Aflevering Dood & Verderf – Juli 2021: De Hardcore-Special Met Sp-Kamerlid Peter ‘Simpele Muziek Voor Simpele Mensen’ Kwint

Simpele muziek voor simpele mensen. Dat is volgens SP-kamerlid Peter Kwint de definitie van zijn favoriete genres: country en hardcore. Om erachter te komen of hardcore écht zo simpel is en of dat ook afstraalt op zijn eigen identiteit, draait Peter in deze uitzending van Dood & Verderf zijn allerfavorietste hardcore- en punkplaten, voorzien van tekst en uitleg. We bezoeken zo Bleskensgraaf, Feyenoord, Drenthe, mixed-martial-arts-violent-dancing-zalen, en natuurlijk heel veel plaatsen in de Verenigde Staten, thuisbasis van de hardcore en punk. En, ook niet onhandig: we draaien 10 8 platen die tezamen slechts 20 minuten duren. American Nightmare - There’s A Black Hole in the Shadow of the Pru (Background Music, 2001) Wat is het nut van simpele mensen voor in de Tweede Kamer? Plus: Feyenoord, of het lijden van de tegenwoordige tijd Converge - First Light/Last Light (You Fail Me Redux, 2016) Een antropologisch onderzoek naar violent dancing (en het nut van aan mixed martial arts doen daarin). Hawser - You Can Only Hope (All is Forgiven, 2020) Een Rotterdamse hardcoreband! Mijn stelling is altijd dat bepaalde genres horen bij bepaalde landen: groovemetal bij de VS, blackmetal bij Noord-Europa, deathmetal bij Nederland en Duitsland, et cetera. Hoe zit dat bij hardcore? Is het enkel VS dat de klok slaat? Bad Brains - Pay To Cum (Bad Brains, 1992) Een zwarte hardcore-band, geïnspireerd door The Sex Pistols én Bob Marley, en uit elkaar gevallen door een richtingenstrijd over of ze metal of reggae moesten gaan. Wat is dit? Agnostic Front - Victim in Pain (Victim in Pain, 1994) Hoe credible is zo'n icoon nog? En waarom doet Agnostic Front dat beter dan Suicidal Tendencies? Mindforce - Swingin Swords, Choppin Lords (Swingin Swords, Choppin Lords, 2020) Ik dacht eerst, dit wordt een symfonische metalband, ook omdat een andere ep van Mindforce Excalibur heet, inclusief stemmig zwart-wit-artwork, en vanwege de Helloween-achtige gitaarriffs. Ik dacht dat hardcore alleen over sociale ongelijkheid ging, niet over magische ridderverhalen? Hands of God - No Mercy (Blueprint for Self Destruction, 2019) Is dit de meest verantwoorde hardcore-band ooit, met kleur op het podium én in het publiek? Hoe kleurrijk is hardcore eigenlijk? Metal is notoir wit (en man). Terror - One With The Underdogs (One with the Underdogs, 2004) (deze haalde het uur nét niet) Skroetbalg - Skroetbalg ‘Drenthe Godverdomme’ heet de openingstrack van Skroetbalg, een punkband uit, eh, Drenthe. Wat heb jij hiermee? Extinguish - The Judge (Extinguish, 2021) 0.00 - 2.44 Luistertip! Dat stelt Pim Kastelein, eindbaas van het online magazine Zware Metalen, over zijn Zwaar Aanbevolen-tip voor jou: The Judge van Extinguish. Pim vermoedt namelijk dat jij wel zal genieten van de 'peace, love and unity'-muziek, dus Zware Metalen komt even tegenhangen met een ongegeneerd primitieve en achterbakse knaller. Zo schreef redacteur MaartenO: "Extinguish bewaart het lekkerst voor het laatst. The Judge is toch wel één van de meest simplistische, maar ook krachtigste tracks in dit subgenre van hardcore die de laatste maanden de revue hebben gepasseerd. Loodzwaar en volledig florerend op wat powerchords en gegrom van een sterke zanger, werkt de track langzaam richting het einde, alwaar de vocalist van Sunami nog een extra duit in het zakje doet om deze EP volledig te flamberen. Rondom Bay Area in Amerika bevinden zich momenteel veel soortgelijke bands en ook Extinguish bevestigt dat het de moeite waard is om alle recentelijke ontwikkelingen daar te volgen. De prefrontale cortex een dagje vrijaf geven, blik op oneindig en slopen die inboedel - bij een ander!"