Aflevering Dilara Bilgiç: Je Moet Het Leven

Een panopticum is een soort gevangenis waarbij de bewaker vanuit een toren steeds alle gevangenen kan zien, maar de gevangenen niet weten of de bewaker hen effectief aan het bekijken is. Het is een vorm van terreur, die een permanent gevoel van onrust opwekt bij de gevangenen. Niet te weten wanneer ze wel of niet geobserveerd worden. Dat gevoel, die onrust, voelen u en ik ook wanneer we in 'wij' en 'zij' denken, zo leer ik van Dilara. Al ons gedrag, en zelfs onze gedachten, bekijken we dan door 'hun' ogen. Op zoek naar 'onze' mogelijke fouten. Steeds klaar voor hun aanval, verkrampt, altijd een verdediging klaar. Het is een schoner leven wanneer de labels die we gebruiken om mensen in te delen, poreus mogen zijn. Wanneer een klimaatontkenner ook dochter, wetenschapper en penningmeester mag zijn. Een vrijer leven. Dat leerde ik van Dilara. Lees hier meer over het gesprek: https://zwijgenisgeenoptie.be/dilara-bilgic/ Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: https://zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons via een eenmalige donatie: https://zwijgenisgeenoptie.be/doneer/ Of word deel van ons Mecenaat: https://zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken 2:50 Hoofdstuk 1: Emotie en behoefte Over het wegdrukken van emotie en onze collectieve incapaciteit om te vatten wat er onder onze emoties zit. Over een andere manier van praten die dat probleem zou kunnen fixen. 8:47 Hoofdstuk 2: De brug Over moeite in mensen steken terwijl zij dat niet voor jou doen. Over ergens bijhoren of je diffuse identiteit omarmen. Over begrip voor zelfs die mensen die 5 straten van de brug wonen. 16:34 Hoofdstuk 3: Impliciet racisme Over taal en labels en over ons feilbare denken. Dilara vertelt over enkele onderzoeken die aantonen dat er veel impliciet racisme is, maar ze verbindt daar optimistische conclusies aan, want als het impliciet is, dan is het gewoon kwestie van ander gedrag aan te leren. 29:05 Hoofdstuk 4: Slachtoffer impliceert dader Over Dilara's onverbeterlijk optimisme en haar weigering om in de slachtofferrol te kruipen. Over je moreel gedragen los van het nut ervan. Over in gesprek gaan met 'de andere kant' en het belang van proberen begrijpen. Over de steeds grimmiger wordende politiek in het Westen en de parallellen met het Turkije waaruit haar vader is gevlucht. 40:09 Hoofdstuk 5: Preken voor eigen kerk Even een uitstap langs het andere pad, namelijk het pad van de focus op gelijkgestemden en hoe dat ook tot verbetering zou kunnen leiden. Een analyse van de situatie tijdens Corona en de verschillende kampen die ontstaan zijn. En een mogelijk idee om uit die polarisering te geraken. 50:40 Hoofdstuk 6: Panopticon Over de onmogelijkheid om ervaringen te vergelijken. Dilara demonstreert haar oprechte empathie voor jongeren én ouderen in het lockdowndebat. Over plaats maken voor je eigen behoeftes en emoties en wat dat met je doet. Over het ressentiment dat je zou kunnen voelen voor iemand die een duidelijk moreel kompas heeft en over de bevrijding die Dilara voelde toen ze het wij-zij denken losliet.