Aflevering 25 - Europese Correspondenten

In Europa wordt steeds meer bepaald voor de lidstaten. Europees beleid is dus ook Nederlands beleid. Maar met de verslaggeving is iets vreemds aan de hand . Als journalisten de Nederlandse politiek verslaan, noemen we ze parlementaire journalisten. Maar wanneer journalisten in Brussel hetzelfde doen, noemen we ze Europese correspondenten. In deze aflevering verwonderen de mediadoctoren zich over de verschillen in verslaggeving tussen Den Haag en Brussel. Dit doen we met Sophie Lecheler, Universitair Hoofddocent politieke communicatie aan de Universiteit van Amsterdam. Veel journalisten wagen zich liever niet aan Europese onderwerpen. De gedachte daarbij si dat kijkers en lezers niet geïnteresseerd zijn. Wat blijft er dan over van de functie van de journalist als watchdog, wanneer journalisten zelf geen onderwerpen over Europa aan durven? Linda interviewde Joop Hazenberg, correspondent voor onder andere de Deutsche Press Agentur in Brussel. Volgens hem hebben beslissingen in Brussel pas op lange termijn impact op de mensen thuis. Door deze traagheid en door krimpende budgetten is Europa weinig interessant voor media. Hazenberg ziet zichzelf echt als correspondent. Volgens hem is het verslaan vanuit Brussel iets anders dan parlementaire verslaggeving, omdat Europa een complex krachtenveld beslaat dat veel meer vraagt dan alleen verslaggeving over wat het parlement beslist. We bespreken hoeveel invloed die krimpende budgetten hebben. Chris ziet een opmerkelijke verandering. Eerst was er meer verslaggeving. Dat is afgenomen, hoewel er meer berichtgeving is gekomen vanuit de Europese identiteit. Die berichtgeving is ook minder kritisch. Lecheler maakt zich zorgen. De verslaggeving is misschien wel meer Europees, maar er wordt maar weinig gesproken over het lobbyisme in Brussel, wat ontzettend groot is. Er is een verschil tussen grote landen, als Duitsland, en kleine landen als Estland in de grootte van het journalistencorps en dus ook in de kwaliteit van verslaggeving die burgers in de verschillende lidstaten voorgeschoteld krijgen. Folkert en Vincent maakten een item over tolken in Brussel, waar grote vraag naar is. Het goed vertalen van iemands woorden is essentieel. Maar is het ook nuttig? We concluderen dat we de journalisten in Brussel correspondenten noemen, omdat Europa voor ons gevoel ver weg is. De complexe Europese wetgeving lijkt vooral niet over ons eigen leven te gaan.