Aflevering 9 Praten Met Je Handen

Praten met je handen gaat over NmG, Nederlands met Gebaren. In 2017 ben ik dat gaan leren en sinds 2018 begeleid ik een gebarenoefengroep in Zeewolde. Dit is zo leuk om te doen. We oefenen elke week een uurtje. We leren en herhalen gebaren uit de Nederlandse Gebarentaal. Dat doen we naar aanleiding van een thema. En we doen vaak een spelletje waarbij de gebaren belangrijk zijn. Waarom ik graag gebaren wil leren, vertel ik in deze aflevering Praten met je handen. Volledig transcript Welkom bij de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over het evenwicht in de breedste zin van het woord. En dit keer wil ik het gaan hebben over, ja noem het maar het psychisch evenwicht. Want naast het fysieke evenwicht heb ik het ook regelmatig over hoe ik zelf in balans blijf en hoe ik zelf met bepaalde dingen omga en dat heeft natuurlijk te maken met het psychisch evenwicht. Dit is aflevering 9, 'Praten met je handen'. Hoewel ik zelf als kind best laat leerde praten, heb ik dat wel goed geleerd. Uiteindelijk kon ik gewoon in goede zinnen praten en ik wist toen nog niet -als kind- dat er gehoorverlies was en ik geloof ook niet dat dat mij heeft tegengehouden in het goed leren praten. Mijn gehoorverlies was toen nog zo weinig dat ik toch wel heel veel dingen heb opgenomen en dus zelf goed heb leren praten. Nu dat 'Praten met je handen'. En waarschijnlijk heb ik dat wel mijn hele leven al gedaan. Op een gegeven moment dat ik iets ging vertellen dat ik ook mijn handen erbij gebruikte. Dat heb ik nooit zelf zo beseft totdat ik een buurvrouw kreeg en als ik bij de buurvrouw kwam om iets te vertellen, dan keek ze naar mijn handen! Zij had iets dat ze, ja een soort van verlegenheid of zo was, dat ze dus niet echt in mijn ogen durfde te kijken en dan keek ze dus naar mijn handen. Dus als ik praatte gebruikte ik die handen en daar keek zij naar. En ja, dat waren gewoon gebaren of tenminste ...ehm... ja wat deed ik met mijn handen als ondersteuning in het verhaal wat ik vertelde zonder dat die, wat ik deed met die handen echt iets betekende. Pas toen ik zelf gehoorverlies, dat ik het wist dat ik dat had, kon ik natuurlijk moeilijker spraakafzien en dat is natuurlijk steeds meer geworden, daar heb ik al eerder over verteld, vanaf dat ik dat weet, is het gehoorverlies steeds meer toegenomen. En op een gegeven moment was ik toch toe, en met tinnitus, met het oorsuizen en met het gehoorverlies, was ik toe aan een hoortoestel. Dat heb ik toen gekregen, nou dat verhaal heb ik al eerder verteld, dat ging toen mis en ik heb heel lang zonder hoortoestellen gelopen ondanks dat ik zoveel gehoorverlies had dat ik dus toch het hele spraakafzien, dat dat steeds moeilijker ging. In 2017, nou ja dat is nog niet zo heel lang geleden, in 2017 zag ik ineens langskomen dat er een Nederlandse Gebarenchallenge was. En dan gaat het om Nederlands met gebaren. Nederlands met ondersteunende gebaren. Daar had ik al eerder over gehoord, ik heb ook wel eens eerder gehoord over Nederlandse Gebaren Taal. Helemaal natuurlijk in dat hele proces dat ik zelf dat gehoorverlies had en ging leren over, hoe ga je mensen begeleiden die dat ook hebben. Ik ben dan ook HoorCoach. Dus vanuit die hoek kreeg ik natuurlijk al veel meer te maken met mensen die slechthorend zijn, mensen die nou, bijna doof zijn. En toen in 2017 kwam ik dat tegen. Dat was de allereerste keer dat de Gebarenchallenge gehouden zou worden. En toen had ik ineens van: is dat niet een heel goed idee voor mij?! Ik ben ermee begonnen, eigenlijk met in het achterhoofd, ik weet dat met dat genetische defect, wat ik heb, dat het gehoorverlies uiteindelijk tot doofheid kan leiden. Dat zie ik ook aan mijn moeder, zij heeft hetzelfde genetische defect en zij is nu, als zij haar hoortoestellen uit heeft, is ze vrijwel doof. Dat staat mij ook te wachten. Dus ik had zelf al: als ik nu kan beginnen met het leren met gebaren, dan weet ik in ieder geval hoe dat d'r uit ziet en hoe het moet. Waarbij de mensen om me heen toen zeiden: “Ja jij kan het wel gaan leren, maar eigenlijk moet jouw omgeving dat gaan leren. De mensen om je heen, want die gaan dan met jou communiceren, met ondersteunende gebaren”. Nou, dat klopt! Daar hebben ze gelijk in, alleen, als ik het zelf helemaal niet kan, kan ik het ook niet aflezen bij de ander. En ik moet ergens beginnen. Dus zodoende was die Gebarenchallenge precies op het juiste moment dat ik zelf had: ik vind het leuk om weer wat nieuws te leren en dit is ook iets voor mijn toekomst. Dit is iets wat ik later ook écht kan gaan gebruiken. En het leuke is aan die Challenge dat, het is online, en dan krijg je elke week een filmpje via de mail. En dat filmpje, daar staan dan 10 gebaren in, die zijn gemaakt door Bianca van der Horst. En Bianca legt dan helemaal precies uit hoe het gebaar eruitziet. Hoe je dat moet doen met je handen, welke mimiek je daarbij gebruikt, waarom dat gebaar er is, soms