Aflevering Veel Celebrities Overlijden Te Vroeg

S3, afl. 38 • Wij gaan nooit meer poepen, de 3e wereldoorlog komt eraan, doe geen drugs en award shows zijn nutteloos. Vandaag zijn we super georganiseerd en hebben we onze podcast goed voorbereid. Zo kun je de einduitslag horen van de poep app, wie is de meest frequente schijter? Zitten we al in de derde wereldoorlog? Moeten wij het leger in? Zijn we bang voor oorlog? En zijn Limburg en Zeeland onze grootste vijanden? We staan stil bij alle celebrities die te vroeg overlijden wegens mentale problemen of te hoge druk (en drugsgebruik). En we bespreken of award shows nutteloos zijn of niet (stem op ons als we ooit in aanmerking komen voor een award). En dan nu een verhaal over Puq de Piraat: Er was eens een jongeman genaamd Puq, 23 jaar oud en vol dromen. Hij was altijd al gefascineerd door piratenverhalen. Terwijl de meeste mensen hun dromen wat realistischer maakten, had Puq zijn zinnen gezet op het worden van een echte piraat in de Caribische Zee. Niet zomaar een piraat, nee, hij wilde de meest indrukwekkende zijn—met een aapje op zijn schouder, een papegaai die hem de weg wees, en natuurlijk een houten been voor dat authentieke piratengevoel. Maar er was één probleem: Puq was... nou ja, enigszins onhandig. Oké, enorm incapabel. Hij had niet bepaald het gestel van een ruige zeeman, en navigeren met een kompas was voor hem als proberen om een IKEA-meubel zonder handleiding in elkaar te zetten. Toch hield niets Puq tegen. Hij trok zijn beste piratenoutfit aan, die hij online had besteld bij een kostuumwinkel, en besloot dat zijn avontuur moest beginnen. De eerste stop op zijn reis was het kopen van een aapje. Hij liep de plaatselijke dierenspeciaalzaak binnen en wees vol zelfvertrouwen naar een kleine aap. "Die wil ik," zei hij, alsof hij zojuist een schatkaart had gevonden. Maar de aap keek hem aan, deed een backflip en griste Puq’s portemonnee uit zijn handen voordat hij fluitend uit de winkel sprong. Punt voor de aap. Zijn volgende missie was de papegaai. Een papegaai die hem de juiste richting kon wijzen tijdens zijn toekomstige plundertochten. Hij vond een prachtige, felgekleurde vogel en kocht hem zonder aarzelen. Wat hij niet wist, was dat de papegaai de woorden "Wat een loser" als enige zin kende en dat voortdurend riep, vooral op de meest gênante momenten. Puq was niet bepaald in zijn element. Dan was er nog het houten been. Nu, de meeste mensen zouden het houden bij een houten been als laatste redmiddel, maar niet Puq. Hij had besloten dat hij hoe dan ook een houten been nodig had voor de volle piratenervaring. Dus ging hij naar een timmerman en liet speciaal een houten been maken, compleet met gouden schroeven (voor de stijl, natuurlijk). Maar toen hij probeerde het been te dragen, viel hij constant om. Zwaartekracht had het laatste woord. Zijn pogingen om een schip te stelen faalden toen hij ontdekte dat je een schip niet zomaar van een haven kunt "lenen" zonder kapitein. En zijn kaartleescapaciteiten waren zo beroerd dat hij erin slaagde om na drie dagen nog steeds rondjes te varen in de haven van hetzelfde stadje. Toch bleef Puq vastberaden. Hij voelde zich een echte piraat, al bezat hij geen schip, geen schat en geen greintje piraatvaardigheden. Maar zoals Puq zelf altijd zei: "Als je je maar genoeg als een piraat voelt, ben je er al één." Met zijn aap die hem constant bestal, een papegaai die hem belachelijk maakte, en een houten been dat hem meer liet struikelen dan helpen, was Puq misschien niet de piraat die de geschiedenisboeken zou halen. Maar in zijn eigen hoofd, was hij zonder twijfel de grootste piraat die de wereld ooit gekend had.