Aflevering Dr. A. Van Brummelen Over Bijbellezen

Leren in de praktijk ‘In de eerste plaats bepleiten wij de noodzakelijkheid van oefening. Geestelijke training is ons nodig. Wij zullen maar niet elke dag wachten of Gods Geest ons ook opwekken wil om de Heere te zoeken, maar wij moeten onze vaste tijden kennen, waarop wij verlangen samen te komen met Hem. Zo alleen komt er en blijft er een welbewust wandelen met God. Zo gewennen wij ons aan de gemeenschapsoefening met de Heere en worden de ons gegeven talenten geoefend tot de ware levenskunst om de dingen Gods gestadig te herkennen en lief te hebben. Zo krijgen wij dat geestelijk onderscheidingsvermogen, dat het grote niet met het kleine verwart en de stem van de verleider leert onderkennen van de stem van het Woord Gods. Dit geschiedt alleen door waken, vasten en bidden.    Tijd  Deze oefening veronderstelt ook een zekere tijdsruimte. Zoals wij iedere dag tijd nodig hebben om ons te kleden en te voeden, willen wij niet slordig en slap worden - zo hebben wij onszelf tijd te gunnen om geestelijk voedsel tot ons te nemen. Veel slapheid van geloof en veel overspanning van geest komt voort uit tuchteloosheid op dit gebied. Wie zich nooit geestelijk concentreert, geraakt eerder geestelijk uitgeput. Dat het kerkelijk leven zo vluchtig en oppervlakkig is geworden, verraadt een tekort aan oefening. De rosmolen draait wel, maar de vraag doet zich voor of velerlei vergadering en conferentie wel vrucht voortbrengt.    Deur dicht Deze oefening vraagt ook stilte en eenzaamheid. Hoe goed is het een eenzame plaats te zoeken! Jezus leert ons om in de binnenkamer te gaan en de deur te sluiten. Het is niet gemakkelijk in deze luidruchtige wereld een eenzaam plekje te vinden. Maar voor wie echt zoekt, is altijd een wandeling te maken langs het strand, in een bos of waar ook maar een omgeving is die tot peinzen en bidden noopt.’