Aflevering Uren, Dagen, Maanden, Jaren

Lied Een bekend lied dat hier uitdrukking aan geeft, draagt de titel ‘Uren, dagen, maanden, jaren’. Als een schaduw gaat het voorbij, maar het is bepaald niet doelloos. Integendeel. De dichter belijdt: ‘Onder Uw genadeleiding, wordt hem deze levensbaan, slechts ontwikkeling, voorbereiding; tot een eindeloos bestaan.’    1 Uren, dagen, maanden, jarenVliegen als een schaduw heen;Ach! wij vinden, waar wij staren,Niets bestendigs hier beneên!Op den weg, dien wij betreden,Staat geen voetstap, die beklijft:Al het heden wordt verleden,Schoon ’t ons toegerekend blijft!2 Voorgeslachten kwijnden henen,En wij bloeijen op hun graf;Ras zal ’t nakroost ons beweenen:’t Menschdom valt als blaadren af.’t Stof, door eeuwen zaamgelezen,Houdt het zelfde graf bewaard:Buiten U, o eeuwig Wezen!Ach! wat was de mensch op aard!3 Maar door U aan ’t niet onttogen,Liet uw gunst hem niet alleen;Godlijk licht omscheen zijn oogen,En zijn nietigheid verdween:Onder uw genadeleidingWordt hem deze levensbaanSlechts ontwikkling, voorbereidingTot een eindeloos bestaan.4 Dat de tijd hier ’t al verover’,Aan geen tijdperk hangt mijn lot;Gij, Gij blijft mij altijd over,Gij blijft eindeloos mijn God:Welk een ramp mij hier ook nader’,’k Vind in U mijn rustpunt weêr;Gij blijft in uw’ Zoon mijn Vader,Wat verander’, wat verkeer’.5 Vader, onder al mijn nooden,Vader, onder heil en straf,Vader, ook in ’t rijk der dooden,Vader, ook in ’t zwijgend graf;Waar ik ooit verandring schouwe,Gij, o God! houdt eeuwig stand:Ook mijn stof rust op uw trouwe,Sluimert in uw Vaderhand!6 Snelt dan, jaren, snelt vrij henenMet uw blijdschap en verdriet;Welk een ramp ik moog beweenen,God, mijn God, verandert niet:Blijft mij alles hier begeven,Voortgeleid door zijne handSchouw ik, uit dit nietig leven,In mijn eeuwig vaderland.