is er geen goede reden waarom dat gebaar gekozen is, voor een gebaar als je dus niet goed kunt horen. En soms is het ook heel logisch. En dat legt zij allemaal uit in dat filmpje. En dat is een jaar lang, elke week krijg je dan dus 10 woorden. Nou dan weet je dus in een jaar lang, 10 woorden, elke week 10 woorden, dan heb je op een gegeven moment een heel scala aan woorden. Een hele woordenschat eigenlijk, in gebaren. Ik vond het geweldig mooi om het te volgen, om het te doen. Alleen, de bedoeling is dat als je dat geleerd hebt, dat je het ook gaat herhalen en dat herhalen, ja dat doe je in je eentje niet zo heel vaak. Ik deed het wel een beetje, maar nog niet zo veel. En toen kwam ik zelf een vriendin tegen, een collega-ondernemer eigenlijk hier in Zeewolde. Dat was Tineke en Tineke daar ging ik samen mee kijken van hoe kunnen wij nog meer met die gebaren bezig zijn. En ik heb bij haar toen even meegedaan, omdat zij een soort gebarencursus ging geven in babygebaren. En daar ben ik dus bij geweest, dus op verschillende manieren kwam ik dus toch wat meer in aanraking met het maken van échte gebaren. Die horen in de Nederlandse Gebaren Taal. Ja en ik vond het heel leuk om te doen, en ik vond het best moeilijk! Wat we toen wel bedacht hadden is in 2018, toen was dus al -in 2017 in februari begon die cursus die Nederlandse Gebarenchallenge, die duurde dus tot februari 2018- en in september, toen, dat was zo na de zomervakantie 2018, zijn we begonnen, samen met Tineke deed ik dat, een gebaren-oefengroep hier in Zeewolde. En elke donderdagochtend kwamen we dan bij elkaar met een groepje andere mensen die het ook heel leuk vonden en die om verschillende redenen gebaren wilden leren. En toen zijn we daar dus mee gestart. Kwamen we hier in de Oude Bieb in Zeewolde, dat is een koffiehuis waar je lekkere taart kunt eten en waar ook van alles te koop is aan snuisterijtjes. Een soort kringloopwinkel is het, maar het is als een grote huiskamer ingericht. Het is al heel leuk om daar te zijn. Dus in 2018 zijn we daarmee begonnen. Op een gegeven moment dat Tineke meer ging werken juist op die donderdag dus, die kon niet meer met die groep meedoen, heb ik gezegd ‘ik ga door, ik wil gewoon blijven oefenen en met een groep samen met andere mensen, samen wordt dat ook heel aangenaam, wordt het leuk!’ Dan blijf je het ook écht doen. Dus in 2019 zo, heb ik toen reclame voor gemaakt. Ik meen dat er toen ook een stukje in de krant is gekomen en daar zijn toen mensen op afgekomen. Ik weet ook, het was bij Hoormij, bij stichting Hoormij, de ja, onafhankelijke website. Een stichting die opkomt voor de belangen van mensen met slechthorendheid en tinnitus, hyperacusis en allerlei andere aandoeningen van het oor waaronder ook allerlei evenwichtsaandoeningen. Dat is, daar bij stichting Hoormij, daar kan je heel veel informatie over vinden en zij hebben toen daar dus reclame gemaakt voor mij. Dat ik met die oefengroep verder ging, in Zeewolde, elke donderdagochtend. En dat doe ik dus nog steeds! Natuurlijk heeft corona weer roet in het eten gegooid dat we een hele tijd niet bij elkaar zijn geweest, maar al die momenten dat het wel kon, komen we bij elkaar, elke donderdagochtend van half 10 tot half 11. Soms verandert de tijd een beetje van 10 tot 11, in ieder geval één uur lang gaan we samen oefenen. En dat doen we dus naar aanleiding van een thema. Ik bedenk een thema of mensen geven het aan in de groep wat ze willen. En we gaan samen oefenen. En ik begeleid het wel, ik vind het heel leuk om samen te begeleiden. En ja, dat is zó leuk om te doen! Ik sta nu zelf ook namelijk al gebaren te doen! Ha.. Dat gaat al als een soort automatisme op het moment dat ik ook iemand tegenkom, iemand nieuw tegenkom, dan begin ik met gebaren te maken. En waarom weet ik niet. Alleen het gebeurt automatisch, het is zoiets wat zó in me zit en wat ik leuk vind om te doen en wat mezelf helpt om wat ik wil vertellen nog een keer bij ondersteun. En nu zijn het dan gebaren uit de Nederlandse Gebaren Taal die ik daarvoor gebruik. Vroeger was dat nog niet zo, ondanks dat ik wel met mijn handen praatte, maar nu doe ik dat dan ook met gebaren die ook écht bestaan! Die echt gebruikt worden ook door heel veel andere mensen, met name ook mensen die doof zijn en die dus plotsdoof zijn geworden en die slechthorend zijn. En niet alle slechthorenden kunnen gebaren maken, maar op een gegeven moment zijn de mensen die zo zwaar slechthorend worden, dat ze dan ook wel de meerwaarde zien om gebaren te leren. Dus ja, we zijn toen die groep in 2019 verder gaan doen. En ja, elke donderdagochtend is eigenlijk een feestje dat we bij elkaar komen! Nou is het ook nog zo geweest dat ik in oktober 2018 via de stichting Plotsdoven bij een gebarenweekend ben geweest. Konden we vanaf vrijdagavond tot en met zondagmiddag heel veel oefenen met allemaal mensen die het ook allemaal wilden leren en vorig jaar in november 2022 ben ik nog een keer na...