Aflevering Geestelijke Herleving: Daniël Rowland (1)

Predikers die we uit deze periode kennen, trokken duizenden luisteraars als zij rondtrokken. Denk aan George Whitefield, John Wesley en George Wesley in Engeland en Amerika. Jonathan Edwards kennen we met name van wege zijn optreden in Amerika. Nog steeds worden boeken en preken van hen gelezen; en in het geval van George Wesley zijn liederen gezongen.    Minder bekend, maar in zijn dagen niet minder invloedrijk op de plaats waar God hem stelde, was Daniel Rowland (1713-1790). Hij maakte onderdeel uit van de beweging die we nu aanduiden als de methodisten, waar we ook Whitefield en de Wesley’s toe kunnen rekenen. Rowland diende met name in Wales. Hij maakte wel wat preekreizen buiten Wales, maar het leeuwendeel van zijn vijftigjarige bediening was geconcentreerd op dit gebied. Vanuit het kleine dorpje Llangeitho, in West-Wales. Tot een biografie is het niet gekomen, in zijn levenstijd en kort na zijn sterven. Lady Huntingdon verzamelde er wel materiaal voor, maar kon het naar getuigenis van Rowlands’ zoon Nathaniël niet meer tot een publicatie brengen. Zij werd ingezameld tot God, voor dit werk gedaan was.    Gebied Als de Geest van God gaat waaien in een gebied, zal dit te merken zijn aan de prediking. In de periode 1734-1739 zien we op dat Edwards, Whitefield, de Wesleys, Daniel Rowland en Howel Harris invloed krijgen door middel van hun prediking. Waarvan de laatste twee met name in Wales. Dat Rowland met name actief was in Wales, had te maken met zijn moedertaal. Hij sprak de taal van dit gebied; en was in het Engels volgens sommige luisteraars moeilijk verstaanbaar. De meeste van zijn luisteraars in Wales verstonden overigens geen Engels. De Heere had hem dus duidelijk bedoeld voor dit gebied. Hier lag zijn roeping en opdracht voor het leven.    Prediking In die dagen werd er sterk rationeel en ethisch gepreekt, weinig Schriftuurlijk en evangelicaal. Twee polen bepaalden de prediking. Allereerst de gedachte dat goed redeneren bepalend is voor alle waarheid en goedheid; en daarnaast dat het najagen van plezier voorop zou moeten staan. Men sprak bij voorkeur van zachte dingen. Formalisme won het van hartelijk belijden. De prediking was veelal steriel, theoretisch en weinig persoonlijk. Naar het voorbeeld van bisschop Tillotson (1630-1694). Er werd weinig gesproken over berouw, bekering en geestelijke herleving. Ook in die dagen waren er echter mensen als Simeon en Anna, die met verlangen uitzagen naar vervulling van de beloften van de Heere. De prediking van de methodisten zou gekleurd worden door leven, licht, kracht, autoriteit, vuur en de zalving van de Heilige Geest. Doorborende prediking, die het hart raakt.