Aflevering Leven In De Echte Wereld

Schaduwen Eén van Plato’s bekendste metaforen is die van een grot. Daarin kijken grotbewoners naar schaduwen die voor hen op de wand vallen. Deze ontstaan doordat achter de bewoners bewegende objecten langs een vuur worden gedragen. Voor hen vormen deze schaduwen de echte wereld. Meer zien en kennen zij niet. Onderwijs kan deze grotbewoners weglokken van de schaduwen naar de ingang van de grot. Lukt dat, dan stralen zij daarbuiten in het volle licht.    De huidige schermwereld lijkt op het schaduwleven in de grot. Het leven speelt zich voor velen met name af op de schermen, in een stroom van fantasie en vermaak. Volwassenen hebben de mooie en moeilijke taak om jongeren die zo’n grotachtig bestaan leiden, naar buiten te leiden. Voor christenen gaat dat verder dan wat Plato voor ogen had.    Vijf overwegingen voor opvoeders  - Leef met de eeuwigheid in het hart Wanneer het door volwassenen voorgeleefde bestaan enkel de belangen van de aarde tot doel heeft, moeten we niet verwachten dat onze jongeren verder en hoger blikken. De Engelse predikant Frederick S. Leahy stelt terecht: ‘Tegengesteld aan de opvatting van velen; des te meer Gods mensen hemelgericht zijn, des te bruikbaarder zij zijn op aarde.’ Laten we jongeren niet enkel bezighouden met schaduwen, maar biddend voorleven met het hart naar boven. Dat reikt verder dan het weghouden bij schermen.  - Spreek over de omgang met God Voor veel jongeren is fictie bewoonbaar, maar het geestelijk leven buiten beeld. Het gaat aan hen voorbij, ze zijn er blind voor. Hen moeten de ogen geopend worden, dat is het werk van de Heilige Geest. Volwassenen die de Heere dienen en liefhebben kunnen echter wel spreken over de Heere zoals zij Hem kennen. Zoals Abraham kon spreken over God Die hem opzocht bij zijn tent. Zoals Elia die wist van Gods zorg bij de eenzame beek Krith. Zoals de bruid uit het Hooglied die verlangde naar haar Bruidegom. Jongeren dienen van ons te horen en zien dat het christelijke leven meer is dan vormendienst. Namelijk levende gemeenschap met God.  - Leef stille tijd voor Hoewel sommige jongeren trouwer de stille tijd invullen dan volwassenen, dienen ouderen hierin toch een voorbeeld te zijn. Wellicht vraagt dit om reformatie in ons leven. De persoonlijke omgang met de Heere straalt namelijk af op het hele bestaan. Dr. A. van Brummelen zei: ‘Er moet temidden van alle drukte en aandachtscentra één stille plek zijn, een binnenkamer, van waaruit het contact verticaal wordt gezocht met God, maar van waaruit ook de lijnen lopen naar het leven om ons heen.’ Kinderen wéten of ouders hen hierin tot voorbeeld zijn.  - Neem jongeren mee de natuur in Offline de natuur in gaan, leert ons met andere ogen kijken naar de schepping. Calvijn stelde dat wij iets van God waarnemen in een grasspriet. De tastbare werkelijkheid toont ons een Maker Die dit alles ver overstijgt. De ervaring daarvan is veel voller dan de betoverende schermwereld ooit kan tonen. Geregeld hoor ik van jongeren terug dat juist de overweldiging van de schepping hen toont hoe groot God is. Laten we met jongeren buigen bij een grasspriet en ons samen verwonderen.  - Investeer in verbinding Je hoeft als opvoeder en kind niet samen te gaan survivallen of een duo-parachutesprong te maken om te investeren in een relatie. Ga simpelweg samen op pad, desnoods om wat weg te brengen. En spreek met de maskers af en harten open. Laat jongeren blikken in de denkwereld van iemand die de littekens van het leven draagt. Dat verbindt. Psychiater Dirk de Wachter stelt namelijk terecht: ‘Hechting wordt wellicht het cruciale thema voor de volgende generatie.’ De overweldigende schermwereld vraagt om extra investeringen in real life verbinding.    Open vensters We leven Coram Deo, voor het aangezicht van God. Voor wie dit tot zich door laat dringen is dat een aangrijpende en overweldigende werkelijkheid. We leven niet binnenwerelds, maar ons bestaan is betrokken op de eeuwigheid. Kan het zijn dat de schermwereld ons voor die werkelijkheid doof en blind dreigt te maken? Reden te meer om de fictie te begrenzen en de volle werkelijkheid onder ogen te zien. Met open vensters op de hemel.