Aflevering 4 Spetter

Als zesjarige leerde ik zwemmen en daarna is het ook echt mijn sport geworden. Tot 2006. Nu heb ik al jaren niet meer gezwommen en dat wil ik wel weer. Toch doe ik het niet, want er staan allemaal beren op de weg.  Dat heeft niet te maken dat sporten niet zou kunnen, met mijn evenwichtsuitval. Integendeel, ik sport veel met onder andere verschillende balansoefeningen. Dus, wat houdt mij nou precies tegen om weer te gaan zwemmen? (foto is van het nieuwe zwembad in ons dorp) Volledig transcript: En welkom bij: Evenwicht, je leven, de podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. En deze podcast maak ik naar aanleiding van het boek 'Evenwicht, in uitvoering'. Ik ben Paula Hijne en ik vertel heel graag over dat ja dat fascinerende zintuig evenwicht wat wij allemaal hebben en dat is seizoen 3, aflevering 4: Spetter, pieter, pater. En misschien ken je het nog wel? Het is van heel lang geleden en anders kan je het misschien opzoeken als je wat jonger bent. Het is een uitdrukking, een zinnetje van Herman van Veen.Spetter, pieter, pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later. En dat zingt ie, dat zingt Alfred Jodocus Kwak. Dat is een tekenfilm, een musical volgens mij ook geweest en die tekst, dat liedje dat hebt ik heel vaak gezongen vroeger met mijn eigen kinderen, en ook tijdens het baby zwemmen, dat ik met onze oudste ging baby zwemmen, dat liedje kwam elke weer bij me boven. En daar wil ik het met je over hebben, over zwemmen. Over ja, eigenlijk, níet zwemmen. Wat mij betreft. Hè! Ik wil heel graag wel zwemmen. Ik wil beginnen met vertellen dat ...ehm... ergens in de één van de eerste podcasts heb ik al verteld over, over het zwemmen, eigenlijk toen ik mijn allereerste stapjes deed. En het zwemmen, dat, ik geloof dat ik een jaar of 6 was, dus al best later want tegenwoordig leren heel veel kinderen vanaf 4 jaar al zwemmen, volgens mij was ik al 6 jaar. Toen leerde ik dus zwemmen. We woonden toen in Vlaardingen en gingen naar het Kolpabad, dat bestaat tegenwoordig niet meer maar in dat zwembad daar heb ik mijn eerste zwemslagen gedaan. En ik weet nog dat ik niet begreep wat ik nou precies moest doen! Ik ging daar dus naartoe, ik mocht spelen in het water en op een gegeven moment moest je allerlei oefeningen doen en iets met je benen gaan doen en... ik begreep de bedoeling niet. Ik wist niet wat zwemmen nou precies was! En dat leren drijven, dat was ook heel spannend, dat achteroverliggen en dan drijven in het water met je oren in het water, kon een boel niet verstaan en zo. Ik begreep het niet, dus het heeft best lang geduurd voordat ik heb leren zwemmen. En uiteindelijk ging ik naar het diepe water, en ook dat was dus weer een, ja een heel spannend iets. Want dat diepe water dan heb je geen bodem meer op de grond, je kon niet meer staan. Vond ik ook zó spannend dat uiteindelijk de, ik neem aan de badjuffrouw, maar kan ook een badmeester zijn geweest, die heeft mij gewoon het diepe ingegooid toen. Die hadden zelf al zoiets als we jou in het diepe gooien, je komt vanzelf naar boven en die gaat vanzelf watertrappelen of zwemmen''. In ieder geval, dat hebben ze gedaan en dat is bij mij niet... dat ik daar heel angstig van ben geworden. In tegendeel, ik ben daarna juist heel veel gaan zwemmen. Ik vond het ook heel lekker om te zwemmen. En op een gegeven moment ben ik zelfs gaan wedstrijdzwemmen. En wedstrijdzwemmen, in het buitenbad in Vianen, want we woonden ondertussen in Vianen, en daar deed ik dan mee met de ...ehm... ja de zwemvereniging daar die, ik had net mijn diploma's gehaald, A en B, nog niet eens veel verder ben ik gekomen, maar ze hebben mij wel gevraagd: wil je mee gaan doen met wedstrijdzwemmen? Omdat ze iets zagen in mijn zwemslag; dat ziet er mooi uit, dat kan je wel, je bent sterk genoeg. Dus ik ging dat doen. Ik vond het heerlijk. Ik vond ook het trainen heel lekker. Het moeilijkste vond ik alleen dat ik dat per se willen winnen, helemaal niet had! Ik had echt zo van: ik vind het gewoon lekker om die baantjes heen en weer te zwemmen en dat ik nou wel of niet won? Dat maakte me niet zo veel uit. Ik ben op een gegeven moment, in plaats van het snelle wedstrijdzwemmen, ben ik langebaan-zwemmen gaan doen. We hadden in Vianen, daar heb je ook de Put en de Put was een grote natuurplas en daar kon je ook zwemmen. Daar hadden ze af en toe zo'n langebaan-wedstrijd dat je helemaal een rondje kon zwemmen en dan helemaal langs het riet, langs... door kroos heen en wat je allemaal voelde aan je benen -er zullen ook allemaal vissen hebben gezeten- maar daar vond ik het heel fijn om dus een hele ronde te zwemmen en soms wel 2 van die rondes! En tijdens dat, dat langebaan-zwemmen, waren daar mensen van de reddingsbrigade bij, in een bootje. En toen gebeurde het dat, bij ons in Vianen, werd er toen een binnenzwembad gebouwd, en met dat binnenzwembad waren er nog veel meer mogelijkheden