Aflevering #6 Over Fikkie Stoken & Je Innerlijk Vuur Aanwakkeren, Verpleegkundig Leiderschap En Zeggenschap

In deze podcast hebben we het over verpleegkundig leiderschap met Harry Sonnenschein. Harry is fikkiestoker, natuurcoach en leiderschapscoach. Harry gaat met mensen en teams de natuur in gaan op zoek naar wat heen beweegt, drijft en verbindt, onderling en met zichzelf. En als het lukt om dat innerlijk vuur te vinden en aan te wakker, dat is het mooiste wat er is. Aldus Harry. Verpleegkundig leiderschap is een heleboel dingen. Het ‘gevaar’ van de term verpleegkundig leiderschap is dat er zoveel bladzijdes en definities zijn. Waarom maken we de term eigenlijk zo groot? Hebben we iets tastbaars nodig qua term (als verpleegkundig leiderschap) om op de agenda te kunnen zetten? Is het een entree om het weer te hebben over waar het eigenlijk echt om gaat of zou moeten gaan? Of schrikt het juist mensen af? Je hoort veel voorbeelden van wat leiderschap inhoudt. Tegenwoordig is het ook opgenomen in het competentieprofiel. Maar, hoe actueel is de term leiderschap nog en in hoeverre is die nog geaccepteerd? Of is hij uitgekauwd? In deze podcast wijken we af van alle definities en grote termen die in de boeken beschreven staan. Want voor je het weet, heb je het over allerlei kwaliteiten en competenties. De belangrijke(re) vraag is: wanneer zet je ze in? Je kan ze namelijk op verschillende punten/niveaus inzetten. Bij jezelf, bij je patiënt, de familie, je team, binnen je organisatie en op landelijk niveau. Je hoort wat Harry zijn definitie is van verpleegkundig leiderschap. Helemaal in de kern gaat het om en over jezelf. Waar sta JIJ voor, welke rollen ga je aannemen en binnen welke niveaus? Oftewel: het innerlijk vuur. Hoe is het met jouw innerlijk vuur? Wat zijn de basisingrediënten voor een goed (innerlijk) vuur? En neem je jezelf en je team mee als dat innerlijk vuur aan het doven is of al gedoofd is? “Je hebt een vuurtje, je ziet dat het bijna aan het uitgaan is en je legt er nog extra houtblokken op zodat er nog minder zuurstof is, terwijl je eigenlijk het liefst aan een lekker warm vuur zit. Terwijl wat er nodig is, is het even aan te blazen, op te porren, of even door te vragen, want dan kan het weer lekker gaan branden. Hoe minder het vuur in jou en je team brandt, des te minder je er voor de patiënt en naasten kan zijn. Laat staan voor jezelf.” Want dat innerlijk vuur, of het er nu wel of niet is, dat voel je. Je voelt je gevoel ergens in je lijf, altijd. En hoe meer je luistert naar je gevoelens en die kan uitspreken naar jezelf en je collega’s, des te meer je vuur zal blijven of gaan branden. In hoeverre gun JIJ jezelf de ruimte om te onderzoeken wat jouw rol nu is en wat die later gaat zijn? En dat het mogelijk aan verandering onderhevig is? Tot slot gaat het over je kop boven het maaiveld uitsteken als verpleegkundige. Dat vinden we eng namelijk. De bijbehorende vragen ‘wat is je verlangen, wat zijn je obstakels, wat kom je verder nog tegen?’ worden beantwoord. Waar sta JIJ voor en waar ga JIJ dan voor als persoon en professional? Hoe sta JIJ stil, hoe zorg JIJ voor zingeving en voldoening? We zouden het tof vinden om dit van je te horen via Instagram of per mail: podcasttaboedoorbreken@gmail.com