Aflevering #26 Ze Huilt Maar Ze Lacht

Ze Huilt Maar Ze Lacht “Ze zit hier alleen in de trein En ze duikt in haar jas Ze kijkt uit het raam En ze vraagt zich af Hoe zou het voelen jezelf te zijn Want soms doet het pijn maar ze huilt maar ze lacht” Fragment uit de song “Ze Huilt Maar Ze Lacht” van Maan Ze huilt maar ze lacht. Ze houdt zich groot uit volle macht. Voldoen aan de maatschappelijke norm. Maar is dat niet alleen maar voor de vorm? We verlangen er massaal naar om weer helemaal onszelf te zijn. We zoeken naar manieren om weer te voelen, uitspreken en laten zien wie we echt zijn. Niet alleen van buiten, door de schone schijn op te houden, maar vooral van binnen en buiten. Dat we echt zijn. Authentiek. Eigen. Uniek. Bijzonder. Menselijk. Allesomvattend. Ik heb een podcast gemaakt. Daarin deel ik een persoonlijk verhaal dat ik vanochtend spontaan aan iemand vertelde. Dat raakte mijn gesprekspartner in z’n hart. Ik zag de tranen in zijn ogen springen. En toen deelde hij een heel persoonlijk verhaal… over het verlies van zijn eerste kindje. Ik kwam voor een zakelijke offerte en toen ik wegging liet ik een dankbaar mens achter die voelde dat hij gezien, gehoord en begrepen was. Niet op oppervlakkig niveau, maar echt. Het laten zakken van onze maskers is zo beangstigend, dat we er vaak alles aan doen om het ‘plaatje’ in stand te houden. Maar wat gebeurt er als je wel je ware gezicht laat zien… dan ben je nog zoveel mooier. En je raakt mensen in hun hart. Want lieve mensen, alles gaat om verbinding. Als jij handelt vanuit jouw hart met een pure intentie dan voelt de ander dat. Het is de energie die zo krachtig is. Die helend is. Die verbindend is. Luister mijn podcast en laat jezelf zien, zoals je echt bent.