Aflevering In Gesprek Met Ina Strating

Ina Strating heeft in de afgelopen 15 jaar als adviseur, begeleider en vertrouwenspersoon veel ervaring opgedaan tijdens en na crises. De menselijke maat stond bij haar altijd bovenaan. En daar zal het ook altijd blijven staan. Ina begint met vertellen dat de effecten van communicatie tijdens een crisis voelbaar worden in de nafase. Wat hebben getroffenen en betrokkenen nodig in de crisis? Dat wordt soms pas na de crisis duidelijk. Je weet niet altijd of iets goed is of niet. Maar essentieel is het om de menselijke maat toe te passen op het moment dat de getroffenen het nodig hebben. Als het mis is gegaan tijdens een crisis om welke reden dan ook, dan is het goed hierover achteraf met elkaar in gesprek te gaan. Zoek dan de verbinding op eerlijk niveau met elkaar, is haar tip. De nafasecommunicatie wordt veel eenvoudiger naarmate de crisiscommunicatie goed is verlopen. Maar andersom: hoe slecht de aanpak en/of communicatie ook is gegaan tijdens een crisis, als je in verbinding blijft met de mens kan nog het nodige hersteld worden. De meest gestelde vraag aan Ina is: wanneer begint de nafase. En wat is nu nazorg? Het zijn twee verschillende dingen. Nafasecommunicatie moet ook niet worden gezien als een apart vakgebied, maar als onderdeel van de corporate communicatie. Toch adviseert Ina om de fase na een crisis als apart project in te richten, inclusief een professional nafasecommunicatie binnen deze projectorganisatie. De drie hoofdbehoeften voor een getroffenen zijn gebaat bij één hoofdbehoefte: informatie. De andere hoofdbehoeften zijn dan rust creëren, erkenning en toekomstperspectief geven. Informatie is het eerste dat mensen nodig hebben. Informatie levert rust op. Informatie kan ook erkenning geven, en kan natuurlijk perspectief bieden aan getroffenen. Ina houdt van oneliners, zo blijkt wederom tijdens deze aflevering. “Communicatie is een interventie-instrument.” “Communicatieadviseurs zijn ook verbale hulpverleners.” “Geïnformeerd wachten vermindert stress.” Ze stelt zich kwetsbaar op als professional, want “ook ik doe het nooit goed.” Praat er dan ook over met elkaar. Eerlijke feedback, dat is wat ze waardeert in de mens. “Het is goed om soms de onrust te omarmen, want dan komen we verder met elkaar.” Ina is met getroffenen, betrokkenen en opleiders bezig met de opzet van een Stichting genaamd het Nafasecentrum. Binnen de Stichting gaat oa crisis-ervaringskennis gebundeld en geborgd worden, met als doel de kwaliteit van het crisismanagement in Nederland te helpen verbeteren: leren van en met elkaar. We gaan hier ongetwijfeld nog meer over horen. De e-learning waarover Ina spreek is hier te vinden: E-module communicatie in de nafase.