Aflevering Spurgeon: Gods Zorg Voor Jonggelovigen

Vogels Als ik de kleine vogels hun kopjes zie opsteken van onder de veren van de borst van hun moeder, lijkt dat het volmaakte geluk. Als zij hun kleine geluidjes maken, lijken ze te vertellen hoe warm en veilig ze daar zijn, hoewel er mogelijk een ruwe wind om de kip heen waait. Ze hadden niet gelukkiger kunnen zijn. Als ze een klein eindje weglopen, zijn ze spoedig terug onder de vleugel, want het is hun huis en thuis. Het is hun schild en bijstand, verdediging en bron van blijdschap.   Vleugels Onze pasbekeerden hebben niet op zichzelf vertrouwd, maar hebben hun vertrouwen gesteld in Jezus. Ze hebben hun rechtvaardigheid in Christus ontdekt. Ja, ze ontdekken alles in Hem en betrouwen onder Gods vleugels. Is dit niet wat u doet? U, volwassen heiligen, is dit niet de plaats waar u zich bevindt? Ik weet dat dit het geval is. Goed dan, moedig de jonggelovige aan te doen waar u zelf ook genoegen in vindt. Zeg tegen hen: ‘Er is geen plaats als deze, laten we vrolijk bij elkaar blijven onder de vleugel van God.’ Er is geen rust, geen vrede, geen volmaakte stilte, als die u krijgt bij het loslaten van alle zorg omdat u uw zorg op God hebt geworpen. U hebt alle vrees vaarwel gezegd, omdat uw enige vrees de vrees is om God te beledigen.   Zorg O, het volmaakte geluk, te weten dat het universum eerder ontbonden wordt dan dat het grote kloppende hart hierboven ophoudt vol te zijn van tederheid en liefde voor allen die eronder schuilen. Geloof, hoe klein dan ook, is een dierbaar stukje grond van de planting van Gods rechterhand. Vertrap het niet, maar draag er zorg voor en begiet het met liefde. Maar nu moet ik dichter bij de tekst komen. Na aangetoond te hebben wat deze bekeerden gedaan hebben waarom ze bemoediging nodig hebben, wil ik de volgende vraag beantwoorden.   Lees de hele preek op www.tabernakel.nl