Aflevering Afl. 33: Brief Aan Mijn Jongere Zelf (Transmissie)

Wacht je jongere zelf op jou? ?? Er leeft nog een kind in jou. Niet als herinnering, maar als energie die vandaag nog steeds bepaalt hoe jij liefhebt, leidt, reageert en verlangt. Als een levend aspect van je psyche, je lichaam, je energie. Dat kind is niet verdwenen. Het wacht. Op jouw erkenning. Jouw stem. Jouw liefde. Ik heb deze brief geschreven én uitgesproken aan mijn jongere zelf. En ja, het is kwetsbaar om dit online te delen. Maar als ik iets geleerd heb, is het dit: Kwetsbaarheid in bedding is kracht. En heling is iets dat we samen mogen dragen, als veld, als community, als beweging. Want wat er toen niet was, veiligheid, liefde, bevestiging, ruimte mag jij nu alsnog geven. En dat vraagt niet alleen schrijven of reflectie, maar ook belichaming. Uitspreken. Horen. Daarom heb ik deze brief niet alleen geschreven, maar ook uitgesproken. Hardop. Zodat mijn systeem het kon voelen. Zodat die jongere ik me kon horen. Neem er de tijd voor. Misschien is dit jouw uitnodiging. Om je pen te pakken. Om naar binnen te keren. Om die jonge versie van jezelf weer te voelen, te horen, te eren. Om hardop te zeggen wat zij of hij zó lang al had willen horen. Heb jij ooit een brief geschreven aan je jongere zelf? Of voel je nu een ja in je lijf om dat te doen? Laat het hieronder weten of deel een zin die bij je opkomt. Ik lees met je mee. Liefs, Grètha Martina