranderde Amerika van onze belangrijkste bondgenoot, naar een land dat ons hoogstens tolereert. Ik vond het vooral pijnlijk om te zien hoe de Amerikanen zich verkneukelden over de blinde paniek bij dat hooghartige Europa, au. We wisten allang wat er ging komen, maar toch was het een verrassing. Alsof je op de fiets zit naar je zomerliefde omdat ze even met je wil praten en dat dat beter niet over de telefoon kan. Of het terecht, eerlijk of juist is, doet er niet toe. Amerika is een land dat zich kan permitteren om van mening te veranderen en vervolgens de rest van de wereld de schuld te geven van haar vorige standpunt. Maar als ik er toch een positief ding uit moet halen, is dat het signaal dat Trump totaal ondubbelzinnig is. Niemand in Europa hoeft zich nog af te vragen, of Trump ons ooit nog ergens mee wil helpen. Een harde boodschap, maar kraakhelder en niet te ontkennen. Hierdoor heeft dit moment de potentie om de politieke discussie te kantelen, zoals dat ook gebeurde bij de Brexit. Na dat catastrofale gestuntel werd het ineens stil over alle Xits. Geen Nexit, Frexit, Belxit of voor mijn part Sint-Maartensdijkxit. Europese politiek is alles wat Trumps Amerika minacht: consensus, overleg, veel gepraat, weinig vuurwerk. Het is onze enige keuze, zoveel kleine landen die allemaal iets anders willen – gelukkig leert de ervaring dat er in momenten van crisis ineens best een hoop mogelijk is. Dit is zo’n moment, we hebben elkaar harder nodig dan ooit, zonder het laffe gedoe van tegen Trump aan schurkende populisten. Voor de veiligheid van Europa kunnen we alleen nog bouwen op elkaar. Iedereen die daar niet aan mee wil doen, stelt ons willens en wetens bloot aan gevaar. Dit is een column van Julian Verbeek See omnystudio.com/listener for privacy information.