Aflevering Benjamin Verdonck: Een Ode Aan Het Kleine (Heruitzending)

Er zijn zo van die gesprekken die blijven hangen. Gesprekken die een tijdje moeten rijpen in de kelder en er nog rijker uit komen. Met nog meer aroma's en een hint van kruidnagel. Sinds ons gesprek met Benjamin Verdonck zit er een kleine Benjamin op onze schouder. Hij wijst ons voortdurend op het kleine, op het lokale, op het materiële. Hij fluistert zachtjes in ons oor dat elk groot verhaal begint met iemand die een eerste stap zet. Op een specifieke plek, met een specifiek been en een specifieke schoen. Hij herinnert ons eraan dat een klimaatmars niet gelijk is aan de helikopterbeelden op het journaal. Het zijn de tienduizenden individuele verhalen die elkaar kruisen. Het is de kunststudent die heel de nacht aan haar protestbord heeft gewerkt. Het is de zelfgemaakte soep die de stemmen versterkt. Het is de introverte persoon die eerst op de trein, dan weer van de trein en vervolgens weer op de trein is gestapt. Het is het café dat haar toiletten opent. Het zijn de knipogende politieagenten en de babysittende grootouders. We moeten dat kleine leren zien. Eren. Koesteren. Want door onze ambitie op het kleine te richten, kunnen we grootse dingen doen. Bekijk het gesprek hier: https://zwijgenisgeenoptie.be/benjamin-verdonck Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: https://zwijgenisgeenoptie.be/nieuwsbrief/ Steun ons: https://zwijgenisgeenoptie.be/mecenaat/ Hoofdstukken Hoofdstuk 1: Violently Happy Over Benjamins geschiedenis in de toneelschool en zijn rebellie tegen het mainstream theater van dat moment. Tegen de grote ambities en de grote gevoelens, voor het kleine, het lokale en het échte. Hoofdstuk 2: Sociale sculptuur Over Benjamins projecten in de publieke ruimte. Hij bouwde zaken en dat materiële is belangrijk, maar het gaat evengoed over de gesprekken die plaatsvinden naar aanleiding van zijn werk. Dat noemt hij de sociale sculptuur. Hoofdstuk 3: To withdraw gracefully Over verzet en de kracht van iets niet doen. Over de ultieme vraag wat ons nog rest als we de complete impact van de klimaatcrisis beseffen. Over ons terugtrekken van het voortoneel. Hoofdstuk 4: Individuele verantwoordelijkheid Over de breuklijn tussen individuele en collectieve verantwoordelijkheid. Over de vraag of we allemaal de morele plicht hebben om vegetariër te worden en met de trein te reizen. En de vraag of dat zin heeft. Hoofdstuk 5: Vrijheid Over Benjamins Handvest, waarin hij een oproep doet aan kunstenaars om eens iets te proberen. Een voorstelling te maken in de letterlijke betekenis. Om nederig om te springen met materiaal en met afstanden. Over de discussie die daaruit ontstond. Hoofdstuk 6: Een actief archief Over zijn in het hier en nu en Benjamins gewoonte om rondellen te verzamelen en te documenteren. Over envie en besoin en dat de meeste dingen gewoon beginnen als een goestingske voor wij er allerlei grotere betekenissen aan gaan hangen. Hoofdstuk 7: Hoe het zou kunnen zijn Het meest existentiële deel, tussen hoop en wanhoop, tussen Gramsci en Bloch. Waarbij Benjamin toch duidelijk naar de hoop neigt en niet anders kan dan het leven vieren en de strijd voor een betere wereld verder te zetten.