Aflevering Producer Babs Wil Iedereen Uit Het Hokje: ‘Muziek Is Een Mooi Middel Tegen Hokjesdenken'

Slechts 23 is ze, maar de in Leiden geboren Babs heeft al meerdere ‘EP’s uitgebracht. Haar missie? Meer vrouwen in de muziekindustrie. Maar óók: de hokjes slopen waar mensen zo vaak in gestopt worden als het gaat om hun gender of geäardheid. Niet voor niets was Babs uitgenodigd voor een optreden op de Coolsingel tijdens Roze Zaterdag in Rotterdam. ‘Eén van de vetste dingen die ik gedaan heb! Optreden voor duizenden Rotterdammers op de Coolsingel!’ Babs heeft een glimlach van oor tot oor als ze over Roze Zaterdag (afgelopen juni) vertelt in het interview-programma ‘De Verdieping’. ‘Er valt in Nederland nog veel te winnen als het gaat om de acceptatie van de LHBTI+ gemeenschap. Ik zing en rap daarover. Dat vind ik een mooie manier om je boodschap over te brengen. Als je het alleen maar zégt, dan komt het gauw ‘activistisch’ over’. Babette Schutte, dat staat in haar paspoort. Maar als Babs is ze inmiddels al behoorlijk productief met door haar zelf gemaakte muziek. Alleen bij liveoptredens heeft ze collega-muzikanten. Ze volgde in het verre oosten van het land de enige opleiding tot muziekproducer aan het conservatorium. Een vrouwelijke producer: dat zie je niet vaak. ‘Helaas maken vrouwen maar geloof ik twee procent van de producers uit. Mensen lijken ook verbaasd dat je ook als vrouw een nummer kan produceren. De reactie is meestal: ‘Nice’ als het nummer van een man is en bij een vrouw hoor je dan: ‘Oh wauw, en dat heb JIJ helemaal zelf gemaakt??’ Babs vertelt in De Verdieping openhartig over haar zoektocht naar haar eigen identiteit en seksualiteit. Ten slotte is ze daar ook open over in haar songs. Maar ook de relatie met haar vader komt aan bod. ‘Hij is zó trots op me. Hij rijdt me ook overal naartoe’. Dat Babs nu een groot podium heeft, komt niet alleen door haar talent, maar ook door de technologische ontwikkelingen, zoals social media. Diezelfde social media, waarop ook heel nare verwensingen te lezen zijn, ook over de LHBTI+ gemeenschap. Maar ook het maken van muziek: daar heb je geen grote studio meer voor nodig. Zeker toen ze nog pendelde tussen ‘het westen’ en ‘het oosten’ voor haar opleiding aan het conservatorium heeft ze in de trein op haar laptop veel muziek gemaakt. ‘Soms zat ik ritmisch te tikken op dat ding, ik hoor dan de drums. Maar de medepassagiers dachten dat ik een wel heel aparte manier van typen had…’ Haar tracks zijn ritmisch, ‘vet’ en met een boodschap. ‘Iets wat ik soms wel mis in de hedendaagse muziek. Dan klinkt het wel lekker maar tekstueel stelt het niks voor. Dat probeer ik te vertellen in mijn laatste track ‘Diepgang op de dansvloer’.