Aflevering Als De S&P 500 Een Kledingwinkel Was, Zou Jij Er Geen Sokken Kopen

Bubbels zijn moeilijk te vinden. Wijze beursbeoefenaars zoals Corné van Zeijl zouden zeggen: 'pas op, u ziet 'm pas in de achteruitkijkspiegel.' En zo nog een paar opmerkingen, zoals het feit dat de aanwezigheid van het woord 'bubbel' op een voorpagina, er meestal op wijst dat er geen sprake is van een bubbel. In 2022 wist men bijvoorbeeld dondersgoed dat 2021 een beetje gortig was en dat goedkoop (steun)geld de prijzen van zo'n beetje alle activa had opgestuwd tot bizarre hoogten. De term Everything Bubble werd er zelfs voor uitgevonden. En dan was er nog de pandemie zelf, want we zagen toen ook de zogeheten skipiste-aandelen: bedrijven die tijdens de coronacrisis piekten vanwege een uitzonderlijke pandemie en daarna rap naar beneden roetsjten. Just Eat Takeaway, Peloton, Zoom, de briljante beursgang van Rivian... het zijn er nogal wat. We hebben het hier al eens gehad over Howard Marks, die de oorzaak van bubbels vooral ziet in hoge prijzen gecombineerd met een psychologie van investeerders die risicovermijding overboord gooien. Risico's en het vermijden ervan houden markten in toom, maar zodra investeerders collectief jaloezie jegens hun buurman & buurvrouw laten zegevieren boven risico-inschatting, gaat het mis. Ook dat laatste lijkt nog niet overal het geval. Maar toch kunnen aandelen collectief duur geprijsd zijn. Dat heeft soms flinke gevolgen. Marks zegt het altijd goed: het is niet wat je koopt, maar wat je ervoor betaalt. Warren Buffett versimpelde dat al jaren eerder: geen aandeel is elke prijs waard. In juli 1999 stond hij te speechen voor een stel techbonzen in het Amerikaanse Sun Valley, tijdens de jaarlijkse conferentie waar rijkaards een ritje in een kano maken met de kids en elkaar toespreken over zaken die ze zelf gewichtig achten. "Elephant bumping" noemt Buffett dat. Dan staan alle grote olifanten in het bos bij elkaar, om elkaars belang maar even te onderstrepen. Soms worden er dikke deals gesloten. Jeff Bezos schijnt er de Washington Post te hebben gekocht. Maar Buffett zou Buffett niet zijn als hij de hele kamer niet beledigde met vilein verscholen kritiek op verwachtingen van de beurs. Hij sprak tenslotte zo'n beetje tijdens de piek van de internetbubbel. Er verscheen een blad op zijn powerpointpresentatie, die hij als mastodont uit de oude wereld nog nét zelf kon bedienen. Dow Jones Industrial Average December 31, 1964 874.12 December 31, 1981 875.00 En toen zei hij: "During these 17 years, the size of the economy grew more than fivefold. The sales of the Fortune Five Hundred companies grew more than fivefold. Yet, during these seventeen years, the stock market went exactly nowhere.” Er volgde een geraffineerd betoog waarin hij de internetbubbel uit elkaar haalde zoals Japanse chefs de sushi bereiden. De aanwezige techbazen namen het hem niet allemaal in dank af. Het kostte ook nog een aantal maanden geschamper achter zijn rug om de bubbel te zien barsten, inclusief koppen van tijdschriften als Barron's: 'What's wrong, Warren?' Maar toen was het wel een keertje over. Vanaf maart 2000 barstte de bubbel. Dat herinnert de legendarische Stanley Druckenmiller zich nog wel. Hij kon zichzelf niet in bedwang houden en verloor miljarden toen hij op het laatste moment nog even instapte omdat de twee jonge managers onder zijn hoede tientallen procenten per dag verdienden aan het eind van de bubbel. Het punt Misschien is het vaststellen van een precieze bubbel minder nuttig dan vaststellen dat de S&P 500 gewoon heel erg duur is op het moment. Probeer deze brief van Semper Augustus eens, en begin bij pagina 39. Tot slot. Er zijn altijd van die enge berichtjes te vinden over mensen die inkochten op een piek van de S&P 500 en jarenlang moesten wachten. Maar op de lange termijn, of u nou instapte op de piek van 1929, de piek van 1962 of pas in 1982, wat u maar wilt, verdiende u gemiddeld zo'n 10 procent per jaar of meer aan de S&P 500 of voorganger S&P 90 als u dividenden herinvesteerde tot en met december 2024. Het probleem is vooral dat een groot deel van de beleggers op pieken instapt en boos het casino verlaat zodra de chips het meest betaalbaar zijn. Buy high, sell low. Dat is ook de reden dat de meeste fondsmanagers de index helemaal niet aan kunnen op de lange termijn: ze verliezen klanten in het dal, die ze vergaarden tijdens de piek. Hun methoden zijn soms ook gebonden aan een bepaald paradigma dat opeens een decennium lang geen nut meer heeft. Groeiaandelen bijvoorbeeld, in de jaren zeventig. Of juist waarde-aandelen, zoals in de laatste vijftien jaar. Laat staan dat ze überhaupt op kunnen tegen een zelfverversende machine die de 500 grootste bedrijven uit Amerika automatisch uitkiest. Maar sommige fondsmanagers weten zich wel deftig afzijdig te houden tijdens rare perioden. Beursnerd en Beursnerd XL Iedere werkdag iets na elf uur werpt de Beursnerd in gesprek met presentator Thomas van Zijl een blik op de AEX, waarbij hij of zij de diepgang niet schuwt. Daarnaast is er donderdag om tien voor twaalf een langere beursanalyse. Die neemt Beursnerd XL Jochem Visser voor zijn rekening. See omnystudio.com/listener for privacy information.