Aflevering Spookstof : De Schaduw Achter Het Raam !

spookstof : de schaduw achter het raam ! Presentator: Welkom, luisteraars, bij "Spookstof," Vandaag neem ik je mee naar een herinnering van 24 jaar geleden, een nacht die nog steeds na resoneert in het geheugen van een jong kind. Een verhaal waarin het onbekende niet alleen in dromen bestond, maar zich openbaarde in de schaduw van een deur.    [Ik was 10 jaar oud en mijn kamer was groot, een plek van veiligheid en dromen. Maar die ene nacht voelde alles anders. Het licht op de gang brandde helder, zoals altijd, en wierp een warme gloed door de matglazen ruit van de deur. Ik lag in bed, vastberaden om zo lang mogelijk wakker te blijven zonder dat mijn ouders het zouden merken.    Plotseling zag ik een schaduw voorbij de deur schuiven. Mijn hart klopte sneller. Was het mijn vader of moeder die kwam controleren? Ik bleef stil liggen, probeerde zelfs mijn adem in te houden om geen geluid te maken.  Maar de schaduw verscheen opnieuw, deze keer met een trager, bijna onderzoekend tempo. Een onverklaarbare spanning nam bezit van me. Wisten ze dat ik nog wakker was? Speelde iemand een spelletje, of was er iets anders aan de hand?    Toen gebeurde het: de schaduw stopte recht voor de deur, onbeweeglijk. Mijn ademhaling versnelde, mijn hele lichaam stond strak van de spanning. Elk moment verwachtte ik het geluid van de klink die zou draaien, de deur die zou opengaan om een van mijn ouders te onthullen. Maar het bleef stil. De schaduw stond daar, scherp omlijnd door het licht van de gang.  ‘Als jullie mij bang willen maken, dan maak ik jullie bang,’ dacht ik. Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. Stilletjes stapte ik uit bed, mijn voeten zacht op de houten vloer. Met trillende vingers stak ik mijn hand uit naar de klink en trok de deur met een vloeiende beweging open.    Het licht van de gang stroomde de kamer in, maar er was niets. De gang was leeg, stil, alsof het huis zelf een ademloze stilte bewaarde. Een koude rilling liep over mijn rug terwijl ik daar stond, zoekend naar een verklaring. Met een bezwaard gevoel deed ik de deur langzaam dicht.  Toen ik mijn blik weer op de ruit richtte, stond de schaduw er nog steeds. Onbeweeglijk, alsof hij altijd al daar was geweest en nog steeds wachtte.    Wat was die schaduw? Was het een onschuldige illusie van licht en verbeelding? Of was het iets meer, iets dat zich alleen laat zien wanneer de nacht diep is en het huis stil?  Misschien zijn sommige schaduwen er niet om zomaar te verdwijnen, maar om te blijven kijken. Om te wachten.    Dank je wel dat je luisterde naar deze herinnering uit het verleden in "Spookstof". Kom de volgende keer terug voor meer verhalen die de grens tussen realiteit en mysterie vervagen. En denk eraan, de volgende keer dat je een schaduw ziet in het licht van de gang… misschien ben je niet de enige die wakker is.