Aflevering 19 Doof Of Zo?

Tijdens een online presentatie konden de deelnemers mij goed horen en zien. De deelnemers zaten allemaal bij elkaar in een zaal. Ik kon niets horen van wat er daar in de zaal gebeurde. Ik was tijdelijk even helemaal doof.  Hoe zit het met decibellen (dB) geluid en dB gehoorverlies? Een korte uitleg. (foto; uit het boek Evenwicht in uitvoering, tabel van geluid in dB) Volledig transcript: Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Mijn naam is Paula Hijne en ik ben auteur van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Ja, en dat gaat over ons hele zintuig 'evenwicht' over ons hele evenwichtssysteem. Maar er is nog veel meer te vertellen over het evenwicht, want ook het hele psychische evenwicht komt daar nog bij. En daarover vertel ik vanuit mijn eigen ervaringen ook in deze podcast. Dit is seizoen 7, aflevering 19: Doof of zo? Ik heb een presentatie gegeven in het Hoorcafé in Amsterdam. En die presentatie ging over het evenwicht. Ze wilden heel graag dat thema een keer behandelen. En daarover had ik al een keer in een zoom-bijeenkomst online, een bespreking met de drie organisatoren. Dat zijn drie hoorcoaches, collega-hoorcoaches, van mij. En zij wilden weten van, wat kunnen we dan over dat evenwicht doen? En toen bleek al gauw dat ze het liefst hadden dat ik dat zélf ging vertellen. Nou is Amsterdam niet naast de deur. Ik rijd zelf geen auto, de presentatie zou een half uur duren, maar dat betekende dan dat ik zo'n nou, reistijd, drie uur totaal onderweg ben. Op een middag, eind van de middag, vrijdagmiddag, dat ik zelf had: nee dat ga ik niet doen, daar ben ik heel lang voor onderweg en voor een half uur presentatie, hmmm, kan het ook online? Nou dat vonden ze eigenlijk prima en toen vertelde ik ook dat ik al meerdere keren online een presentatie heb gehouden, onder andere bij de Stichting Plotsdoven, bij de inloophuizen. Want ook die inloophuizen doen ze vaak op een middag. En dat is best ver van Zeewolde vandaan! En omdat het best behoorlijke reistijd is met het OV, hebben we dat steeds online gedaan. Het is ook een paar keer 's avonds gebeurd, nou dan is het ook prima. Dat is voor mij anders gewoon niet te doen en ik kan toch een presentatie houden. En dat was ook deze keer zo. Het was prima dat ik over het evenwicht zou komen vertellen. En mijn beeld, het beeld van mij, zou groot in het scherm komen, zodat iedereen dat goed kon volgen. En ik was ook een half uur eerder al, voordat de mensen binnen kwamen, zodat we de techniek even konden regelen. Nou, dat was ook zo, dat lukte, laptop... via de laptop kon ik één van mijn collega-hoorcoaches zien en die was het aan het regelen dat het allemaal goed klopte. En op een gegeven moment hoorden zij nog niet, of andersom geloof ik, ik hoorde hun niet, in ieder geval het werkte nog niet. De ..ehm.. het beeld was prima, ik kon ze zien, zij konden mij zien. Maar het geluid nog niet. Toen hebben ze daar iemand nog weer bijgehaald en uiteindelijk lukte het dat ze mij goed konden horen. Maar toen andersom. Ik hoorde helemaal niets! Ik hoorde de stemmen niet, ik hoorde geen achtergrondgeluiden, zoals stoelen die verschoven worden of iemand die hoest of kopjes die rinkelen, geroezemoes of als er een sirene buiten zou zijn geweest, allemaal niet! Ik stond daar dus te wachten totdat ik de presentatie zou gaan geven. Ik zie al die mensen binnenkomen en je krijgt er eigenlijk niets van mee, auditief. Ik kan het alleen zien. Ik was op dat moment dus doof, terwijl ik wel de mensen kon zien, kon ze allemaal zien zitten, wel een beetje vaag, niet helemaal scherp, maar ik kon ze zien en ik kon ze ook zien bewegen en zo, maar ik wist niet wat wordt er gezegd? Op een gegeven moment ging één van de organisatoren alvast een praatje houden, iedereen welkom heten. En ik had geen idee! Vertelt ze al iets over mij of is ze meer aan het uitleggen over het Hoorcafé en over de plek waar ze zitten of zijn het huishoudelijke mededelingen? Ik kon haar ook niet goed zien, want ik zag haar van de zijkant, dus ik kon ook niet spraakafzien, ik kon helemaal niets volgen. Toen heb ik op een gegeven moment gevraagd aan degene die bij mij de techniek regelde en die dat in de gaten hield: ‘Is er geen tablet?’ Ik geloof dat ik het zelfs via de chat heb gevraagd -dat kan online, dan kan je gewoon chatten- en heb ik gevraagd: ’Is er een tablet beschikbaar, zodat ik toch mee kan lezen wat er gezegd wordt in de zaal?’ Want er was een schrijftolk en alle mensen konden ook op die manier meelezen. En gelukkig er was ook nog één tablet voor mij. En die werd netjes voor het scherm neergezet, zodat ik ook alles kon volgen wat er gezegd werd. En dan is het toch raar om te praten tegen een groep mensen -ik ben alleen maar aan het zenden- en dat ik niet direct contact terugkrijg. Er is geen oogcontact, want ze zitten eigenlijk te ver weg. Ik kan dus ook niet echt ingaan op de reacties, mensen die knikken, mensen die een beetje vragend kijken, daar kan ik niet op ingaan. Het presenteren ging best goed, en ik sprak rustig en duidelijk en gebruikte mijn mimiek erbij, en toch was het heel gek dat ik dus al die geluiden daar -terwijl ik weet dat daar allerlei mensen zitten- dat ik dat niet kon horen! Op een gegeven moment op het eind van de presentatie, na een half uur presentatie, werden er vragen gesteld door de mensen, er werd ook met een microfoon rond gegaan en dat kon ik gelukkig lezen! Dus ik lees op de tablet, dat en dat is de vraag. En dan de schrijftolk was daar heel slim in, die schreef dan, die typte dan: Paula dubbele punt (:) en dan wist ik oh nu kan ik antwoord gaan geven. Dat was dan wel weer heel grappig, terwijl we dat niet van tevoren hadden afgesproken, was dat wel een hele goeie! Dan wist ik: nu kan ik antwoord geven. Andere mensen zien het ook, want ze zien allemaal hetzelfde beeld op de tablet wat de schrijftolk typt. En zo kon ik dus wel antwoord geven. Er was dus wel interactie op die manier! Dat was wel heel prettig dat dat kon. Maar dat doof-zijn, dat voelde vreemd. Bij de andere keren, als ik online een presentatie hield, dan was het altijd dat ik het geluid wel kon horen. De achtergrondgeluiden, die hoor ik dan toch wat meer, je bent wat meer betrokken in de omgeving waar je dan bent. En dat heb ik hier dus toen gemist. Maar aan de andere kant, nu ben ik deze podcast aan het opnemen. En ik heb hier nu geen beeld bij van jou als luisteraar, dat jij zit te luisteren. En je luistert niet op dit moment, jij luistert pas op jouw moment. Dus ik ben het nu aan het opnemen en jij hoort het pas later. Eigenlijk ben ik nu doof tijdens die opname. Hoewel, dat is niet helemaal waar, ik hoor mijn stem hier door mijn eigen koptelefoon. Ik praat en in de microfoon en ik hoor dat. En dat was een verschil ook tijdens die presentatie in Amsterdam, daar had ik ook de koptelefoon op, maar ik hoorde mijn eigen stem niet door de koptelefoon, dus ik had die versterking niet, wat ik met deze microfoon hier wel heb, had ik toen niet. En ook dat maakte dat het heel anders klonk voor mij. En ik had wel de koptelefoon nodig, want daar zit mijn microfoon aan, dus ik moest 'm wel op doen, dus dat was toch wel een groot verschil. En als we het dan toch hebben over... over doof-zijn en zo, daar ben ik pasgeleden ook mee bezig geweest, want dat is ook een klein onderdeel in het boek 'Hoor jij wat ik hoor?', mijn derde boek. Want daar schrijf ik ook over het gehoorverlies. Heel veel mensen -het is een boek over tinnitus, over het oorsuizen- en heel veel mensen met tinnitus hebben ook gehoorverlies. Het is mijn verhaal, dus het gaat ook over mijn gehoorverlies. Daar vertel ik dan over. En dan leg ik ook uit van: hoeveel verlies het kan zijn, maar dan moet je eerst weten: hoe zit dat precies met ..ehm.. geluiden? En als je dan voorstelt dat wat ..ehm.. Het wordt gemeten in decibellen. En dat een... de stille natuur, bijvoorbeeld ruisende bladeren en zo, dat is zo'n 0 tot 40 decibel aan geluid, zit daar tussenin. En een gesprek of een kamer waar meerdere mensen roezemoezen, dat is zo'n 40 tot 80 decibel. Daar komen ook al een beetje de verkeersgeluiden er een beetje bij, het is... het gaat zo naar de 80 decibel. Een drukke verkeersweg of een voorbijrazende trein, dat zit zo tussen de 80 en 90 decibel aan geluid. En een popconcert dat is 90 tot 95 decibel. Als ze daar al bij blijven, want een popconcert ook nog veel luider zijn, 95 tot 100 decibel. En ze hebben zelfs al aangegeven dat 103 decibel nog steeds mag! Nou, dat is eigenlijk onmogelijk dat dat mag, want het is ook het ..ehm.. een knal van een geweerschot, dus het is kei- en keihard! Véél te luid! Als je een laag overvliegend vliegtuig hebt en je bent daar gewoon buiten ook bij, dan zit dat tussen de 100 en 120 decibel. En alles wat boven de 120 decibel komt, dat is eigenlijk de pijngrens en daardoor, als je dat hoort, dan kan er ook écht gehoorverlies ontstaan! Dan kan je daar ook écht doof door worden. En dat kan tijdelijk zijn, maar het kan ook zijn dat het helemaal stuk gaat en dat je dan dus niets meer hoort. Hoe zit dat dan met, als je dan doof wordt? Dan hebben we het ook over die decibellen. Dat wordt gemeten in decibellen. Dus hoeveel geluid is er nodig om nog iets te verstaan? En dan heb je het altijd over dus hoeveel verlies het dan is. Als je een gesprek op grote afstand of zachte gesprekken, die kun je dan niet helemaal meer volgen, dan zit je al op een verlies van zo'n 30 decibel. Dan hoor je de geluiden boven (=lager) de 30 decibel, die hoor je al niet meer, dan moet het écht minimaal 30 decibel aan geluid al zijn, wil je dat nog kunnen verstaan. Als je een verlies hebt tussen de 30 en de 60 decibel, dan kan je een gesprek op meer dan 1 meter of sowieso een heel zacht gesprek, kun je helemaal niet meer volgen. En helemaal dan als je in een groep zit...