Aflevering Journalist Hans Van Willigenburg: Wars Van Perfectionisme En Volmaaktheid

De Berkelse journalist, schrijver en dichter Hans van Willigenburg (1963) is al decennia lang aan de weg aan het timmeren met talloze stukjes, columns en radio- en televisieoptredens. Als het aan hem ligt, komt er voorlopig geen einde aan die weg, die vooral niet uitgestippeld moet zijn. "Wat zou het toch heerlijk zijn, om opgeruimd door het leven te gaan", mijmert hij weleens. "'s Ochtends fris uit je bed springen, te weten wat je die dag te doen staat en fluitend je ontbijt klaar te maken". Om vervolgens innerlijk de slappe lach te krijgen. Want zo'n uitgestippelde weg, het 'alles op z'n plek laten vallen', daarvoor moet je niet bij Hans zijn. Of hij weleens problemen ondervindt omdat -ie dezelfde naam heeft als de altijd gebruinde KRO-presentator? Hans moet er hard om lachen in de studio tijdens de uitzending van 'De Verdieping'. De KRO-presentator heeft eerder last van hém, als 'onze' Hans weer een vinnig stukje heeft geschreven over tv-collega's. "En verder is het voor ons beiden steeds minder lastig. Mijn naamgenoot loopt nu ook al tegen de 80 en is steeds minder actief". Inmiddels is het tiende boek verschenen van Hans van Willigenburg, getiteld 'Zenderbaas' waarin hij een inkijkje geeft in het 'media-wereldje'. Of het nu goeroes zijn die spreken voor een ademloos publiek bij een lezing, of collega's die zich in alle bochten wringen om die belangrijke tv-beroemdheid zoveel mogelijk te behagen: hij spaart ze niet. Als je het boek leest, wordt al snel duidelijk dat Van Willigenburg het niet zo op heeft met dikdoenerij, met mensen die zichzelf belangrijk vinden of maken. Ook verhaalt hij, al dan niet gedeeltelijk fictief, over zijn eigen leven als journalist, wat toch het cliché oproepriep van de rokende, drinkende, zwaarmoedige journalist op een zolderkamer. "Oh, haal jij dát eruit?" vraagt hij oprecht verbaasd in de studio. Zijn liefde voor schrijven maar vooral de reacties op zijn stukken begon al op de middelbare school, waar hij besloot voor de schoolkrant recensies te schrijven over leraren. Die stukjes vonden gretig aftrek. Zijn studietijd in Leiden (Algemene Literatuurwetenschap) wilde hij eigenlijk het liefst verlengen. Althans, het wilde leven dat erbij hoorde. Het tekent Hans, die eigenlijk toen al de kriebels kreeg van een uitgestippeld bestaan. Daarom geen gouden dasspeld voor hem na 25 jaar trouwe dienst bij dezelfde werkgever. Nee, hij schrijft en schreef voor de Rotterdambijlage van de NRC, maar ook de Volkskrant, Groene Amsterdammer, HP/De Tijd en The Post Online. Die laatste wordt door "zure linkse journalisten" vaak negatief weggezet. Maar ook dat tekent Van Willigenburg: hij schrijft overal, van links naar rechts en van voor naar achter.