Aflevering Radio: Clairy Polak, Erwin Olaf En (Archief) Robbie Robertson

Ter afsluiting van het jaar een bijzondere aflevering van Wat blijft. Het eerste uur volgt Lotje IJzermans het spoor terug van Clairy Polak. Ze spreekt over haar leven en werk met collega-journalist Jeroen Pauw, vriendin en filosoof Daan Roovers en goede vriend Bo van der Meulen.  Als interviewer was Clairy Polak geliefd, bewonderd maar ook gevreesd. Haarscherp wist ze zin van onzin te scheiden, dikwijls met een nauwelijks verhulde glimlach en licht spottende ogen. ‘Ze kon een kwestie helemaal afpellen,’ vertelt collega Jeroen Pauw. ‘Als een politicus wollige taal gebruikte, prikte zij daar feilloos doorheen. Met humor, een frons, en een betoverende blik erbij.’  Clairy Polak deelde niet veel over haar privéleven. Niemand wist dat ze ziek was. Maar, zegt vriendin Daan Roovers, je moet dat niet zien als eenzaamheid. ‘Ze voelde zich fundamenteel alleen staan in het leven. Maar dat is niet hetzelfde als eenzaamheid denk ik. Ze vond het belangrijk om haar eigen leven te besturen. Soevereiniteit was voor haar een manier van leven.’  ---- In het tweede uur volgt Botte Jellema het spoor terug van fotograaf Erwin Olaf: Fotograaf Erwin Olaf hoopte dat zijn werk na zijn dood op een goede plek te zien zou zijn. Dat is gelukt: zijn ‘Hope Portrait 5’ hing als eerste foto ooit in de eregalerij van het Rijksmuseum. Hoewel hij grote internationale bekendheid verwierf, zijn werk tot Nederlands erfgoed werd benoemd en hij hoffotograaf was, bleef Erwin Olaf ook altijd onzeker.  Botte Jellema volgt zijn spoor terug met curator Mattie Boom, met fotoconservator Wim van Sinderen die een grote omslag zag in zijn werk nadat hij aanvankelijk bekendstond om zijn shockerende foto’s van piemels en sperma. En met fotograaf Jasper Groen die veel van hem leerde als zijn stagiair: “Als Erwin de studio in kwam dan vulde hij meteen de ruimte met energie, zoiets heb ik met niemand anders meegemaakt.”  Tot slot bij Wat blijft een levensverhaal uit het archief, van een muzikant die ons dit jaar ontviel: Robbie Robertson van The Band.