Aflevering "Wat Een Feest Zat Er In Deze Vrouw" Het Rijke Leven Van Mannie Scholten

"Soms lijkt het alsof ze zo dichtbij is, alsof ze me met haar licht en gedicht begeleidt." Kirsten Waanders: Dichter van Lichtpuntjes en Liefdevolle Herinneringen In deze aflevering van In Herinnering het verhaal van Kirsten Waanders Scholten over haar moeder, Mannie Scholten. Haar verhaal is een ode aan de liefde en de kracht van poëzie om mensen te verbinden. Speciaal op de geboortedag van haar moeder, 31 mei staan we stil bij het leven van haar moeder. Kirsten is een dichter die haar passie vond in het schrijven van persoonlijke gedichten voor uitvaarten. Voor Kirsten begon het dichten rond het overlijden van haar moeder, Mannie Scholten, twaalf jaar geleden. Uit verdriet ontstond traditie: elk jaar schrijft zij een gedicht ter nagedachtenis aan haar moeder. “Het zijn lichtpuntjes die ik geef,” vertelt Kirsten. “Een soort cadeautjes voor nabestaanden.” De gedichten van Kirsten raken een snaar bij mensen. Haar intuïtieve schrijfstijl, vaak gevoed door wat zij een “energetisch gevoel” noemt, brengt troost in verdriet. Ze gelooft sterk in de verbinding met haar moeder, die ze nog steeds voelt. “Soms lijkt ze zo dichtbij, alsof ze me met haar licht begeleidt,” zegt Kirsten. Kirstens carrière als dichter nam een vlucht nadat een uitvaartleider haar vroeg een gedicht te schrijven. Dit leidde tot het moment waarop haar werk voor een rouwwandeling werd voorgedragen voor ouders die kinderen verloren. “Het voelde goed, alsof dit is wat ik moet doen,” vertelt Kirsten. Nu schrijft ze regelmatig voor diverse ceremonies. De deur van moeder Mannie stond altijd open, het huis was een ontmoetingsplek voor vrienden, klanten en buren. Samen met haar man werkte ze keihard in hun bouwbedrijf, terwijl ze hun vier kinderen opvoedde met dezelfde Twentse mentaliteit: “Niet lullen maar poetsen.” Volgens Kirsten blijft haar moeder altijd aanwezig. “Onze kinderen praten nog steeds over haar en zien haar in kleine signalen, zoals een roodborstje dat tegen een raam tikt." Het roodborstje brengt hen vaak signalen door, om bijzondere dagen te verschijnen. Niet alleen de kinderen zien haar in kleine signalen. Op haar sterfdag, afgelopen 9 april zaten er ineens 2 in de boom in onze tuin. Kirstens jaarlijkse gedicht voor haar moeder vormt een traditie die emoties verweeft met haar groei als persoon. In haar nieuwste werk deelt ze hoe de jaren zonder haar moeder een proces van zelfontwikkeling en introspectie hebben gebracht. “Dankzij haar voel ik me dichterbij mezelf dan ooit." "Haar licht blijft mijn pad verlichten.” In dat kader schrijft Kirsten ook veel over bewustzijn en persoonlijke ontwikkeling, ook daarmee hoop zij mensen lichtpuntjes en inzicht te brengen. Alle facetten komen voorbij, ook de feestelijkheden. “Want het leven moet natuurlijk gevierd worden. Iets waar mijn moeder ook zo goed in was” Mannie werd geboren op * 31 mei 1949 en overleed op 9 april 2013 See omnystudio.com/listener for privacy information.