Aflevering #036: Mijn Stichting In Nicaragua

Bekijk hier de video over het programma!Het is de laatste aflevering van het jaar. En hoewel ik getwijfeld heb om in te gaan op doelstellingen en goede voornemens voor het nieuwe jaar heb ik hier niet voor gekozen. Ik denk dat het belangrijker is om elke week mee te doen met de challenge van de Opvoed Show en doelen te formuleren op ieder moment en niet per se bij een nieuw begin in het nieuwe jaar.Deze aflevering is anders, dan anders. Want het gaat namelijk niet inhoudelijk over de opvoeding. Ik wil deze aflevering aandacht besteden aan het programma wat ik in Nicaragua ben gestart voor volwassenen met een beperking.Het is goed om te weten dat Nicaragua één van de armste landen van Centraal Amerika is en in vele opzichten ga je hier terug in de tijd. De ossenwagens rijden nog rond om zware spullen te vervoeren, de melkman bezorgt nog verse melk aan huis, etc. En dit heeft zijn charme en het is een van de onderdelen waar we het meest van genieten van het leven in Nicaragua.Maar goed, terug naar Manos Unidas. Het doel van Manos Unidas was initieel om voor volwassenen met een beperking het gat tussen de schoolsituatie en een werksituatie in de maatschappij op te vullen. Het idee was om een coöperatie te starten waarbij de compañeros – zoals we ze de werknemers noemen - producten maken en dat we die verkopen om een inkomen te genereren. Het was moeilijk om te beginnen omdat ouders pessimistisch waren. Mijn kind kan toch niet iets maken wat jullie kunnen verkopen? Het was lastig dus in eerste instantie lastig om ze hierin te overtuigen. Het programma is voor volwassenen (16 jaar en ouder) die soms voor het eerst de zijde van moeder verlaten. Zelfstandig een project hebben, de deur uit gaan, ritme en routine hebben. Het is prachtig om te zien hoe ze heel klein en ingedoken en verlegen binnen komen maar langzamerhand een plek vinden en letterlijk open gaan. Karakters komen naar boven drijven.Daarbij proberen we materialen te upcycelen. Je hebt hier prachtige grote rijstzakken bij de supermarkt ophalen die per 50 pond vervoerd worden en dus super sterk zijn. Wij hebben de compañeros geleerd om deze zakken met de hand in strand- en boodschappen tassen te naaien.We hebben compañeros met allerlei verschillende beperkingen, waaronder down syndroom, cerebrale parese, lichamelijke beperkingen en doofheid. Het mooie is dat de tas een groepsproduct werd. Er is op deze manier een super hechte groep ontstaan. Een vriendengroep waarbij ze het hebben van een beperking overeen hebben. Het is denk ik de gelukkigste plek op aarde. Als je binnenkomt heb je het gevoel dat iedereen de beste dag van zijn leven heeft. Er wordt gelachen, grappen gemaakt, geroddeld, vrienden gemaakt, high fives gegeven, etc. Als je het leuk vindt om het programma te steunen, kun je een donatie maken via deze link. Je wordt doorverwezen naar het contact formulier. Stuur mij een bericht en ik zal in mijn antwoord te details sturen. Als je geïnteresseerd bent in een product, stuur mij dan een email dan kunnen we kijken hoe ik de producten bij jou thuis kan bezorgen.Ik wens je een heel goed uiteinde en een heel gelukkig nieuw jaar. Volgende week ben ik er weer met een gloednieuwe aflevering. Een powervolle aflevering voor een powervol begin van het nieuwe jaar, dus zorg ervoor dat je er weer klaar voor zit!