Aflevering Opinie | Leven Zonder Live

Veronica was nog jong, snel en wild, ik was alleen het eerste. Het is zodanig verjaard dat ik me er weinig van herinner, maar het gevoel kan ik met één vingerknip terughalen. Avontuur, de wereld was voor het eerst groter dan de suffe polder waar ik opgroeide. Mijn laatste concert was ook memorabel. Zondag 8 maart, de eerste coronadode was al geregistreerd in Nederland. Maar ik zong samen met duizenden andere mensen de longen uit mijn lijf in Amsterdam, terwijl mijn held Darius Rucker zong: if I die in Raleigh, at least I will die free. Het voelt als dertig jaar geleden. Dat je van samen zingen dood kan gaan wisten we nog niet. Dat we onze vrijheid zo snel in zouden leveren uit angst konden we ons nog niet voorstellen. Zo ik iets mis dezer dagen is het live. Leven achter een scherm bevalt me matiger dan ik dacht, ondanks alle quarantaine-optredens die mijn favoriete artiesten onvermoeibaar streamen vanuit hun huiskamers. Beluister ook |#ZegneetegenanderhalvemeterMemorabel 'Wat wij doen is leven toevoegen aan dagen, geen dagen toevoegen aan het leven, zei Nienke Nieuwenhuizen laatst in de Tweede Kamer, waar zij was ingevlogen als voorzitter van Verenso, de vereniging van specialisten ouderengeneeskunde. Een motto dat je terugwerpt op de vraag waar je eigenlijk voor leeft. Hoe je leven aan je dagen toevoegt. We plukken wel steeds de dag, maar doen we er ook iets memorabels mee? Lees ook |Liveblog CoronacrisisDoodsangst Het leven is niet bedoeld om in doodsangst opgesloten te zitten. Het leven is niet bedoeld om veilig in je huiskamer naar schermpjes te staren en te zien hoe matige muzikanten het Wilhelmus toeteren. Het leven is om te dansen op het strand, om met je bezwete lijf tussen andere bezwete lijven te zingen en te springen tot de zon weer opkomt. Als Woodstock alleen een livestream was, hadden we het er 50 jaar later niet nog steeds over. Laten we niet te veel wennen aan een leven zonder live. See omnystudio.com/listener for privacy information.