Aflevering En Opeens Ging Bij Mij Het Licht Uit.

Zo rond mijn vijfde was dat ook al een keer. Toen ik op een tuincomplex in Amsterdam het greppeltje tussen twee tuinen niet in de gaten had. Was even helemaal weg en nog weken lang stonk ik nog naar die grijze prut die op de bodem lag. Waar ik met mijn hoofd was vastgezogen. Ja, opeens ging bij mij weer het licht een lange tijd uit. Het is inmiddels 3 jaar geleden dat ik door een herseninfarct even helemaal van de wereld was.  Natuurlijk met gierende sirenes naar het ziekenhuis. Na terugkomst kon ik mijn linker been niet meer gebruiken en mijn linker arm functioneerde niet erg goed meer. Een beetje overwerkt en te weinig tijd voor mijzelf was niet de grootste boosdoener bleek later in het ziekenhuis. Overgewicht was wel het verhaal wat ik van de artsen hoorde. Dichtgeslibde aderen waardoor er een bloedproppen de weg versperde. Overgewicht? dacht ik? Zo zwaar ben ik toch niet? Misschien een klein buikje, maar meer zag ik niet. Honderd vijftien kilo was toch niet zo erg. Maar het zette mij wel aan het denken.