Aflevering Herinneringen Aan Een Broeder In De Dienst: Ds. Jeaja Sumbung

Zending Op donderdag 26 maart jl. overleed in het ziekenhuis „Dadi" te Makassar Ds. Jesaja Sumbung. Het geringe aantal predikanten van de Toradja-kerk is weer met één verminderd. En met dit heengaan heeft de Toradja-kerk in haar geheel en de grote Toradja-gemeente te Makassar een gevoelig verlies geleden.   In 1927 kwam hij als jonge man van de Normaalcursus te Barana' om zijn dienst in het werk van dezendingte beginnen als onderwijzer. Vele jaren heeft hij het Christelijk onderwijs gediend. Zijn begeerte om het Evangelie van Gods genade niet alleen aan de kinderen, maar ook aan ouderen te vertellen, deed hem het evangelistenwerk prefereren boven het schoolwerk. Tot 1941 was hij als evangelist werkzaam onder het Toradja-volk.   Duizenden Kort vóór onze internering werd Jesaja Sumbung bevestigd tot Toradjapredikant om samen met een paar andere Toradja-predikanten heel het kerkenwerk en evangelisatiewerk te leiden en te stimuleren.   Tijdens de Japanse overheersing werd hij te Makassar geplaatst. Te Makassar in de aldaar steeds uitbreidende gemeente, heeft hij zijn grote en rijke gave het meest tot ontplooing kunnen brengen. De vele uit het Toradjaland komende mensen heeft hij in Makassar weten op te vangen en aan zich te binden. Hij heeft de Toradja-gemeente te Makassar zien uitgroeien van een paar duizend tot meer dan 25.000 christenen. Onvermoeid was hij om voor de Toradja's als zij het moeilijk hadden, in de bres te springen.   Steunpilaar  Zijn vader was van origine Buginees daardoor was zijn kennis van en zijn invloed onder de Buginezen zeer groot. Daarom was hij ook de geschikte man, om de onder de Buginezen verstrooide Toradja’s van Zuid-Celebes te bezoeken en onder hen te werken.   Zo heeft niet alleen de Toradja-kerk een steunpilaar verloren, maar ook het Toradja-volk een vooraanstaand vertegenwoordiger. In de moeilijke achter liggende jaren heeft hij het vaak voor het Toradja-volk opgenomen.   Bezoek Wat was hij blij toen wij vorig jaar het Toradja-land kwamen bezoeken. Nauwelijks hadden we voet aan wal gezet in Jakarta of er kwam een welkomstbrief van hem uit Makassar. En toen wij vorig jaar in Makassar een dag of tien moesten verblijven was hij elke morgen al heel vroeg bij ons om allerlei dingen te vertellen en te bespreken.   In februari van dit jaar moest een jonge Toradja-predikant bevestigd worden in de vluchtelingengemeente Omu in het Paludal. Moeilijk was het een predikant daarvoor te vinden. Hij was bereid de wekenlange reis te ondernemen, terwijl toch juist in die tijd zijn vrouw een baby verwachtte. Thuis komende was de kleine geboren en gaf hij de baby de naam Omu ter herinnering aan het deel van zijn volk, dat daarheen had moeten vluchten. Vorig jaar klaagde hij al over vermoeidheid. Hij wist echter niet van ophouden. Na zijn reis schreef Dr. de Jong hem drie maanden rust voor.   Rust Die rustperiode heeft hij hier op aarde niet voltooid. Voordat die ten einde was werd hij ernstig ziek. Kort voor zijn sterven zei hij: schrijf en zeg het tot de gemeente, de grondslag van mijn leven is het Woord des Heeren, vertolkt inPs. 48:2 en 15„De Heere is groot en zeer te prijzen, in de stad Gods, op de berg Zijner heiligheid. Want deze God is onze God eeuwiglijk en altoos: Hij zal ons geleiden tot de dood toe."   Zo is hij naar we hopen de eeuwige rust in gegaan. De Heere ontferme zich over zijn weduwe en zijn kinderen. Hij schenke hen kracht om de moeilijke weg zonder man en vader verder te gaan. De Heere ontferme Zich eveneens over de Toradja-kerk, die weer een van de trouwe dienaren des Woords moest missen.   Alle Volken, juli 1964.