Aflevering Hoe Ik In 1 Maand Van "Bijna Failliet" Mijn Bedrijf Weer Op De Rit Kreeg

De tranen prikken in mijn ogen. Ik voel me boos, gefrustreerd en vooral bang... Midden in de nacht ben ik opgestaan uit bed. Ik heb mijn kleren aangetrokken en ben naar het bos gelopen. Hiervoor heb ik urenlang wakker gelegen. Woelend en draaiend. Ik kon het niet uitstaan om nog langer te blijven liggen. Waarom? Mijn bedrijf liep al een paar maanden helemaal niet lekker. Al mijn geld was inmiddels op, waardoor ik de dag ervoor zelfs mijn huisgenoot moest vragen om €10,- te lenen om eten te kopen. Iets wat diepe schaamte en angst heeft getriggerd. Zodanig dat ik urenlang in bed lag te peinzen hierover. Ik weet niet waarom ik op dit uur naar het bos loop, maar het is tenminste iets om mijn aandacht op te richten en mijn energie kwijt te kunnen. Eenmaal aangekomen heerst er een bijzondere sfeer. Doodstil. Pikdonker. Een perfecte scène voor een horrorfilm. Op de één of andere manier kalmeert het me juist. Na een paar kilometer te hebben rondgestruind kom ik op een open plek. Daar zie ik in één keer hoe fel de volle maan eigenlijk schijnt. Om wat voor reden dan ook blijf ik staren naar de maan. Het klinkt wellicht gek, maar het staren naar de maan geeft me perspectief. Ik voel de rust om uit te zoomen en mijn leven van een afstandje te bekijken. Hierdoor ontstaat helderheid. Over wat ik allemaal aan het doen ben, en wat wél werkt en wat niet werkt. Minutenlang blijf ik staan te staren. En gaandeweg wordt het steeds duidelijker dat er dingen zijn die ik wekelijks doe, die voor praktisch al mijn inkomen zorgen. En dat een groot deel van de dingen die ik op dat moment uit puur enthousiasme en passie doe, amper bijdragen aan de bankrekening. En hoe leuk ik sommige van die dingen ook vind... Ik besef op dat moment dat het nodig is om ze even op pauze te zetten. Zodat ik mijn focus kan leggen op dat wat wél werkt. Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen maand later loopt mijn bedrijf weer op rolletjes. Er zijn meer klanten. Er is meer inkomen. En ik heb zelfs weer meer plezier in mijn werk, omdat de enorme druk die ik daarvoor had van mijn schouders is gevallen. -- Dit scenario is inmiddels van een jaar of 8 geleden. Toch herinner ik het me als de dag van gisteren. Vanaf dit moment begon ik te begrijpen wat men bedoelt met de Pareto regel (20% van de oorzaken leidt tot 80% van de uitkomsten). En de afgelopen jaren heb ik steeds weer gemerkt dat dit principe op allerlei manieren terugkomt in ondernemerschap. Zeker ook in het managen van onze tijd. Want een groot deel van het resultaat in ons bedrijf ontstaat vanuit een klein deel van onze acties. Een voorbeeld uit mijn eigen praktijk: Wekelijks werk ik gemiddeld zo'n 50 - 60 uur aan mijn bedrijf. - 20 - 25 uur gaat direct naar de begeleiding van mijn klanten. (Dit is nu meer dan normaal, omdat een van de coaches in mijn team op vakantie is) - 2 - 4 uur gaat naar het verder optimaliseren van de trajecten die we bieden (Nieuwe video's maken, video's inkorten, checklists maken etc.). - 4 - 5 uur gaat naar meetings met mijn team. - 3 - 4 uur gaat naar kwaliteitscontrole van taken die door het team gedaan worden. - 1 - 2 uur gaat naar het bijhouden en evalueren van de belangrijkste KPI's in mijn bedrijf. - 5 - 15 uur gaat naar dingen regelen, beslissingen maken, mails beantwoorden etc. - 1 - 3 uur gaat naar het repareren van technische uitdagingen in automatiseringen en koppelingen. - 2 - 3 uur gaat naar de webinar training die ik wekelijks geef. - 5 - 15 uur gaat naar marketing; Het creëren en optimaliseren van advertenties en Social Media posts. Al deze taken zijn in mijn ervaring belangrijk en waardevol. Als ik ze geen nuttige besteding van mijn tijd had gevonden, had ik ze allang uitbesteed of geëlimineerd. Echter, er is één taak die alle andere taken mogelijk maakt. Een taak zonder welke ik net zo goed direct de witte vlag zou kunnen hijsen om het ondernemerschap op te geven. En dat is marketing. Zonder marketing geen leads. Zonder leads geen klanten. Zonder klanten geen omzet. Zonder omzet geen bedrijf.