en gingen ze ook een reddingsbrigade oprichten. Die, nou die had ik al meegemaakt natuurlijk, wat die mensen nou precies deden in die bootjes, en ik vond dat wel wat. Ik vond het leuk, dus ik ben ook bij de reddingsbrigade erbij gaan lessen. En ik was al wat ouder dus ik hoefde alleen maar diploma's te halen en geen brevetten, dat was in die tijd zo. Ik weet niet hoe precies dat nu zit, maar kinderen, hele jonge kinderen, beginnen eerst met brevetten halen en daarna pas een diploma, eerste diploma en tweede diploma. Maar ik begon meteen met die diploma's en ook -op dat moment werd ik gevraagd: wil jij met die kinderen, die brevetten, dat gaan aanleren? Dus ik ben in plaats van wedstrijdzwemmen, ben ik met de reddingsbrigade les gaan geven. Les gaan geven aan alle kinderen die brevetten gingen halen en, ja heerlijk om te doen! Heel leuk, ik had ook een aparte cursus, kreeg ik daarvoor. Dat was in een zwembad in IJsselstein. Daar ging ik, ik geloof één keer in de twee weken daarnaar toe en dat een half jaar lang. En daar leerde ik dus van hoe je dan een lesopbouw doet, moet zwemmen. Nou! Helemaal goed! In die tijd heb ik heel kort ook nog waterpolo gedaan, maar ook dat waterpolo, net als bij het wedstrijdzwemmen waar het allemaal om winnen gaat, dat vond ik ook nogal wat! Had ik echt zo van ...ehm... nee! Waterpolo is mij te heftig. Te snel en nee! Laat maar! Ik heb wel heel lang dus die reddingsbrigade gedaan, wedstrijdzwemmen was er al heel snel op een gegeven moment vanaf. En die reddingsbrigade, tot een jaar of 21, 22 eigenlijk op het moment dat ik ging samenwonen en niet meer dus in Vianen woonde want ik ben ergens anders gaan wonen, moest ik stoppen met dat lesgeven op de reddingsbrigade. We gingen toen samenwonen in Maarssenbroek, en daar ging ik met vriendinnen en ook trouwens met mijn man, die toen mijn vriend was, gingen we gewoon vrij zwemmen. Gewoon lekker vrij zwemmen en op een gegeven moment meedoen met trimzwemmen. En met trimzwemmen ga je toch baantjes zwemmen, maar dan wordt het door iemand verteld, één van de trainers die vertelde wat je ging doen dus, iets meer dan dat je zelf gewoon baantjes ging trekken. Spelletjes ook ondertussen en heel leuk! Trimzwemmen! Dat heb ik daarna ook toen wij in Zeewolde gingen wonen, ook nog gedaan. Ben ik ook hier gaan trimzwemmen. Ik meende dat het elke maandagavond toen was en ja, lekker! Heerlijk! Ik zwem gewoon graag, tenminste, ik zwom heel graag. En toen onze oudste zoon geboren is ben ik dus gaan baby-zwemmen met hem. Kwam ik dus ook nog een keer in het zwembad en dat was zóó lekker soms ging ik dus wel 2x in de week naar het zwembad. En dat baby-zwemmen vond ik heel fijn om met hem te doen. Dat heb ik niet met de tweede zoon gedaan, omdat toen dat baby-zwemmen hier nog niet was. Dat is pas later wel gekomen maar ja, of ik heb het misschien, weet ik eigenlijk niet precies. Misschien wel één of twee keer wel gedaan, maar hier ging het heel anders dan dat ik gewend was en in ieder geval, (ha) dat weet ik niet precies of ik ook baby-zwemmen ook heb gedaan met de 2e zoon. Ondertussen, heb ik al járen niet meer gezwommen! Eigenlijk vanaf zo'n, ja ik denk 2006 dat kantelpunt in mijn leven toen ik dus die ziekte van Ménière kreeg en steeds aanvallen van draaiduizeligheid, dat ik mijn evenwicht helemaal kwijt was en vanaf die tijd heb ik niet meer gezwommen in het zwembad, zoals je dus met banen zwemt, of met trimzwemmen, niet meer gedaan. Ben wel in een zwembad geweest in de sauna. Dan kan je een beetje drijven, een beetje, hele kleine baantjes zwemmen, maar niet meer in het grote zwembad. Nou was dat wel mijn sport. Ik heb wel ook voor 2006, zat ik ook op jazzballet. Dus ik had ook wel dat ik dus elke week ging dansen. Wat natuurlijk ook heerlijk was! Dus het was zwemmen en dansen. Dat waren eigenlijk mijn sporten, maar vanaf 2006 dus helemaal niet meer. Jazzballet dat ging sowieso niet meer. Veel te luid geluid, maar ook al die pasjes die je op commando moet doen? Dat kan ik niet meer. Dat is écht, dat evenwicht wil dat écht niet meer. Ik ben toen vanaf 2007 dus, had ik al die, dat evenwicht kwijt, ben ik naar de sportschool gegaan en ben ik gaan fitnessen. En veel meer dus op de roeimachine en op een fiets die dan gewoon stilstaat. Cross-trainen wat ik toen heel moeilijk vond. Op de loopband heb ik het ook wel geprobeerd, heel langzaam, om daar dus weer te gaan lopen. En zo ben ik weer letterlijk en figuurlijk stapjes buiten de deur gaan zetten. Maar dus ook dat mijn lichaam op een andere manier ook geactiveerd werd dan alleen maar in huis zijn. Ik ben toen in het begin 3x in de week gaan sporten, dat werd op een gegeven moment -ik ging weer werken, alles ging weer veel beter- ging dat naar 2x. Ik ben wel vaker gaan dansen, ook in de sportschool, dan ging ik gewoon in de zaal, mocht ik zelf dansen, nam ik mijn eigen muziek mee, heerlijk! En op een gegeven moment ben ik dat...