Aflevering Ik Wilde Het Verdriet Geloof Ik Ook Niet Kwijt.

Ruim 21 jaar geleden werd Michiel Haijtink aangereden door een dronken automobilist. Hij overleed ter plekke. Annelies, de zus van Michiel, was in verwachting van haar oudste zoon. Ze zette haar rouw de eerste jaren aan de kant, omdat het leven verder moest en ‘het gemis zou vanzelf toch een keer weer overgaan?’ Daarbij wilde ze haar ouders niet opzadelen met haar verdriet. Maar, valt zo’n verdriet überhaupt opzij te zetten? Annelies was toen (en is nog steeds) de schoonzus van Marleen. En toen 6 jaar geleden Lonneke werd doodgereden door een automobilist, kwam ook het verdriet van Annelies extra naar boven. Zoveel herkenning, maar ook vielen voor haar puzzelstukjes van rouw op de plek. De schoonzussen gaan er nu makkelijker over in gesprek met elkaar, juist vanwege de herkenning. Ook het verdriet van broers en zussen verdwijnt niet. Een open gesprek over een oudere broer die nooit vergeten mag worden!